Παπαδάκο αυτοί; Πατέρα εμείς

Δώστε τη δέουσα προσοχή στις δύο φωτό που δημοσιεύω σήμερα. Οι άνθρωποι μοιάζουν σαν δύο σταγόνες νερό. Δίδυμοι να ήταν, τόσο πολύ δεν θα έμοιαζαν. Αριστερά ο ψυχολόγος, ο μελλοντολόγος, ο άνθρωπος που το ίδιο το μέλλον του τηλεφωνεί για να τον ρωτήσει τι επιφυλάσσει στους θνητούς. Ο Πιτ Παπαδάκος. Είμαι σίγουρος ότι τον αναγνωρίσατε, αλλά κάνω τις συστάσεις για να μη φανώ αγενής. Θα ήταν επίσης μεγάλη απρέπεια να σας παρουσιάσω μόνο αυτόν που απεικονίζεται εξ αριστερών - για τους εθνικόφρονες στυλ Πανούτσου εξ ευωνύμων, που είναι γνωστός ως όνομα, όχι πασίγνωστος πάντως ως τον Παπαδάκο, αλλά παντελώς άγνωστος σαν φυσιογνωμία.

Πρόκειται για τον εφοπλιστή Νίκο Πατέρα, της γνωστής οικογένειας εφοπλιστών, ο οποίος εκδήλωσε την επιθυμία να ασχοληθεί με τα κοινά του Παναθηναϊκού. Με μια βδομάδα δίαιτα, όχι περισσότερο, αν έσκαγε μύτη ο Παπαδάκος στα γραφεία της «πράσινης» ΠΑΕ και συστηνόταν σαν Πατέρας-εφοπλιστής, ούτε οι κολλητοί του επιχειρηματία δεν θα έπαιρναν χαμπάρι ότι μπορεί να μην είναι αυτός. Προλαβαίνω τους πονηρούς και τους ψαγμένους, για να τους πληροφορήσω ότι οι φωτό δημοσιεύονται έτσι ακριβώς όπως τις βρήκα στο Διαδίκτυο. Ούτε φωτομοντάζ χρειάστηκε να κάνω, ούτε ρετουσάρισμα, ούτε επιστράτευσα κάποιο άλλο τρικ για να σας πείσω. Μαμίσιες είναι οι φωτογραφίες, όπως τα μηχανάκια όταν βγαίνουν από την αντιπροσωπία.

Τώρα όμως εξηγούνται όλα. Γιατί στον Παναθηναϊκό επέλεξαν τον συγκεκριμένο εφοπλιστή που μοιάζει καταπληκτικά με τον μάγο Πιτ, και όχι κάποιον άλλον, που διόλου απίθανο να καίγεται και αυτός να βοηθήσει, και κυρίως γιατί διάλεξαν να δημοσιοποιήσουν τη φωτογραφία τού συγκεκριμένου. Η διαδικασία για όσους παρακολουθούν ποδόσφαιρο είναι πλέον γνωστή και την έχουμε μάθει απέξω κι ανακατωτά. Καιρός ήταν να την υιοθετήσουν και στον Παναθηναϊκό. Τι γίνεται κάθε φορά που ο Ολυμπιακός αρχίζει να ρετάρει, κάθε φορά που ο τίτλος κινδυνεύει για άγνωστους πάντα λόγους να χαθεί; Μη βιαστεί να απαντήσει κάποιος που νομίζει ότι τα ξέρει όλα, ότι εμφανίζεται ο πρόεδρος στου Ρέντη, αρχίζει να ρίχνει μπινελίκια και τότε η ομάδα παίρνει μπρος.

Ευχαριστώ πολύ. Πριν από αυτό, όμως, τι γίνεται; Εμφανίζεται ΠΑΝΤΑ ο Παπαδάκος και ΔΗΛΩΝΕΙ ότι ο Ολυμπιακός σύμφωνα με αυτά που του ψιθυρίζει η γυάλινή του σφαίρα, έστω και δύσκολα, τον τίτλο θα τον κατακτήσει. Τότε ως διά μαγείας - μάγος είναι ο άνθρωπος- ο Ολυμπιακός συνέρχεται από το κώμα, δείχνει και πάλι σημάδια ζωής, ανακάμπτει, κόβει πρώτος το νήμα βγάζοντας για μια ακόμα φορά τον Πιτ ασπροπρόσωπο. Γεγονός που δεν εκπλήσσει πλέον κανένα. Φέτος μάλιστα ο μάγος πρόλαβε μέχρι και τον Λούβαρη.

Γνωρίζοντας, λοιπόν, ότι στον Παναθηναϊκό πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι αν θέλουμε να ρίξουμε τον Ολυμπιακό από την κορυφή καλό θα είναι να υιοθετήσουμε κάποιες από τις αλάνθαστες μεθόδους του και βλέποντας συγχρόνως την ομοιότητα ανάμεσα στους δύο άνδρες, είμαι πλέον απόλυτα σίγουρος ότι η «πράσινη» ΠΑΕ από εδώ και εμπρός θα μεγαλουργήσει.

