ΠΑΟ Εσωτερικού και ΠΑΟ Εξωτερικού

Για όλους υπάρχει ένα δίφραγκο. Για κάποιους ίσως κάτι παραπάνω. Δίφραγκο για τον Κλέιτον, δίφραγκο και κάτι για τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο, δίφραγκο η προσφορά για Τζεμπούρ, ίδια τιμή και για τον Αβραάμ Παπαδόπουλο. Το δίφραγκο μεταφράζεται σε 2 εκατ. ευρώ. Δεν είναι λίγα λεφτά, το αντίθετο μάλιστα, για ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στο ελληνικό πρωτάθλημα με μηδαμινές άλλες εμπειρίες.

Τα πρώτα 4 εκατ. έχουν κιόλας δοθεί, τα υπόλοιπα 4 βρίσκονται στο τραπέζι των προσφορών απλωμένα και περιμένουν τη συμφωνία για να αλλάξουν χέρια. Δηλαδή διόλου απίθανο ο Παναθηναϊκός φέτος να ξοδέψει 8 εκατ. ευρώ μόνο για να αγοράσει παίκτες ελληνικής ποδοσφαιρικής κοπής. Δεν είναι λίγο υπερβολικό; Και πόσο ρίσκο εμπεριέχει αυτή η κίνηση; Ας πάρουμε τα πράματα με τη σειρά. Αντικειμενικά τα χρήματα που δόθηκαν για Κλέιτον και Χριστοδουλόπουλου ήταν υπερβολικά. Υπέρβολικά για τις ομάδες που τα εισέπραξαν, μια που με αυτά θα μπαλώσουν τρύπες και υπερβολικά για τον Παναθηναϊκό, που με μια ανάλογη επένδυση στην αλλοδαπή, στο σύνολό της ή μεμονωμένα, θα μπορούσε να φέρει ποδοσφαιριστές πιο ολοκληρωμένους και πιο έμπειρους. Αλίμονο αν ο κάθε παίκτης που αγωνίζεται στο πρωτάθλημα επιβραβευόταν μεταγραφικά με 2 εκατ. ευρώ για την ενός έτους θετική αγωνιστική του παρουσία. Γιατί στις περιπτώσεις των Χριστοδουλόπουλου, Κλέιτον και Τζεμπούρ δεν μιλάμε για περισσότερο από ένα χρόνο αξιόλογης αγωνιστικής δράσης. Κι αν αυτοί για μία χρονιά αξιώσουν αυτά τα χρήματα, τότε ο Γκούμας που έχει φάει 13 πρωταθλήματα με το κουτάλι συν τα ευρωπαϊκά, τότε αναλογικά λίγα, πολύ λίγα ζητάει για να ανανεώσει.

Μήπως ο Παναθηναϊκός συμπεριφέρεται έτσι γιατί έχει… μεταγραφικά απωθημένα κυρίως απέναντι στον Ολυμπιακό; Αλλη… ήττα εκτός από αυτή στην περίπτωση Γκαλίτσιου δεν έχουν τα τελευταία χρόνια στο μεταγραφικό παζάρι οι «πράσινοι». Κοντραρίστηκαν κατά καιρούς με τον «αιώνιο» για τους Κωνσταντίνου, Δημήτρη Παπαδόπουλο, Βύντρα, που ο Ολυμπιακός τον ήθελε πακέτο με τον Ταραλίδη από τον Πανηλειακό, Γκέκα, Μάντζιο και Τζιόλη από τον Πανιώνιο, Σαλπιγγίδη και Σπυρόπουλο και όλοι ντύθηκαν στα πράσινα! Αρα για πια απωθημένα μιλάμε;

Ο Παναθηναϊκός τους αγοράζει για να μην τους πάρει ο Ολυμπιακός και γίνει αχτύπητος, μπορεί να ισχυριστεί κάποιος. Ούτε και αυτή η σκέψη όμως μοιάζει σοφή. Τα προηγούμενα χρόνια ο Παναθηναϊκός κέρδιζε τον τίτλο του πρωταθλητή στις ελληνικές μεταγραφές, αλλά ο Ολυμπιακός ήταν αυτός που κατακτούσε τα πρωταθλήματα. Οπως αποδείχθηκε, οι παίκτες αυτοί δεν μπόρεσαν να κάνουν τη διαφορά.

