Να σταματήσει να αδικεί τον εαυτό της

«Αν δεν μπορείς να κάνεις τον κόσμο καλύτερο, φρόντισε τουλάχιστον να μην τον κάνεις χειρότερο». Σύνθημα γραμμένο σε τοίχο. Ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωση της ΑΕΚ. Μεγάλο το λάθος των παικτών να ζητήσουν από τη διοίκηση να μην αγωνιστεί η πρώτη ομάδα στους αγώνες των πλέι οφ, ακόμα μεγαλύτερο αυτό της διοίκησης να ζητήσει από τους ποδοσφαιριστές την εθελοντική συμμετοχή τους. Το να αδικούν κάποιοι συστηματικά την ΑΕΚ –και όχι μόνο αυτή– είναι ένα τεράστιο πρόβλημα, που κάποτε θα πρέπει να λυθεί. Το να αδικεί όμως η ίδια η ομάδα τον εαυτό της είναι κάτι που οφείλει να το επιλύσει η ίδια. Αυτό έχει να κάνει με τη νοοτροπία που επικρατεί στον σύλλογο. Φέτος η ίδια η «Ενωση» κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου αδίκησε πολλές φορές τις ικανότητές της. Μπορούσε να παίξει καλύτερο ποδόσφαιρο και δεν το έκανε. Μπορούσε να διορθώσει λάθη και παραλείψεις και δεν το έκανε.

Μπορούσε με παίκτες μηδενικών ευκαιριών να παρουσιάσει ανταγωνιστικότερη εικόνα και δεν το έκανε. Μπορούσε τουλάχιστον, αν όχι να κερδίσει, να μη χάσει ματς που της στέρησαν υπερπολύτιμους βαθμούς και δεν το έκανε. Μπορούσε να διώξει πιο γρήγορα τον Φερέρ και δεν το έκανε. Το μόνο που έλειπε ήταν να διορθώσει τα λάθη της και τις εις βάρος της αδικίες, προσθέτοντας άλλη μία. Να κατεβάσει τα «δεύτερα» στους αγώνες των πλέι οφ, στερώντας απ' αυτή την ομάδα το μίνιμουμ των δυνατοτήτων της: την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτό και αν ήταν αυτοκτονία! Οταν η αδικία θολώνει το μυαλό, επιστρέφει με άλλο πρόσωπο, σκληρότερη. Οπως όμως συμβαίνει και σε ανάλογες εκτός ποδοσφαίρου περιπτώσεις, το ζητούμενο και συνεπώς το δυσκολότερο είναι η αδικία να μεταμορφωθεί σε πείσμα, σε αγώνα, σε αντεπίθεση.

Αλίμονο αν όλοι οι αδικημένοι και όχι μόνο στο ποδόσφαιρο έσκυβαν το κεφάλι, αποχωρώντας ηττημένοι. Αυτό εξάλλου επιδιώκουν όσοι φροντίζουν να αδικούν. Την παραίτηση και την αποδοχή της μοίρας από πλευράς των αδικημένων. Εκεί κάπου τελειώνει η ιστορία. Η ομάδα, οι παίκτες και το προπονητικό τιμ οφείλουν να πράξουν το καθήκον τους, που δεν είναι άλλο από το να βγάλουν την ΑΕΚ πρώτη στα πλέι οφ. Η διοίκηση με τρόπο θεσμικό οφείλει να πολεμά αυτό που θεωρεί ποδοσφαιρικό κατεστημένο. Η εμφάνιση της ΑΕΚ με τον Πανιώνιο αποδεικνύει πόσο άδικο είχαν όλοι αυτοί που ζητούσαν η ομάδα να μην αγωνιστεί. Η δε «πεντάρα» αλλά και η συνολική εικόνα της ΑΕΚ στο ματς δικαιώνουν όσους ισχυρίζονται ότι άξιζε πολύ καλύτερης τύχης. Δικαιώνουν όμως και τους ίδιους τους παίκτες.

Τους αγώνες, τους κόπους, τις θυσίες μιας ολόκληρης αγωνιστικής περιόδου. Ολα αυτά, όμως, τα πολύ αφηρημένα και σχετικά, για την αδικία, για την ομάδα που άξιζε τον τίτλο και τον στερήθηκε, μόνο μέσα στο γήπεδο με τις εμφανίσεις της έχει τη δυνατότητα η ΑΕΚ –και κάθε ΑΕΚ– να τα μετατρέψει σε συγκεκριμένα που δεν χωρούν αμφισβήτηση. Πού αλλού; Στα δικαστήρια; Αυτή είναι μια πρακτική που ο ίδιος ο σύλλογος αρνείται –και καλά κάνει– να την ακολουθήσει. Συνεπώς, το καλύτερο επιχείρημα ότι η ΑΕΚ αδικήθηκε φέτος είναι η έξοδος της ομάδας στο Τσάμπιονς Λιγκ, συνοδευόμενη από εμφανίσεις που θα κλείσουν στόματα. Ετσι τουλάχιστον δεν κάνεις τον κόσμο χειρότερο, όπως λέει και το σύνθημα!