Πρόχειρο ΤΕΤΡΑΔΙΟ

Αντάρτες της πορδής

«ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΑ ΤΕΙΧΗ» ονομάζεται το νέο βιβλίο του Σωτήρη Χαλικιά. Ο Μανώλης Πιμπλής γράφει σχετικά στο ένθετο των «ΝΕΩΝ» «Βιβλιοδρόμιο-Ιδέες»:

«Το βιβλίο του Χαλικιά αποδίδει εξαιρετικά το κλίμα της εποχής. Τις κρυφές συναντήσεις, τα πλαστά διαβατήρια, την πολιτικολογία τόσο στους αποκλειστικά ελληνικούς κύκλους του Παρισιού όσο και στους συντρόφους άλλων εθνικοτήτων - από τους Γάλλους επαναστατημένους του Μάη του '68 μέχρι τους αντιφρανκικούς Ισπανούς αντιστασιακούς. Μυστικές συναντήσεις σε καφέ και σε σπίτια, αποστολές για οργάνωση πυρήνων στη Ρώμη, συναντήσεις εκπροσώπων πολλών διαφορετικών ελληνικών οργανώσεων στο Αμβούργο. Στην πραγματικότητα μια χούφτα άνθρωποι ήταν όλοι, λέει ο Χαλικιάς, γνωρίζονταν μεταξύ τους και απλώς λόγω στεγανών, δεν ήξεραν πάντα τη συμμετοχή του άλλου. Ερωτες με Γαλλίδες, αλλά και αρκετή άγνοια. Ο αφηγητής αναγνωρίζει στον Λευτέρη ότι ουσιαστικά ήταν ο μόνος που κάτι έκανε όταν όλοι λούφαζαν. Και συναισθάνεται τη συντριβή του όταν, κατόπιν εορτής, μόλις έπεσε η χούντα, εμφανίστηκαν στην παρισινή Πανεπιστημιούπολη, τη Σιτέ, όλων των ειδών οι αριστεροί να φωνάζουν υπέρ του ένοπλου αγώνα. Για να βολευτούν λίγο αργότερα -πολλοί από αυτούς- σε θέσεις στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης πράττοντας τα αντίθετα από όσα διακήρυσσαν τότε».

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ινδικτος.

ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΑΡΕΕΣ

Ο Νουρέγιεφ των μπαρ!

Ο μεγαλύτερος σε ηλικία μπάρμαν στην Αθήνα είναι ο Τζίμης Αλαμπάνος. Ιδιοκτήτης του μπαρ «Galaxy» στην Ομήρου. Από τα χέρια του έχουν σερβιριστεί προσωπικότητες παγκόσμιας εμβέλειας. Πραγματικοί επώνυμοι και όχι αιχμάλωτοι της δημοσιότητας των 10 λεπτών. Στον Απόστολο Διαμαντή παραχώρησε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις που έχω διαβάσει. Δημοσιεύτηκε στο «Ε» της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας».

Ο Τζίμης Αλαμπάνος αποκάλυψε από πού πηγάζει αυτό το αέρινο στυλ που τον διακρίνει όταν σερβίρει πίσω από την μπάρα: «Από το διάβασμα ίσως. Σπούδαζα ηθοποιός ταυτόχρονα στη σχολή Κατσέλη. Τα χρόνια που ήμουν στη σχολή διαβάζοντας θεατρικά κείμενα διαμόρφωσα χαρακτήρα. Εμπαινα σε ρόλους. Και ίσως αυτό να μου έδωσε έναν άλλον αέρα πίσω από τον πάγκο. Ξέρετε τι μου είπε κάποτε μια χορεύτρια της Λυρικής; Εσκυψε στο αυτί μου και μου είπε: Κύριε Τζίμη, είστε ο Νουρέγιεφ των μπαρ. Ηταν το καλύτερο κομπλιμάν που έχω ακούσει». Αποκάλυψε επίσης τα τρία βασικά προσόντα ενός μπάρμαν. «Ο μπάρμαν πρέπει να έχει τρία χαρακτηριστικά: να είναι γρήγορος, να έχει μνήμη και να είναι ευγενής. Αν τα έχει αυτά, τότε είναι ένας καλός μπάρμαν. Και να κρατάει μυστικά. Αυτό είναι κανόνας. Ο μπάρμαν ποτέ δεν πουλάει, μόνο αγοράζει. Τι αγοράζει; Ψυχές. Και δεν πουλάει τη δική του. Ολα τα βλέπει, αλλά απαγορεύεται να μιλάει για τρίτους. Μόνο κατ' ιδίαν. Είναι και λίγο εξομολόγος».

Από τους πολλούς πολιτικούς που σέρβιρε στο παρελθόν αλλά και από αυτούς που ακόμα σερβίρει, ποιον ξεχώρισε;

«Τον Ηλία Ηλιού. Εξαιρετικός άνθρωπος. Επινε White Horse. Είχε το δικό του μπουκάλι. Και όταν τελείωνε, μου έλεγε "Ελα, βρε Δημητράκη, να πιούμε μαζί το υπόλοιπο". Με αγαπούσε πολύ. Τον Κώστα Καραμανλή θυμάμαι. Ερχόταν στο Galaxy πού και πού μέχρι που έγινε αρχηγός της Ν.Δ. και δεν τον ξανάδα. Ηταν πολύ φιλικός. Πολύ ζεστός. Ξέρω βεβαίως και τον αδελφό του τον Γιώργο. Από τους πιο παλιούς και καλούς πελάτες. Τον Γιώργο Παπανδρέου τον νεότερο δεν τον έχω γνωρίσει. Εχω σερβίρει όμως τον παππού του. Τον Γέρο της Δημοκρατίας. Επινε ουίσκι. Και ο Τσιριμώκος ουίσκι έπινε και ο Πασαλίδης. Ολοι ουίσκι πίνανε. Εκτός από τον Ηλία Καζάν. Οποτε ήταν στην Αθήνα, πάντα ερχόταν. Αλλά δεν έπινε τίποτα απολύτως. Ούτε κάπνιζε. Μόνο καφέ και χυμό».

Στην ερώτηση δε τι είναι γι' αυτόν το μπαρ απάντησε: «Το είπε κάποτε ο Γιώργος Γιαννακόπουλος ο θεατρικός συγγραφέας. Τα καλύτερα τοπία είναι τα μπαρ».