Τιμωρήστε τους κόουτς πριν να είναι αργά

Ο Μπλάνκο όταν έφτασε η ώρα της αλλαγής του –έστω και χωρίς τη δική του σύμφωνη γνώμη– αποχώρησε από τον αγωνιστικό χώρο αγνοώντας επιδεικτικά τον προπονητή του, Νίκο Κωστένογλου, που τον περίμενε στην άκρη του πάγκου –όπως και τον «Ρίμπο» πριν από λίγες μέρες– για να τον συγχαρεί.

Με τον ευλαβή Νικόλα να περιμένει στην άκρη του πάγκου σαν τον νεωκόρο πάνω από το αντίδωρο για να το ανανεώνει κάθε φορά που αυτό τελειώνει και να παίζει διπλή ευκαιρία την πιθανότητα να του δώσει το χέρι του παίκτης που αποχωρεί, η ΑΕΚ φαίνεται να έχει τόσες πιθανότητες να κερδίσει τον τίτλο του πρωταθλήματος όσες έχει και ο «Ρίμπο» να ασπαστεί κατά την αποχώρησή του από το γήπεδο τον προπονητή του την επόμενη φορά που θα παρασυρθεί και θα τον αλλάξει.

Επειδή το κρούσμα –με πρωταγωνιστή αυτή τη φορά τον Μπλάνκο– είναι το δεύτερο μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα και επειδή η ατιμωρησία του πρώτου περιστατικού δημιουργεί δεδικασμένο, καλό είναι ο Ντέμης να χειριστεί έξυπνα την υπόθεση. Να μην μπει δηλαδή στη διαδικασία να τα βρουν μεταξύ τους Κωστένογλου και Μπλάνκο, διότι έτσι δεν βγαίνει άκρη. Να τιμωρήσει με σκληρό τρόπο τον Κωστένογλου, χωρίς απαραίτητα να τον καλέσει να απολογηθεί, διότι μόνο έτσι ο ευλαβής κόουτς θα σταματήσει την κακή συνήθεια που έχει αποκτήσει, να αλλάζει δηλαδή αυτούς που επέλεξε να ξεκινήσει. Να καταλάβει, αν χρειαστεί με τρόπο παραδειγματικό, ότι με αυτούς τους 11 οφείλει να πορευτεί μέχρι τέλους, πράγμα που έπραξε και ο Πανάγαθος, που στο όνομά του ο Κωστένογλου σταυροκοπιέται. Με 12 Αποστόλους στη σύνθεσή του ο Θεάνθρωπος, με έναν περισσότερο δηλαδή και χωρίς δυνατότητα αλλαγής, έφτασε όχι απλώς να κατακτήσει ένα πρωτάθλημα, αλλά ολόκληρη την οικουμένη.

Ο Ντέμης καλό θα είναι να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, αφού τα κρούσματα απειθαρχίας αγωνιστική με αγωνιστική φουντώνουν επικίνδυνα και δεν το έχουν σε τίποτα κάποιοι να τον κατηγορήσουν ότι εξαιτίας του έχει χαθεί η μπάλα. Τα ίδια με τον Κωστένογλου έκανε και ο Ντούσαν στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Χωρίς να ρωτήσει τον παίκτη, για τον οποίο μαζεύτηκαν στο αεροδρόμιο τόσοι όσους θα ονειρευόταν να μαζέψει σε συλλαλητήριό του ο Ανθιμος, προχώρησε στην αντικατάστασή του. Ο Αμορόζο, για να κρατήσει τα προσχήματα και για να μην έχει κάτι να πει ο Ντούσαν όταν την επόμενη φορά ο Βραζιλιάνος δεν θα συμπεριλάβει στην αποστολή τον Σερβοέλληνα προπονητή, τον ρώτησε κατά την αποχώρησή του φωναχτά γιατί τον αλλάζει. Ο Ντούσαν δεν απάντησε, με αποτέλεσμα ο Αμορόζο να νευριάσει ακόμα περισσότερο και να καλέσει σε απολογία τον Μπάγεβιτς, που τώρα η θέση του είναι πολύ δύσκολη, μια και είναι δύο φορές υπότροπος. Σαν να βλέπω τη σκηνή να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μου. Ο Ντούσαν θα προσέλθει να απολογηθεί με το βλέμμα χαμηλωμένο και με φωνή που θα τρέμει σαν κερί θα πει: «Δεν ήθελα να αλλάξω τον Αμορόζο. Παρασύρθηκα! Μπήκε ο Κωστένογλου μέσα μου και θέλησα να αντιδράσω όπως ο Νίκος», θα δικαιολογηθεί ο Σερβοέλληνας. Ο Ντέμης τώρα το ξέρει καλά. Αν δεν αντιδράσει καίρια, το κρούσμα θα μεταμορφωθεί σε πανδημία και δεν είναι μακριά ο καιρός που οι διάφοροι Αμορόζο, «Ρίμπο» και Μπλάνκο θα φτάσουν στο σημείο να τιμωρούν μέχρι και δύο προπονητές τη μέρα για προλαβαίνουν τα κρούσματα απειθαρχίας...