Συνεπώς το πρόβλημα του Παναθηναϊκού στις μεταγραφές δεν εστιάζεται στην ελληνική αγορά, αλλά σε αυτή του εξωτερικού. Εκεί πονάει και εκεί οφείλει η διοίκηση με την εισροή κεφαλαίων να χτυπήσει διάνα, αγοράζοντας παίκτες που θα προσδώσουν στην ομάδα ποιότητα και κύρος. Παίκτες ικανούς να κάνουν τη διαφορά και συγχρόνως να βοηθήσουν τους «ντόπιους» να γίνουν ακόμη καλύτεροι και παραγωγικότεροι. Πέρα λοιπόν από το επικοινωνιακό παιχνίδι που στήνεται κάθε χρόνο τη μεταγραφική περίοδο και είναι ωραίο και διασκευαστικό, καλό είναι να συνοδεύεται και από ουσία. Και η ουσία για τον Παναθηναϊκό της επόμενης μέρας είναι ότι χρειάζεται τρεις ποδοσφαιριστές αξίας που θα τον «απογειώσουν».

ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΑΡΕΕΣ

www.όλη η ζωή μου για πούλημα.com

Το πολύ ενδιαφέρον άρθρο της Μαρίας Μυστακίδου από τη στήλη της WWW στη «Σαββατιάτικη Ελευθεροτυπία» αφιερώνεται σε όλους αυτούς που τους αρέσει να πουλάνε γενικώς και στους προέδρους των ελληνικών ομάδων που ψάχνουν και δεν βρίσκουν να αγοράσουν.

«Η φάμπρικα των μαζικών πωλήσεων του… οτιδήποτε μέσω Ιντερνετ έχει ξεκινήσει χρόνια τώρα. Δειλά στην αρχή, αλλά την τελευταία πενταετία λειτουργεί αντιστρόφως ανάλογα με την κατακόρυφη πτώση της οικονομίας. Πέφτει η οικονομία; Αυξάνονται οι πλειστηριασμοί. Κατακρημνίζεται η οικονομία; Γεμίζει μωρά, κλεμμένα αρχαία, τίτλους ευγενείας και ό,τι άλλο κουφό μπορείτε να φανταστείτε η ηλεκτρονική αγορά.

Ο 24χρονος Αυστραλός φοιτητής Φιλοσοφίας Nicael Holt έβγαλε πέρυσι τη ζωή του σε πλειστηριασμό, αντιδρώντας έτσι στον άκριτο μαζικό καταναλωτισμό. Το 2001 ο Αμερικανός John Freyer δημιούργησε την ιστοσελίδα www.almylifeforsale.com και πούλησε, επίσης μέσω e-bay, όλα του τα υπάρχοντα. Στη συνέχεια όμως μάλλον ένιωσε νοσταλγία και άρχισε τις επισκέψεις στους αγοραστές. Κάτι που δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι περιλαμβανόταν στο αρχικό deal.

Το 2001 ο 20χρονος φοιτητής Adam Burtle επιχείρησε να πουλήσει την ψυχή του, αλλά ο πλειστηριασμός σταμάτησε όταν το ποσό είχε φτάσει στα 400 δολάρια, με το σκεπτικό ότι το αντικείμενο πώλησης πρέπει να είναι απτό.

Εκτοτε έχουν δημοσιευτεί δεκάδες περιπτώσεις… ιδιότυπων πλειστηριασμών. Μανάδες βγάζουν τα παιδιά τους στο διαδικτυακό σφυρί, άντρες τις γυναίκες τους, υπάλληλοι του Λευκού Οίκου ιστορικά κειμήλια που έκλεψαν και ό,τι ακόμα μπορείτε να φανταστείτε. Σ' έναν κόσμο που η οικονομία παγκοσμίως καταρρέει, όλα είναι για πούλημα. Και το Διαδίκτυο για πολλούς είναι το σύγχρονο Ελντοράντο.

Την περασμένη εβδομάδα ο Αυστραλός Ιαν Ασερ έβγαλε για πούλημα στο e-bay τη ζωή του. Βαρέθηκα τη ζωή μου! Δεν τη θέλω πια. Μπορείτε να την πάρετε εσείς αν θέλετε! Οχι, δεν σκοπεύω να αυτοκτονήσω. Σκοπεύω να πουλήσω τη ζωή μου! Δεν ξέρω ακόμη αν αυτό που κάνω είναι αποτέλεσμα τρέλας, απόλυτης βλακείας ή κρίσης της μέσης ηλικίας».