Παίξαμε καλά, οι Ρώσοι καλύτερα

Το θέλαμε πάρα πολύ. Το προσπαθήσαμε άλλο τόσο. Η εικόνα ήταν τελείως διαφορετική από αυτή του πρώτου ματς. Τότε λέγαμε ότι χάσαμε, αλλά δεν δείξαμε πόσο καλή μπάλα μπορούσαμε να παίξουμε. Τώρα χάσαμε προσπαθώντας να παίξουμε καλή μπάλα. Βάζω στοίχημα ότι μπορούμε να παίξουμε πολύ καλύτερα από ό,τι χθες το βράδυ.

Πρέπει να παραδεχτούμε, όμως, ότι οι Ρώσοι μας νίκησαν επειδή έπαιξαν καλύτερα από μας. Όχι από την αρχή και όχι σε ολόκληρη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Όμως, στο δεύτερο ημίχρονο, εκεί που αναλάβαμε την υποχρέωση να βγούμε ακόμα περισσότερο μπροστά για να ισοφαρίσουμε, οι Ρώσοι βρήκαν αρκετούς κενούς χώρους. Αξιοποίησαν την ταχύτητά τους και μας δημιούργησαν μεγάλα προβλήματα. Δικαιούνταν τουλάχιστόν ένα γκολ που συμπυκνώνει μέσα του αφέλεια, απερισκεψία και επιπολαιότητα. Είναι να απορείς πώς σε μια φάση κατόρθωσαν να κάνουν ταυτόχρονα λάθος ο Νικοπολίδης, ο Αμανατίδης, ο Δέλλας και ο Κυργιάκος.

Χρειάστηκε όλοι αυτοί να κάνουν από ένα τρανταχτό λάθος στην ίδια φάση και να βρεθεί ο παίκτης-κομπιούτερ Κονσταντίν Ζιριάνοφ μόνος κι έρημος απέναντι στο άδειο ελληνικό τέρμα. Να χάσεις με ένα γκολ-αποτέλεσμα της οργανωμένης επιθετικής προσπάθειας των Ρώσων πάει κι έρχεται, να μείνεις έξω από τη συνέχεια μιας διοργάνωσης επειδή τέσσερις ποδοσφαιριστές σου έκαναν από ένα λάθος ταυτόχρονα στην ίδια φάση σε γεμίζει πίκρα. Πρώτοι από όλους πικράθηκαν οι ίδιοι οι διεθνείς, που μέχρις εκείνη τη στιγμή δεν έδωσαν κανένα δικαίωμα στους Ρώσους να φανούν ανώτεροι μέσα στο γήπεδο.

Ίσα ίσα, οι Έλληνες, με πάθος και κίνηση από τα άκρα με τους Τοροσίδη και Γιούρκα, έδειχναν τα δόντια τους στον Ακινφέεφ. Ε, λοιπόν, δεν φτάνει που φάγαμε το γκολ από το συνδυασμένο λάθος, χάσαμε από τραυματισμό τον Γιούρκα Σεϊταρίδη. Με άλλα λόγια, η τύχη μας γύρισε την πλάτη. Όταν θέλεις κάτι πολύ, όλες οι δυνάμεις του σύμπαντος συνωμοτούν για να το πετύχεις. Λόγια μεγάλων ανδρών… Άνδρες χωρίς να είναι τόσο «μεγάλοι» ξέρουν ότι όταν θέλεις κάτι πολύ και νιώθεις ότι το χάνεις, σου κόβονται τα πόδια και γίνονται χειρότερα.

Ό,τι συνέβη στο δεύτερο ημίχρονο. Ορθώς διατάχθηκε φουλ επίθεση, μόνο που έτσι το ματς έγινε ρώσικη ρουλέτα. Χώροι πολλοί έμειναν ανοιχτοί και διαθέσιμοι στην ταχύτητα των Ρώσων, στην καλή φυσική κατάστασή τους και στην άνεση που έχει ο Ζιριάνοφ να μαζεύει την μπάλα και να τη μοιράζει χωρίς να αφήνει κανέναν παραπονεμένο. Ειδικά ο Τορμπίνσκι και ο Ζιρκόφ, που βγήκαν απέναντί τους τον κακό Χρήστο Πατσατζόγλου, πέρασαν υπέροχο βράδυ. Εμείς έχουμε να μετράμε τη διάθεση όλων των ποδοσφαιριστών που χρησιμοποίησε ο Ρεχάγκελ να δώσουν κάθε ικμάδα της δύναμής τους.

Το μεστωμένο παιχνίδι του Άγγελου Μπασινά και το καθαρό μυαλό του Τραϊανού Δέλλα, τον τσαμπουκά και τη δύναμη του Βασίλη Τοροσίδη. Από πλευράς Ρεχάγκελ έχουμε (πάντα εκ των υστέρων) να σημειώσουμε τη λανθασμένη επιλογή του Πατσατζόγλου, την ανεξήγητη αντικατάσταση του Νίκου Λυμπερόπουλου και την καθυστερημένη αλλαγή του Γιάννη Αμανατίδη. Ωστόσο, πάει πολύ να του φορτώσουμε την ευθύνη για την ήττα. Εμείς το θέλαμε πολύ, οι Ρώσοι περισσότερο. Δύο ήττες στη σειρά και ένας πρόωρος αποκλεισμός (πονάνε πολύ), οι επόμενες μέρες προσφέρονται για κριτικές παρατηρήσεις και για επιμερισμό ευθυνών. Να το κάνουμε, αλλά όχι σαν εκείνους που επειδή πονάει το δάχτυλο κόβουν το χέρι.