Πρόχειρο ΤΕΤΡΑΔΙΟ

Καθυστέρησε το delivery

Με τέσσερις μήνες καθυστέρηση και με ελάχιστες έως μηδαμινές πιθανότητες επιτυχίας πια, λόγω της αύξησης της θερμοκρασίας, άρχισαν οι δενδροφυτεύσεις στην Πάρνηθα.

Το βουνό, όμως, αρχίζει από μόνο του να επουλώνει τις πληγές του και να παρακάμπτει τη γραφειοκρατία. Οι κουμαριές, τα πουρνάρια και τα σχίνα που φυτρώνουν αρχίζουν να δίνουν τα πρώτα πράσινα σημάδια μέσα στο απέραντο μαύρο που κυριαρχεί στον εθνικό δρυμό μετά την καταστροφική πυρκαγιά του περασμένου καλοκαιριού.

Οι δυνατότητες, όμως, της φύσης φτάνουν μέχρις εκεί. Για τα έλατα και τα μαυρόπευκα η Πάρνηθα χρειάζεται βοήθεια, η οποία ωστόσο είναι κουτσουρεμένη.

Σύμφωνα με δασικούς, η τεχνητή αναδάσωση του δρυμού που επιχειρείται τις τελευταίες μέρες γίνεται αποκλειστικά για επικοινωνιακούς λόγους κι αυτό επειδή η όποια δενδροφύτευση μετά τα μέσα Μαρτίου είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.

«Δεν μπορεί να "πιάσει" δένδρο με 20 βαθμούς Κελσίου και με την έλλειψη υγρασίας που παρατηρείται», υποστηρίζει ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων, Νίκος Μπόκαρης.

Στον εθνικό δρυμό επρόκειτο να φυτευθούν από τον περασμένο Νοέμβριο έως τα μέσα Μαρτίου συνολικά 125.000 δενδρύλλια. Τώρα γίνεται προσπάθεια να φυτευθούν, παρά τις μεγάλες πιθανότητες αποτυχίας, περίπου 50.000 δενδρύλλια, έλατα από το Μαίναλο και μαυρόπευκα. «Αν μας άφηναν να κάνουμε τη δουλειά μας όπως πρέπει, εμείς δεν θα ξεκινούσαμε καμιά δενδροφύτευση τώρα. Πρέπει να έχουμε χειμώνα μπροστά μας», λένε οι δασικοί.

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ.

ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΑΡΕΕΣ

«Είναι καθάρματα οι ήρωες των κλασικών»

Ο ηθοποιός-δανδής Κωνσταντίνος Τζούμας κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Καστανιώτη το πρώτο μέρος της τρίτομης αυτοβιογραφίας του. Ο τίτλος του πρώτου βιβλίου είναι «Ως εκ θαύματος» και αναφέρεται σε μια εποχή «που θέλαμε η ζωή μας να έχει τέχνη και η τέχνη να μην έχει πολλή καλλιτεχνία».

