Κάτι για την Ξάνθη (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Η περίπτωση Τσιλιγκιρίδη (γιατί περί περιπτώσεως πρόκειται), ή όπως αλλιώς τον λένε αυτόν τον γραφικό που το έπαιζε δημοσιογράφος ή καλύτερα ανταποκριτής αθηναϊκής εφημερίδας (να τον χαίρεται αυτή που τον έχει, αν δεν τον απέλυσε ακόμα), είναι μοναδική στα χρονικά του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Δημοσιογράφος να δηλώνει φίλαθλος (επειδή είναι δειλός και δεν δηλώνει οπαδός), ο οποίος εύχεται να πέσει η αντίπαλη ομάδα κατηγορία και μάλιστα να το δηλώνει ανοιχτά στη συνέντευξη Τύπου στον εκπρόσωπο της φιλοξενούμενης ΠΑΕ, ξεπερνάει κάθε όριο και κάθε λογική. Συγχαρητήρια στον Γιώργο Κολτσίδα, που κράτησε την ψυχραιμία του και δεν παραφέρθηκε. Η κόντρα αυτή ανάμεσα στην ΠΑΕ Αρης και στην ΠΑΕ Ξάνθη πρέπει να τελειώσει. Δεν έχει κανένα νόημα ούτε βοηθάει το ποδόσφαιρο της περιφέρειας.

Λάθος του Γιώργου Χατζάρα να απαντήσει στις προκλήσεις. Τον δικαιολογώ, αφού γνωρίζω πολύ καλά τι πόλεμο νεύρων τράβηξε όλη τη χρονιά και... άνθρωποι είμαστε, κάποτε σπάμε. Δεν συμφωνώ όμως με τη στάση του. Ο μεγαλύτερος και ιστορικότερος σύλλογος (εν προκειμένω ο Αρης) είναι αυτός που οφείλει να δείξει στον άλλο το δρόμο της σωστής συμπεριφοράς. Επαναλαμβάνω, ακόμη κι αν έχει προκληθεί, που έχει, από το παιχνίδι των δύο ομάδων στο δεύτερο γύρο. Ας ζητήσουν ο ένας από τον άλλο συγγνώμη και να τελειώσει εδώ το όποιο θέμα. Για την Ξάνθη τώρα έχω να πω τα εξής: Δεν είναι δυνατόν να φιλοξενείς ομάδα και στη συνέντευξη Τύπου, την οποία διοργανώνεις εσύ σαν ΠΑΕ, κάποιος αστείος να βρίζει τον φιλοξενούμενο σου και εσύ να μην παίρνεις θέση. Να μην τον επαναφέρεις στη θέση του και στη χειρότερη περίπτωση (αν αυτός δεν καταλαβαίνει) να μην του αφαιρείς το λόγο.

Η ΠΑΕ Ξάνθη εκτίθεται και όχι αυτός ο απίθανος. Η Σκόντα του χρόνου θα παίξει Ευρώπη. Αν δεν το έχουν καταλάβει κάποιοι, καιρός να το αντιληφθούν. Δεν φαντάζομαι να παρουσιάσει την ίδια εικόνα που παρουσίασε την Τετάρτη στη συνέντευξη Τύπου στα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Να σηκώνεται ο οποιοσδήποτε και να βρίζει. Και κάτι άλλο που είναι πολύ σημαντικό για τη νοοτροπία της ΠΑΕ Ξάνθης. Από την αρχή της χρονιάς έχει εκδώσει δεκάδες ανακοινώσεις. Αυτή τη στιγμή, στην πόλη ασχολούνται περισσότερο με την έκδοση ανακοινώσεων, απ' όσο απασχολούνται στα καπνά. Ελεος. Εχει χαθεί το μέτρο. Η ομάδα φέτος έχει αδικηθεί κάπου, αλλά και κάπου αλλού έχει ευνοηθεί. Βγήκε στην Ευρώπη, μην το ξεχνάμε. Αν την έσφαζαν όλη τη χρονιά, πως το κατάφερε αυτό; Ας μου απαντήσει κάποιος με επιχειρήματα. Σιγά-σιγά, η Ξάνθη θα ισχυριστεί ότι την Τετάρτη έπρεπε να παίζει αυτή με τη Λίβερπουλ και όχι η Τσέλσι.

Οταν μία ομάδα της περιφέρειας (και συμπεριλαμβάνω και αυτές της πόλης μου, της Θεσσαλονίκης) ξεκινάει να σκαρφαλώσει στην κορυφή, ξέρει ότι ο δρόμος δεν θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Ξέρει ότι θα τα βάλει με το κατεστημένο. Λογικό λοιπόν να τα περιμένει όλα. Αλλά η ομάδα τερματίζει τέταρτη, που σημαίνει ότι τα κατάφερε και τους την έφερε. Ας βάλει λοιπόν τις βάσεις τώρα που ξέρει καλά και τις παγίδες, ώστε του χρόνου να πάρει και το πρωτάθλημα (το εύχομαι ολόψυχα). Τις βάσεις για να φτιάξει ομάδα εννοώ, όχι πολύγραφο για τις ανακοινώσεις. Εκτός αν κάποιοι εκεί στην ακριτική πόλη έχουν αρχίσει να σκέφτονται πονηρά, με σκοπό το καλοκαίρι ν' αρχίσουν να ξεπουλάνε. Θα έχουν μάλιστα έτοιμη και τη δικαιολογία. «Δεν βλέπετε τι έγινε πέρσι, μας έσφαξαν. Δεν αξίζει τον κόπο να επενδύεις», θα λένε. Μακάρι να κάνω λάθος...