Η ΑΕΚ αμύνθηκε ηρωικά και με πάθος απέναντι στην Ξάνθη, στα τελευταία λεπτά του αγώνα. Είχε την τύχη με το μέρος της στο δοκάρι του Παπαδημητρίου και πήρε μια πολύτιμη νίκη.
Ο Ολυμπιακός είδε κι έπαθε στο πρώτο ημίωρο του παιχνιδιού με την Καλαμαριά. Ο Νικοπολίδης έκανε την απόκρουση της χρονιάς και η ομάδα του αμύνθηκε με σύνεση (ο Μπάγεβιτς έβγαλε επιθετικό και έβαλε αμυντικό μέσο) για να κρατήσει το 1-0, τη στιγμή που ο αντίπαλός του έπαιζε με δέκα παίκτες.
Οι δυο τους (Ολυμπιακός και ΑΕΚ) καταδιώκουν τον Παναθηναϊκό και θέλουν να του πάρουν το πρωτάθλημα. Φέτος ο τίτλος θα πάει αναγκαστικά στον λιγότερο κακό. Η εφημερίδα που κρατάτε στα χέρια σας το έγραψε αυτό τη δεύτερη μέρα της έκδοσής της...
Ο Παναθηναϊκός προηγείται και είναι πιο κοντά στον τίτλο, γιατί έχει αξιόπιστη άμυνα. Τις πιο πολλές φορές αγκομαχάει για να νικήσει, αλλά δεν κινδυνεύει να χάσει κι από πάνω από τα παιδικά λάθη της αμυντικής γραμμής, όπως συμβαίνει ειδικά με τους «ερυθρόλευκους» που καρδιοχτυπούν συνεχώς όταν η μπάλα φτάνει κοντά στη μεγάλη περιοχή τους. Πάνω-κάτω τα ίδια συμβαίνουν και στην ΑΕΚ, αλλά εκεί είναι γνωστή η στάνη, γνωστό επίσης και το γάλα που θα βγάλει. Η διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες που καταδιώκουν τους «πράσινους» είναι μία και σημαντική.
Η ΑΕΚ θέλει κάποιες προσθήκες για να βελτιωθεί. Ο Ολυμπιακός, με τη μορφή που έχει σήμερα, θέλει «φτου κι απ' την αρχή». Οσο περνάει ο χρόνος τα γερόντια του «στομώνουν» και το νέο αίμα που χρειάζεται για να τους δώσει ανάσες και να τους αντικαταστήσει, περιορίζεται στον Καστίγιο. Αυτός έχει ταλέντο που πλησιάζει το δικό τους, αλλά το κεφάλι του είναι κενό περιεχομένου.
Συμπεριφέρεται σαν τσογλανάκι στο λιμάνι του Πειραιά μετά την Κατοχή. Τον Χατζί τον πάτησε κι έπρεπε να αποβληθεί. Για λόγους παιδαγωγικούς πρέπει κάποιος από τη διοίκηση να του τραβήξει το αυτί, για να μη γράψω τίποτα βαρύτερο. Κρίμα στο ταλέντο του που το έδειξε για μία φορά ακόμα στη φάση του δεύτερου γκολ.
Μιας και μιλάμε για γκολ, αυτό που έβαλε ο Ζούλιο Σέζαρ άξιζε από μόνο του το αντίτιμο του εισιτηρίου. Μπράβο του και για το κρύψιμο της μπάλας την ώρα που προσπερνούσε τους αντιπάλους του και για το σουτ πάνω στην κίνηση. Για το γκολ του Γκονζάλες τα είπαμε (τα γράψαμε) χθες.
Λυπάμε πολύ για τον Εργοτέλη. Η ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι οπαδοί του, αυτή καθ' αυτή η ποιότητά τους, είναι παράδειγμα προς μίμηση. Αγωνιστικά δεν έπεισε, γι' αυτό πέφτει. Η πτώση του είναι ήττα για την ποιότητα του πρωταθλήματος της Α' Εθνικής.
Καλαμαριά και Αρης θα «σφαχτούν» για να μείνουν στην κατηγορία. Με βάση κριτήρια καθαρά αγωνιστικά, ο Αρης είναι εκείνος που πρέπει να μας κουνήσει μαντίλι. Ολη τη χρονιά έπαιξε αντιποδόσφαιρο, κλεισμένος στην περιοχή του και περιμένοντας μήπως κι αν...
Η Καλαμαριά δεν δείλιασε πουθενά. Επαιζε μπάλα κι έχανε. Σκεφτείτε πόσοι ποδοσφαιριστές της γλυκοκοιτάζονται από μεγάλες ομάδες της Α' Εθνικής (Παππάς, Πετκάκης, Ηλιάδης) και βρείτε αν υπάρχουν τέτοιοι στον Αρη.
Για τον Πανιώνιο θα περιοριστώ στα εξής: μια ομάδα που φεύγει (τα όποια ταλέντα της έχουν ήδη συμφωνήσει να φύγουν) έχασε από μια ομάδα που έρχεται (αν δώσουμε βάση στις διαβεβαιώσεις του κ. Χούλη ότι δεν πουλάει)...