«Διδυμότειχο μπλουζ» εναντίον Νεράιδας Κουλεφαρδί

Τώρα την πατήσαμε... Με ποιον θα είμαστε στον τελικό του Euro; Μπορώ, βέβαια, για να το παίξω αντικειμενικός, να δηλώσω με ύφος και στυλ ότι υποστηρίζω το καλό ποδόσφαιρο. Και που το υποστηρίζω, δηλαδή, τι έγινε; Μήπως είδαμε κανένα χαΐρι; Στην τελική αναμέτρηση της Βιέννης την Κυριακή οι αντιπαθητικοί -όπου αντιπαθητικοί βλέπε Γερμανούς- θα αντιμετωπίσουν τους χέστες -όπου χέστες βλέπε Ισπανούς.

Από πού να ξεκινήσεις; Από την ατμόσφαιρα στην κερκίδα; Οι «ξανθοί» στις μεγάλες στιγμές, όταν πανηγυρίζουν, μοιάζουν σαν κυπαρίσσια που τα μαστιγώνει ο Βαρδάρης. Τεντώνουν τα χέρια ψηλά και τα κουνάνε πέρα-δώθε. Νομίζεις ότι βλέπεις την πρώτη σκηνή από τα «Σαγόνια του καρχαρία». Με την κοπέλα να την κατασπαράζει το θαλάσσιο κήτος κι αυτή να κουνάει τα χέρια της καλώντας βοήθεια. Τι ωραίο party... Οι Ισπανοί, απ' την άλλη, στις κερκίδες όταν τους παρατηρείς σου έρχεται στον νου ο στίχος από το τραγούδι του Μαχαιρίτσα «Διδυμότειχο μπλουζ», εκείνο που λέει «αγχωμένη μαλακία»...
Είναι τόση η αγωνία τους να κερδίσουν επιτέλους έναν τίτλο χωρίς τη βοήθεια του δικτάτορα Φράνκο, που δεν τους αφήνει δευτερόλεπτο να χαλαρώσουν. Εχεις την εντύπωση πως αν αυτή τη φορά ο Θεός αλλάξει εθνικότητα και γίνει Ισπανός, από το τόσο ζόρι που τράβηξαν μέχρι να φτάσουν στην πολυπόθητη κατάκτηση της πρώτης θέσης θα πέσουν όλοι λιπόθυμοι και δεν θα υπάρχει άνθρωπος να την πανηγυρίσει.

Εχω 24 ώρες ακόμα να συνηθίσω στην ιδέα ότι αυτές είναι τελικά οι δύο ομάδες που θα διεκδικήσουν το βαρύτιμο έπαθλο. Ακόμη, να συνηθίσω στην ιδέα ότι οι Σπανιόλοι έπαιξαν ωραία μπάλα. Καλό είναι να τρέξουμε λίγο πίσω το βίντεο. Ας πατήσουμε το κουμπί, λοιπόν. Στοπ. Ξεκινάμε. Στο πρώτο ματς της διοργάνωσης οι Ιβηρες εντυπωσίασαν με την «τεσσάρα» στους Ρώσους, μετά ίδρωσαν περισσότερο κι απ' όσο ιδρώνει υπέρβαρος σε σάουνα για να νικήσουν τους Σουηδούς. Στο 90' και βάλε το νικητήριο γκολ, χωρίς να αποδώσουν εξαιρετικό ποδόσφαιρο. Με εμάς είχαν ουσιαστικά ρεπό. Και μόνο το ότι καταφέραμε μόνο με αυτούς να σκοράρουμε κάτι λέει. Με την Ιταλία στον προημιτελικό τα έχω γράψει. Δεν πάτησαν περιοχή, παρ' όλο που ως ομάδα ήταν καλύτεροι και ποιοτικότεροι, αλλά χρειάστηκε να φτάσουν μέχρι το χείλος του γκρεμού για να ανακαλύψουν ξαφνικά πως η ζωή είναι ωραία.

Στον ημιτελικό συνάντησαν και πάλι την ομάδα που αν τους ρωτήσεις, σίγουρα θα σου απαντήσουν ότι θα ήθελαν μια ζωή να την αντιμετωπίζουν, αυτή και μόνο αυτή σε όλες τις επίσημες διοργανώσεις. Το όνομά της, Ρωσία. Η Ρωσία του Euro είναι σαν τον ύμνο της. Επιβλητική μουσική υπόκρουση, λογικό, μια και είναι εμπνευσμένη από την Οκτωβριανή Επανάσταση, με στίχους όμως που παραπέμπουν στη Γιουροβίζιον. Η σύγχρονη Ρωσία του Πούτιν αντικατέστησε τους παλιούς στίχους του ύμνου με νεότερους που μιλάνε για αγάπες, λουλούδια και παπαρούνες ξεβράκωτες. Μια απ' τα ίδια κι η εθνική. Εχει κρατήσει κάτι από το ταλέντο της πάλαι ποτέ κραταιάς Σοβιετικής Ενωσης, αλλά από ψυχή και αποφασιστικότητα κυμαίνεται σε βαθμούς Κελσίου ανάλογους με αυτούς που συναντάμε στη Μόσχα το καταχείμωνο. Δηλαδή πολύ κάτω από το μηδέν.

Οι Γερμανοί έφτασαν στον τελικό ακολουθώντας τη δοκιμασμένη γι' αυτούς συνταγή. Απ' τα ρηχά και με τον κώλο. Νίκησαν τη φτωχή από πάσης απόψεως Πολωνία, έχασαν μπάλα και ματς στην αναμέτρηση με την Κροατία, αλλά φρόντισαν να μη συναντηθούν ποτέ ξανά, ισοπέδωσαν μία από τις χειρότερες ομάδες του τουρνουά, την Αυστρία, με το επιβλητικό 1-0, και στον ημιτελικό αντιμετώπισαν την ομάδα-κάτοχο του παγκόσμιου ρεκόρ, την Πορτογαλία. Ποιο είναι το ρεκόρ της; Είναι η εθνική που κατά γενική ομολογία χάνει το ματς πριν καλά καλά αυτό ξεκινήσει. Η μόνη ομάδα που κατά την ανάκρουση των ύμνων μπορείς να δεις πίσω από τους παίκτες της στα matrix το εις βάρος της τελικό σκορ. Στον ημιτελικό το ραντεβού είχε Τούρκους με γαρνιτούρα ελλείψεις και γι' αυτό οι Γερμανοί επιστράτευσαν την καλή τους νεράιδα με το όχι και τόσο εύηχο όνομα. Τη Νεράιδα Κουλεφαρδί. Θεωρώ πως ο τελικός αυτός είναι στα μέτρα των Γερμανών. Εχοντας αντίπαλο μια εθνική που αν κατά τη διάρκεια του αγώνα σκάσει σακούλα με πατατάκια είναι ικανή να πιστέψει ότι της την πέφτουν από παντού με κανόνια, οι Γερμανοί εύκολα θα σηκώσουν τα χέρια τους να τα κουνήσει ο Βαρδάρης.