Δεν έφταιγε ο Πρίντεζης

Στην πρώτη αναμέτρηση των «αιωνίων», ο Ολυμπιακός προσπάθησε να κλέψει το παιχνίδι. Αλλά για να κάνεις κάτι τέτοιο, θα πρέπει και ο κλέφτης να είναι επιδέξιος. Να είναι χρόνια στην πιάτσα και ικανός να κάνει τη ζημιά χωρίς να τον πάρουν χαμπάρι τα καρακόλια και χωρίς να αρχίσουν να βαράνε οι συναγερμοί. Τον ρόλο του κλέφτη πήγε να παίξει στην επίμαχη φάση -που ίσως έκρινε το παιχνίδι- ο Πρίντεζης.

Εχασε το λέι απ και μαζί με αυτό την ευκαιρία να φέρει ο Ολυμπιακός τα πάνω κάτω. Το κακό είναι ότι οι «ερυθρόλευκοι» γνωρίζουν ότι δεν θα τους δοθούν πολλές τέτοιες ευκαιρίες. Δεν φταίει ο Πρίντεζης. Αν ο αντίπαλος ήταν το Μαρούσι, ο ψηλός του Ολυμπιακού θα τελείωνε τη φάση. Θα έσπαγε το κορμί του διαφορετικά, διόλου απίθανο να έβγαζε κάτι από τη δυναμική του και την τρέλα που πολλές φορές τον έχουν οδηγήσει να καρφώσει με δύναμη στο αντίπαλο καλάθι. Αλλά, βλέπετε, αυτή τη φορά ήταν ο Παναθηναϊκός.

Επειτα από δύο – τρία χρόνια, είμαι σίγουρος ότι αυτή τη φάση ο Πρίντεζης θα την τελείωνε με απόλυτη επιτυχία. Τώρα, όμως, δυστυχώς γι' αυτόν και την ομάδα του την έχασε. Θέλω να πω ότι για να μπορέσεις να νικήσεις τον Παναθηναϊκό και μάλιστα με αυτόν τον τρόπο θα πρέπει να διαθέτεις παίκτες με ντοκτορά σε αυτό το είδος βρόμικου πολέμου.

Και ο Ολυμπιακός απέδειξε ότι δεν τους έχει ή μάλλον βρίσκονται ακόμη στο στάδιο της εκμάθησης. Ο Παναθηναϊκός φρόντισε ο Μπλάκνεϊ να μην παίρνει την μπάλα και ο Γκριρ να την κρατάει τόσο όσο χρειάζεται ώστε να μην τους ενοχλεί. Μόλις έκλεισαν οι διάδρομοι ο Αμερικανός σκεφτόταν περισσότερο πότε θα έρθει η ώρα για να κάνει ντους παρά να βρει λύση να φορτώσει το αντίπαλο καλάθι.

Και σε αυτά τα παιχνίδια καλώς ή κακώς χρειάζεσαι τουλάχιστον έναν παίκτη που θα κλείσει το μάτι στους συμπαίκτες του, λέγοντάς τους: «Ελάτε να σας δείξω πώς θα γίνει η δουλειά». Τους αντιπάλους απλά τους κοιτά στα μάτια άγρια. Δεν απόρησα καθόλου που ο Γιαννάκης πήγε να παίξει τον ρόλο αυτού του παίκτη κάνοντας άνω-κάτω το ΟΑΚΑ.