Στη «Σαββατιάτικη Ελευθεροτυπία» ο Κωνσταντίνος Τζούμας μίλησε στη Ναταλί Χατζηαντωνίου:

Για τη μοναχικότητα που αναδύεται στην αυτοβιογραφία του:

«Μοναχικότητα; Ναι, υπάρχει. Στο μέσον μιας χαρούμενης γιορτής μού αρέσει να φεύγω. Δεν έχω καμία διάθεση να πιω το ποτήρι της ηδονής μέχρι τον πάτο. Είναι ένα κουσούρι να μην μπορώ να δραπετεύσω από τον εαυτό μου; Ισως. Υποθέτω, όμως, ότι είναι και ένα είδος επιβίωσης: έτσι μπορώ να προχωράω. Οταν όμως θα πέσω κάτω οριστικά, θα κλάψω από ευτυχία, διότι δεν θα 'χω πια να αποδείξω τίποτα. Βλέπω ηλικιωμένους που τα 'χουν χάσει και λένε ό,τι τους κατέβει. Το βρίσκω καταπληκτικό. "Κοιτάξτε τι παιδικότης", σκέφτομαι. Είναι σαν να γίνεσαι ένα με τη φύση».

Για την προλογική φράση στο βιβλίο του «oh yes, I am the great pretender» (είμαι ο μεγάλος υποκριτής):

«Είναι από ένα τραγούδι των Πλάτερς. Μιλάει για κάποιον που δημιουργεί ένα δικό του κόσμο, προσποιείται ότι όλα είναι καταπληκτικά, αλλά στο τέλος λέει "I pretend that you 're still around". Τελικά όλη αυτή την παράσταση την έκανε για κάποιον που δεν υπάρχει πια».

Για την καριέρα του:

«Μπορεί να είχα τη ματαιοδοξία της εκλεκτικότητας. Απ' την άλλη πλευρά, είτε λόγω ανατροφής είτε εκ φύσεως, είχα μια ευγένεια και την περιέργεια να "τσαλακωθώ". Δεν ήθελα, όμως, να εκτεθώ πολύ σε αυτού του είδους τη δημοσιότητα που θα μου στερούσε τη δυνατότητα να έχω προσωπική ζωή. Εκ των υστέρων διαπίστωσα ότι η πιο συναρπαστική περίοδος της ζωής μου ήταν όταν ήμουν στη Νέα Υόρκη, παντελώς άγνωστος εν μέσω διασημοτήτων: η ανωνυμία μού δώρισε τη δυνατότητα να μεταμορφώνομαι σε ό,τι λαχταρούσε η ψυχή μου. Αλλά δεν πολυκαταλαβαίνω τι είναι η καριέρα. Νομίζω ότι όταν λένε "αυτός το 'χει", αναφέρονται σε ένα είδος ψώνιου που έχει κάποιος απέναντι στα φλας. Οταν αυτά αστράφτουν και κάποιος βιάζεται να σχολιάσει "πω, πω, τι σουξέ", κάποιος δίπλα ψιθυρίζει "μπορεί και να μας φτύνουν"».

Για τη σχέση του με το θέατρο:

«Δεν με ενδιαφέρει πια. Πέρασα με την υγεία μου το 2004 μια μεγάλη περιπέτεια. Εκανα έξι σχήματα χημειοθεραπείας στον "Ευαγγελισμό". Οι μεγάλες αρρώστιες είναι μοναχικά ταξίδια. Τότε είδα πόσο ανθυγιεινό ήταν αυτό. Σκέφτηκα, δηλαδή: "Θα υπηρετήσω μεγαλώνοντας όλα αυτά τα καθάρματα των κλασικών;". Διότι τέτοιοι είναι όλοι οι ήρωες των κλασικών. Κι εσύ για να τους περάσεις στον κόσμο πρέπει να τους παίξεις με συμπαθητικό τρόπο, ξοδεύοντας την ευφυΐα και το ταλέντο σου. Αλλά εγώ δεν θέλω να σπαταλήσω τη ζωή μου κατασκοπεύοντας και αναλύοντας καθάρματα. Αν υπάρξει η πιθανότητα ενός θετικού ήρωα που κάνει παιχνίδι, μπορεί».