Να περάσει ο επόμενος

Στον βαθμό ετοιμότητος που βρίσκονταν οι «κίτρινοι», το 1-0 κρίνεται υπερπολύτιμο. Ο Αρης μπήκε δυνατά στο παιχνίδι, επέβαλε τον ρυθμό του, έλεγξε την κυκλοφορία, αλλά έμοιαζε να του λείπει η συνοχή που θα του έδινε σταθερότητα στην απόδοσή του. Λογικό, αφού το ματς με τη Σλάβια ήταν το πρώτο επίσημο παιχνίδι της σεζόν για τον Αρη. Το ότι δεν σκόραρε η ομάδα στο πρώτο ημίχρονο, οφείλεται στο ότι δεν λειτούργησαν όπως έπρεπε οι κρυφοί σέντερ φορ πίσω από τον Κόκε, δεν πάτησαν περιοχή, με αποτέλεσμα ο Ισπανός να παλεύει μόνος του. Αλλά και στο γεγονός ότι ο Λάπιτς μάρκαρε πολύ σωστά τον Κόκε και στο ότι ο Ρόντιτς απέδειξε γιατί είναι η μεγάλη ελπίδα του κροατικού ποδοσφαίρου. Σοφή η κίνηση του Κίκε Ερνάντεθ να αλλάξει το όχι και τόσο παραγωγικό 4-2-3-1 σε 3-5-2. Εξω ο Βαγγελή, μέσα ο Βλόνταρτσικ, με σκοπό η αντίπαλη επιθετική περιοχή να γεμίσει με δεύτερο επιθετικό, έξω και ο Κάλβο, μέσα ο Χαβίτο, που δείχνει μεγαλύτερη έφεση στο μαρκάρισμα και μεγαλύτερη εκρηκτικότητα από τον συμπαίκτη του Κάλβο. Τρεις στην άμυνα, οι Λέμπο, Γιάχιτς, Αουρέλιο, πλουραλισμός στο κέντρο και επιθετικό δίδυμο των Κόκε και Βλόνταρτσικ.

Ετσι, το γκολ-μισή πρόκριση δεν άργησε να έρθει. Και αν η πρώτη κίνηση του Κίκε, να αλλάξει το σύστημα, κρίνεται σοφή, η δεύτερη, να επιχειρήσει την αλλαγή της διάταξης αμέσως μετά την επίτευξη του τέρματος από τους «κίτρινους» από 3-5-2 σε 4-4-2 βγάζοντας τον κουρασμένο και αντιπαραγωγικό στο δεύτερο ημίχρονο Ζεντίλ και ρίχνοντας στο παιχνίδι τον Νέτο, ε, αυτή κρίνεται δύο φορές σοφή. Ολα αυτά γιατί ο Αρης μετά το 65' έδειξε να μένει από δυνάμεις. Ελπίζουμε λόγω του ότι η ομάδα δεν έχει ακόμα τα απαραίτητα παιχνίδια στα πόδια της και όχι γενικότερα λόγω έλλειψης καλής φυσικής κατάστασης. Μόνο ο Ρεγκέιρο έδειξε να μην καταλαβαίνει τίποτα. Στο πρώτο επίσημο ματς, ο Αρης έδειξε ότι είναι μια ομάδα με παίκτες που συνδυάζουν ταλέντο και φαντασία. Δεν είναι κάτι που το είδαμε χθες για πρώτη φορά. Και πέρυσι ο Αρης μας το χάρισε αυτό απλόχερα. Αυτό που χρειάζεται όμως είναι μεγαλύτερη αγωνιστική πειθαρχία, ωριμότητα στην επίτευξη του στόχου, συνεπώς μεγαλύτερο αγωνιστικό ρεαλισμό. Απέναντι σε μια ομάδα υποδεέστερη αγωνιστικά, είναι αδύνατον να μην αξιοποιείς τα επτά κόρνερ που κέρδισες στο πρώτο ημίχρονο και να τελειώσεις έτσι το παιχνίδι στο πρώτο μισό του αγώνα.

Ούτε αξίζει στους «κίτρινους», με την ποιότητα που διακρίνει την ομάδα, να καρδιοχτυπούν τα τελευταία 10 λεπτά του παιχνιδιού από μια ομάδα σαν τη Σλάβεν, παρακαλώντας να λήξει το ματς νωρίτερα. Αδυναμίες που ο Αρης υποχρεούται να λύσει σύντομα, ώστε να πετύχει αυτά που αγωνιστικά δικαιούται.