Τα κουρασμένα παλικάρια... ξαποσταίνουν στα δοκάρια (Sportday / Γιώργος Χελάκης)

Μια μικρή ομάδα, ο Ολυμπιακός, αντιμετώπισε μια άλλη περίπου ίδιας δυναμικότητας εκτός έδρας. Μόλις ευτύχησε να πετύχει γκολ, ταμπουρώθηκε στην άμυνά του. Εκανε δηλαδή με επιτυχία ό,τι πάνω κάτω κάνουν οι λεγόμενες «μικρές» ομάδες. Πίσω και κλειστά, μήπως μπει το γκολ στην αντεπίθεση. Το σύστημα δούλεψε στο πρώτο ημίχρονο, αλλά το δεύτερο γκολ δεν ήρθε...

Στο δεύτερο ημίχρονο το «πίσω» έγινε «ακόμα πιο πίσω», με μία διαφορά. Οι μικρές ομάδες μένουν από δυνάμεις. Κότσια δεν υπάρχουν ούτε για μια αντεπίθεση της προκοπής.

Η ήττα αδικεί την ΑΕΚ των πέντε (!) δοκαριών. Την αδικεί κατάφωρα κι ας μην έπαιξε μπάλα της προκοπής. Στηρίχτηκε κυρίως στη μεγάλη υπεροχή της όταν η μπάλα ταξίδευε από αέρος στην περιοχή του Νικοπολίδη, αλλά ο καθένας παίζει όπως μπορεί καλύτερα. Της άξιζε το γκολ και μπορεί να τα βάζει με την τύχη της, που της έπαιξε τόσο άσχημο παιχνίδι.

Ο Ολυμπιακός με ποιον να τα βάλει; Μάλλον με τον εαυτό του και τις χτυπητές αδυναμίες του. Βλέποντας τα αστέρια του να αγκομαχούν για να σταματήσουν τον Μόρα, τον Κόντη και τον Μάλμπασα, αναρωτιόσουν αν τους αξίζει τέτοιο κατάντημα. Οχι, αλλά τι να το κάνεις; Η διαφορά στη φυσική κατάσταση των δύο ομάδων ήταν η μέρα με τη νύχτα. Λόγοι ποδοσφαιρικού εγωισμού θα έπρεπε να σπρώξουν τους «κόκκινους γέροντες» να βγουν δύο, τρεις φορές μπροστά. Ακόμα κι αυτοί εξέλιπαν. Ο Μπάγεβιτς καλά θα κάνει να διαφυλάξει το κύρος τους και να τους ξεκουράζει νωρίτερα.

Τα δοκάρια συνωμότησαν εις βάρος της ΑΕΚ, που δεν ξεδίπλωσε τεχνικές αρετές, αλλά είχε δυνάμεις και πάθος. Δικαιολογημένα εισέπραξε το χειροκρότημα του προέδρου της κι ας είναι πια περιορισμένες οι ελπίδες της να πάει στον τελικό. Ηθικώς έχει νικήσει. Αυτός ο Ολυμπιακός μπορεί να πάρει το Κύπελλο, ίσως και το πρωτάθλημα. Το καλοκαίρι θα χρειαστεί ανακατασκευή, διαφορετικά ας ζητήσει οι αγώνες του να διαρκούν ένα 45λεπτο...