Τόσα του λείπουν του Λάουντρουπ…

«O Λάουντρουπ είναι τόσο κοντά όσο και οι άλλοι 4 υποψήφιοι», δήλωσε ο Νίκος Πατέρας. Αυτός γνωρίζει περισσότερο από όλους μας πόσο έχουν προχωρήσει οι επαφές με τους υποψήφιους προπονητές για τον πάγκο του Παναθηναϊκού και κυρίως το ποσό που διατίθεται να ξοδέψει η ομάδα για προπονητή. Οι Δανοί δημοσιογράφοι για την περίπτωση Λάουντρουπ μιλούν για 3 εκατ. -ποσό που αξιώνει ο ίδιος ο κόουτς- και για προσπάθειες του Παναθηναϊκού να ρίξουν την τιμή στα 2 εκατομμύρια ευρώ.

Προφανώς ο Μίκαελ έχει πάρει χαμπάρι ότι οι άνθρωποι των «πρασίνων» έχουν να ξοδέψουν και ζητάει αυτά τα χρήματα ως αντάλλαγμα για την τιμή που θα μας κάνει να έρθει να κοουτσάρει σε μια χώρα όχι και τόσο προηγμένη σε επίπεδο συλλόγων, όπως η Ελλάδα. Το γεγονός όμως που δεν χωρά καμία αμφισβήτηση είναι ότι τα χρήματα αυτά αποκλείεται να τα έπαιρνε στη Χετάφε, ακόμα και αν επωμιζόταν τον διπλό ρόλο του προέδρου-προπονητή. Από ποιο σοβαρό ευρωπαϊκό σύλλογο θα ζητούσε αυτό το ποσό ο Λάουντρουπ με μικρή θητεία στους πάγκους, χωρίς ιδιαίτερες διακρίσεις και με την ομάδα του πέρυσι να έχει τερματίσει 14η στο ισπανικό πρωτάθλημα συγκεντρώνοντας 47 βαθμούς; Και επειδή πάντα σε μια συζήτηση υπάρχει τουλάχιστον ένας σπαζοκλαμπάνιας, αυτός μπορεί να ισχυριστεί ότι στο πρωτάθλημα μπορεί να μην τα πήγε και πολύ καλά, αλλά η ομάδα έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Σωστό, αλλά ακολουθώντας την ίδια συλλογιστική πόσα πρέπει να ζητήσει για να υπογράψει σε άλλον σύλλογο ο τροπαιούχος Ντικ Αντβοκαατ, αφήνοντας πίσω του τον βαρύ ρωσικό χειμώνα και τη γλυκιά μέθη της βότκας; Αν τον ενδιαφέρει να βρει δουλειά, θα ζητήσει περίπου τα ίδια που ζητάει και ο Λάουντρουπ. Σκεφτείτε μόνο ότι ο Σπαλέτι, που δικαίως θεωρείται από τους καλύτερους προπονητές στο Καμπιονάτο, αμείβεται με 1,3 εκατ. και κάτι τον χρόνο. Αρα και ο Βαλβέρδε -για να κάνουμε ένα σύντομο πέρασμα στην απέναντι όχθη- πολλά πήρε. Αλλά, προσοχή! Αλλο το κάτι παραπάνω για να τον «ψήσουμε» να έρθει να ζήσει τον μύθο του στην Ελλάδα κι άλλο το πολύ παραπάνω με το οποίο μας πιάνει κότσους.

Θεωρώ ότι και το ταβάνι των 2 εκατ. ευρώ για προπονητή που βάζει ο Παναθηναϊκός προφανώς για λόγους επικοινωνιακούς είναι υπερβολικό. Από τη μια ανοίγει την όρεξη σε διάφορους μανατζαρέους στην ευρωπαϊκή αγορά να σκέφτονται πονηρά -βρήκαμε επιτέλους σύλλογο που «καίγεται» για κόουτς με διάθεση να σπρώξει χρήμα, θα λένε, και θα τρίβουν τα χέρια τους- κι από την άλλη δημιουργούν προσδοκίες στους φιλάθλους που πολύ φοβάμαι ότι θα γυρίσουν μπούμερανγκ. Αδυνατώ επίσης να καταλάβω τον λόγο που μια ΠΑΕ πρέπει να ανακοινώνει το ποσό που έχει σκοπό να διαθέσει. Δεν έχει κανένα νόημα. Αλλο το συνολικό μπάτζετ που πρόκειται να ξοδέψει μια ομάδα για ενίσχυση κι άλλο το ειδικό για τον προπονητή. Ο οπαδός στην Ελλάδα όταν αρχίζει να ακούει σημαντικά ποσά, αυτονομείται και φτιάχνει ο ίδιος τα πλάνα. Οταν, σου λέει, η ομάδα είναι διατεθειμένη να δώσει 2 εκατ. για προπονητή, τότε για παίκτες σίγουρα θα σπαταλήσει το πενταπλάσιο. Και έτσι αρχίζει να απαιτεί. Φέρε κι εκείνον, φέρε και τον άλλον, γιατί να πάει αυτός εκεί, γιατί δεν ήρθε σε εμάς, αφού τα έχουμε, γιατί δεν τα δίνουμε; Τρέχα μετά εσύ ως ΠΑΕ να εξηγείς.

