Φυσάει αέρας στα πανιά της

Τα έχουμε βάλει πολλές φορές κάτω, δεν πειράζει να τα ξαναβάλουμε. Η Εθνική ομάδα του 2008 παίζει το ίδιο σύστημα με αυτή του 2004, με τη διαφορά ότι υπερέχει ποιοτικά εκείνης.

Οσα είδαμε χθες βράδυ στο Ντίσελντορφ πιστοποιούν ότι το ταξίδι μας στην Αυστρία δεν θα είναι τουριστικό. Δεν θα πάμε απλώς ως πρωταθλήτρια Ευρώπης τότε, αλλά ως φιλόδοξη πρωταγωνίστρια και σε αυτή τη διοργάνωση.

Η ποδοσφαιρική Ευρώπη πήρε το μήνυμα: η νέα ομάδα του Ρεχάγκελ, φτιαγμένη με τα γνωστά υλικά της «συνταγής Οτο», πάει στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας με αέρα στα πανιά της. Ο... αέρας οφείλεται στη νίκη, στην καλή εμφάνιση και στη διαπίστωση ότι οι νέοι είναι μάλλον καλύτεροι από τους παλιούς. Αυτοί που ήρθαν βελτιώνουν την ποιότητα της ομάδας. Αναφέρομαι στον Τοροσίδη, τον Κυργιάκο, τον Αμανατίδη και τον Γκέκα. Αυτούς, δηλαδή, που όπως δείχνουν τα πράγματα, θα είναι βασικοί. Η διαπίστωση αφορά επίσης τον Σαμαρά, τον Αντζα, τον Σαλπιγγίδη και τον Σπυρόπουλο.

Λίγα λόγια για το ματς. Κάτι ρέστα που είχε ο Καραγκούνης, επειδή δεν έπαιξε στον τελικό του Euro, τα τακτοποίησε. Χρωστούσε κάτι ψιλά στους Πορτογάλους, τώρα είναι εντάξει. Αμφιβάλλω ζωηρά αν ο «τυπάρας» διαθέτει την τεχνική του Κουαρέσμα και την ταχύτητα του Σιμάο. Είμαι σίγουρος ότι τους «βάζει κάτω» σε διάθεση για μπάλα, ποδοσφαιρική πονηριά και προσωπικότητα. Κι άλλη φορά έχω ισχυριστεί ότι ο... Γιώργαρος είναι μια περίπτωση Δομάζου. Ας μην ξεσηκωθούν οι παλιότεροι για προσβολή εικονισμάτων. Βρείτε μου έναν παίκτη στον κόσμο, εκείνη την εποχή, μπροστά στον οποίο θα κοβόντουσαν τα γόνατα του στρατηγού. Κανένας. Το ίδιο με τον Γιώργαρο. Βρείτε μου μια περίπτωση που ο Μίμης δεν θα ζητούσε να περάσει η μπάλα από τα πόδια του. Το ίδιο και ο Καραγκούνης. Γεννημένοι ηγέτες, με άγνοια κινδύνου και υπερεκτίμηση των πραγματικών ικανοτήτων τους. Ο.Κ. του Δομάζου ήταν μεγαλύτερες. Ομως, δύο γκολ-φάουλ τώρα και γκολ στην πρεμιέρα του Euro τα έβαλε ο Καραγκούνης. Αυτή είναι η αλήθεια. Μαζί στο κέντρο, μαθημένοι πια με τις ιδιοτροπίες του, ο αρχηγός Μπασινάς και ο Κατσουράνης. Υγιείς να είναι γιατί πίσω από αυτούς μπορεί κανείς να διαπιστώσει το μόνο –ίσως– κενό της νέας Εθνικής. Γιατί είναι νέα, ορεξάτη, ικανή. Γιατί μπορεί να εμπνεύσει, να ενθουσιάσει, να ξεσηκώσει.