Εικόνες από το Euro 2008

Μιλώντας ύστερα από καιρό για το Euro που ολοκληρώθηκε χθες, στο μυαλό μου θα προσγειώνονται οι εξής εικόνες:

• Το κλάμα του αρχηγού της εθνικής Ελβετίας Αλεξάντερ Φρέι, καθώς αποχωρούσε υποβασταζόμενος. Ηταν το πρώτο κιόλας παιχνίδι του τουρνουά και ο Ελβετός επιθετικός με δάκρυα στα μάτια αντιμετώπιζε την άδικη γι' αυτόν επιλογή της μοίρας. Εκείνη τη στιγμή αυτομάτως σου έρχεται στο μυαλό η σκέψη: τόσοι κόποι, τόσα όνειρα για τόσο λίγο!

• Το χάδι του Πανούτσι στον Ριμπερί μετά τον σοβαρό τραυματισμό του Γάλλου, την ώρα που οι τραυματιοφορείς τον μετέφεραν εκτός αγωνιστικού χώρου. Η ευγενική κίνηση του Ιταλού αμυντικού είχε κάτι από συγγνώμη, κάτι από συμπαράσταση στον συναθλητή. Δεν ξέρω πόσοι πρόσεξαν την ανταπόδοση της κίνησης από τον Ριμπερί. Παρά τους πόνους, άπλωσε το χέρι ζητώντας αυτό του αντιπάλου, για παρηγοριά και για συγχώρεση. Μεγάλες στιγμές, γεμάτες ανθρωπιά από μεγάλους αθλητές.

• Η γυριστή κεφαλιά του αειθαλή Χέρι Λάρσον στο ματς της Σουηδίας με τη Ρωσία από ένα σημείο μάλιστα που σπάνια το επιχειρούν ακόμη και επιθετικοί της κλάσης του Λάρσον. Σχεδόν από την άκρη της μεγάλης περιοχής. Αλήθεια, πόσοι νεαροί σέντερ φορ δεν ζήλεψαν την περιστροφική κίνηση στον αέρα του Σουηδού, και τη μαστοριά του να στείλει την μπάλα στη συμβολή των δοκαριών της εστίας του Ιγκόρ Ακινφέεφ. Αν σκόραρε στη συγκεκριμένη φάση ο γέρο Λάρσον, θα μιλούσαμε σίγουρα για το ωραιότερο γκολ όχι μόνο αυτού του τουρνουά, αλλά όλης της ιστορία του, αφού σε συντελεστή δυσκολίας όσον αφορά την εκτέλεση θα ξεπερνούσε ακόμη και αυτό του Μάρκο Φαν Μπάστεν στον τελικό του '88.

• Η ανακούφιση στο πρόσωπο του Κασίγιας στον κρίσιμο προημιτελικό Ισπανίας - Ιταλίας που εκδηλώθηκε με ένα βαρύ αναστεναγμό που φάνηκε καθαρά στο ριπλέι. Λίγο από τύχη, λίγο από ικανότητα, λίγο από ένστικτο, ο Ισπανός πορτιέρο άπλωσε το πόδι του την κατάλληλη στιγμή σταματώντας το σουτ του Καμορανέζι που κατευθυνόταν στα δίχτυα. Ο Κασίγιας ήξερε ότι αν σκόραραν οι Ιταλοί σε κείνο το σημείο του παιχνιδιού το μόνο που θα είχε να κάνει μετά αυτός και οι συμπαίκτες του ήταν… να φτιάξουν βαλίτσες.

• Η γλωσσοδιάρροια και η διάθεση για αστεϊσμούς του Οτο Ρεχάγκελ κατά τη διάρκεια των συνεντεύξεων Τύπου. Γεγονός που από λίγους επισημάνθηκε. Τόσο διαχυτικός ο Γερμανός δεν υπήρξε 4 χρόνια πριν, τότε που η ομάδα σημείωνε τη μία επιτυχία μετά την άλλη. Το να προσπαθείς να εξηγήσεις αναλυτικά γιατί μια ομάδα έχει τρεις ήττες σε τρία ματς σκοράροντας μόνο μια φορά, μοιάζει με την απέλπιδη προσπάθεια ενός καλλιτέχνη να εξηγήσει τι θέλει να πει με το έργο του που έκοψε μόλις ένα… εισιτήριο.

• Ο έξαλλος πανηγυρισμός των Γερμανών στο νικητήριο γκολ εναντίον των Τούρκων, αποδεικνύει πόσο υπολογίσιμος αντίπαλος είναι οι …γείτονες. Αποκλείεται να ξεχάσω επίσης τη συμμετοχή με κάθε τρόπο (αγωνιστικό-ψυχολογικό) σε όλα τα παιχνίδια του Φατίχ Τερίμ. Ενας κόουτς ζωντανός στον πάγκο ήταν ο σημαντικότερος λόγος που κράτησε την ομάδα του ζωντανή στις δύσκολες στιγμές. Δεν θυμάμαι άλλον προπονητή τα τελευταία χρόνια σε μεγάλες διοργανώσεις που να βοήθησε τόσο πολύ και με απόλυτη επιτυχία την ομάδα του από την άχαρη θέση στην άκρη του πάγκου. Το να έχεις καθαρό μυαλό με αποτέλεσμα να βρίσκεις λύσεις σε στιγμές έντασης είναι το σημαντικότερο προσόν για έναν προπονητή που θέλει αυτός και η ομάδα του να φιγουράρουν στην κορυφή.