Λιτές ανακοινώσεις και προσήλωση στους στόχους. Αυτός είναι ο δρόμος που οφείλει να ακολουθήσει η ΠΑΕ Παναθηναϊκός, διότι αλλιώς θα βρεθεί να απολογείται για κάθε κίνηση και επιλογή της.

ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΑΡΕΕΣ

Μαζέψτε τα τσογλάνια γιατί το παράχεσαν!

Για το θέμα των Πανελληνίων Εξετάσεων στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας, πάλαι ποτέ μάθημα της έκθεσης, που παραπέμπει σε χρόνια γκρίζα και μίζερα, μόνο, μα μόνο, ο Παντελής Μπουκάλας στην «Καθημερινή της Κυριακής» βρήκε να γράψει. Οι υπόλοιποι προφανώς επιθυμούν τους μαθητές του 21ου αιώνα το ίδιο εμφιαλωμένους, ομοιόμορφους, κλειστοφοβικούς και αμήχανους όπως ήταν κι αυτοί στα χρόνια τα δικά τους.

«Πενήντα μονάδες θα δρέψουν οι μαθητές που θα αριστεύσουν στα ερωτήματα τα σχετικά με το σεφερικό κείμενο, πενήντα κι αν απαντήσουν "σωστά" στο εξής θέμα: "Ο δήμος σας διοργανώνει μια εκδήλωση με θέμα την παράδοση. Ως εκπρόσωπος της μαθητικής κοινότητάς σας αναλάβατε τη σύνταξη ενός κειμένου που θα εκφωνηθεί στην εκδήλωση. Σ’ αυτό να αναφέρετε τις αιτίες για τις οποίες πολλοί νέοι σήμερα έχουν απομακρυνθεί από την παράδοση και να προτείνετε τρόπους επανασύνδεσής τους με αυτήν». Μάλιστα. Τηρώντας πιστά το έθιμο, η εξεταστική επιτροπή υπαγορεύει στους μαθητές τι είναι το "σωστό" και πώς πρέπει να απαντήσουν, αν θέλουν να τα πάνε καλά. Η υπαγόρευση γίνεται με δύο τρόπους. Πρώτα πρώτα οι μαθητές αναγκάζονται να αυτοσκηνοθετηθούν, να φορέσουν γραβάτα, να κάψουν τα πολλά μαλλιά ή να τα σουλουπώσουν αν τα έχουν άτακτα, γιατί αλλιώς πώς θα μιλήσουν σε εκδήλωση του δήμου; Μπροστά στους επίσημους πρέπει να ντυθούν επίσημα και να βάλουν γραβάτα και στη γλώσσα τους, για να φαίνεται κι αυτή επίσημη. Υστερα, πρέπει οπωσδήποτε να δεχτούν σαν δεδομένο ότι, πρώτον, η παράδοση είναι μία και μόνη και μόνο καλή και, δεύτερον, ότι "πολλοί νέοι έχουν απομακρυνθεί", άρα χρειάζονται κάτι σαν σωφρονισμό και "επανασύνδεση".

Ας ζητούσαν από τα παιδιά να γράψουν απλώς τι νιώθουν και τι σκέφτονται, όχι τι ΟΦΕΙΛΟΥΝ να νιώσουν και τι ΠΡΕΠΕΙ να σκέφτονται για να είναι εθνικώς ορθά. Αλλά τότε είναι πιθανό ότι θα εισέπρατταν και απαντήσεις "αντικανονικές", "ανορθόδοξες", που κάποιοι εθνοφύλακες θα τις χαρακτήριζαν ανθελληνικές και αντιχριστιανικές. Εφόσον η παράδοση προτείνεται ευθύς εξαρχής ως αγαθή, τι βαθμό θα έβαζε άραγε ένας εξεταστής ακολουθώντας τις υπουργικές οδηγίες και ερμηνεύοντας το πνεύμα του θέματος, σε ένα μαθητή που θα έγραφε ότι "παράδοση" είναι και η προίκα, και ο ποικιλότροπος αποκλεισμός των γυναικών και η βέργα ή ο χάρακας και η ομοιόμορφη ενδυμασία των μαθητών, α, και το ρουσφέτι και το μέσον ή βύσμα και η μαγκιά και οι "μακριοί σταυροί" της υποκρισίας κ.ο.κ., άρα υπάρχει λόγος "απομάκρυνσης"; Ποιες πενήντα μονάδες θα διεκδικούσε με μια τέτοια απάντηση; Πέντε και πολλές είναι».