Βαρέθηκα με τον «Ρίμπο»

Aιχμές υπήρξαν από τον Ριβάλντο για τον τρόπο που αγωνίστηκε η ΑΕΚ. Ειλικρινά, έχω βαρεθεί τις αιχμές του Βραζιλιάνου και την αυστηρή κριτική του απέναντι σε έναν προπονητή υπηρεσιακό, τον οποίο ο ίδιος έχει φροντίσει να πιάσει αιχμάλωτο. Τι να κάνει, δηλαδή, ο Κωστένογλου, για να έχουμε καλό ρώτημα; Διαπίστωσε ο «Ρίμπο» ότι η ομάδα του αγωνιζόταν με ένα αμυντικό χαφ, που ήταν πολύ δύσκολο να μαρκάρει. Η αυστηρή κριτική, εκτός του ότι είναι πέρα για πέρα άδικη, είναι και άστοχη. Ποιον είχε ο ευλαβής Κωστένογλου στον πάγκο σε αυτή τη θέση και δεν τον χρησιμοποίησε; Ρίξτε μια ματιά στους αναπληρωματικούς. Ενας είναι ο Τόζερ, με τον οποίο επέλεξε να ξεκινήσει στο δεύτερο μέρος. Ο Τόζερ, όμως, κατά γενική ομολογία δεν είναι το καθαρόαιμο χαφ που θα καταπιεί τα χιλιόμετρα με λαιμαργία. Ούτε ο Σέζαρ ούτε ο Λυμπερόπουλος, που έχει τόση σχέση με το μαρκάρισμα όση ο Γκουσγκούνης με την εξωτερική πολιτική. Ποιοι μένουν; Ο «μη με μπλέκετε με το μαρκάρισμα, δώστε μου οτιδήποτε άλλο να κάνω και θα το κάνω» Ράμος και ο Λαγός, που αν ξεκινούσε, μάλλον ο Μαντούκα θα έπρεπε να κάτσει στον πάγκο. Αν καθόταν ο Μαντούκα στον πάγκο, κάτι μου λέει ότι ο Βραζιλιάνος στην κριτική του θα ήταν ακόμα πιο αυστηρός. Αν, μάλιστα, ο Κωστένογλου αποφάσιζε να ξεκινήσει με τον Τόζερ και τον Λαγό, κρατώντας στον πάγκο τους δύο Βραζιλιάνους, δεν το είχε σε τίποτα ο «Ρίμπο» να έβγαινε και να δήλωνε ότι ο Κωστένογλου ανήκει σε μια κλειστή αίρεση ορθόδοξων Χριστιανών που η μισαλλοδοξία τούς οδηγεί στο να απορρίπτουν όσους δεν έχουν προσηλυτίσει. Ακρη δεν θα βγάζαμε.

Η λογική λέει ότι η κριτική, αυστηρή ή ήπια, θα πρέπει να είναι ανάλογη του ειδικού βάρους του ατόμου στο οποίο γίνεται. Συνεπώς, αυστηρή κριτική στον Κωστένογλου και ήπια στον Φερέρ δεν γίνεται. Η ΑΕΚ από την αρχή της περιόδου «πονάει» στα χαφ. Είχα βαρεθεί να γράφω ότι με αυτά τα χαφ η «Ενωση» αποκλείεται να βγάλει όλη τη χρονιά. Θα σκάσει, θα κλατάρει. Την πρώτη φορά που το ανέφερα μου την έπεσαν και με κατηγορούσαν ότι σαμποτάρω την ομάδα. Τώρα ξαφνικά με πλάγιο τρόπο το διαπίστωσε και ο «Ρίμπο». Ας πήγαινε, λοιπόν, στον πρόεδρο και ας του έλεγε: «Μη ρίξεις τα λεφτά μόνο σε μένα, κοίταξε να πάρεις και κανένα χαφ, για να έχουμε καβάντζα στα δύσκολα». Ας το έλεγε τουλάχιστον στον προσωπικό φίλο του, τον Λορένσο.

Αποκλείεται, επίσης, ο «Ρίμπο» να μην πρόσεξε, με την πείρα που έχει αποκτήσει τόσα χρόνια στα γήπεδα και μάλιστα σε αγώνες υψηλού επιπέδου, ότι οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές του Αρη είναι «σφαίρες». Οπως ο Σιστόν, ο Φελίπε, ο Κάλβο ο Γιάχιτς, ο Νέτο, ο Αουρέλιο, ο Ζεντίλ και ο Χαβίτο. Εκτός του ότι τρέχουν γρήγορα, έχουν και τεχνική κατάρτιση. Στην ΑΕΚ, όμως, λίγοι είναι αυτοί που τρέχουν. Και ευτυχώς για τον Βραζιλιάνο, διότι θα αναγκαζόταν να έτρεχε κι αυτός.
Αν θέλει, λοιπόν, να είναι με κάποιον αυστηρός ο «Ρίμπο», ας το πράξει ξεκινώντας από τον εαυτό του. Ολοι οι μεγάλοι σε αξία παίκτες αυτό οφείλουν να κάνουν. Στην ηλικία του είναι λίγο δύσκολο να αγωνίζεται 90 λεπτά. Η καθοριστική φάση στο 85ο λεπτό αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Ο «Ρίμπο» με φάτσα στην αντίπαλη εστία καθυστερεί, χάνει την ισορροπία του, κλονίζεται σαν γριά που μπερδεύεται στο τελευταίο σκαλοπάτι του τραμ, με αποτέλεσμα η ευκαιρία να χαθεί. Ολα αυτά από κούραση. Για να κάνω, λοιπόν, κι εγώ με τη σειρά μου τον αυστηρό, θα πω πως αν σκόραρε η ΑΕΚ στο 85', το ματς θα είχε τελειώσει και ότι δεν χάνονται αυτά τα γκολ από έναν παίκτη της κλάσης του «Ρίμπο». Τώρα είμαστε πάτσι...

Να πέσουν οι υπογραφές, να κάνουμε όλοι μας χαρές!

Απόσπασμα από το κείμενο του bogger Πιτσιρίκου στη «LIFO» με τίτλο «Ησαΐα, υπόγραφε». «Τα νέα ζευγάρια θα υπογράφουν το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης σε συμβολαιογραφείο, θα βγάζουν αναμνηστικές φωτογραφίες στο Πλημμελειοδικείο, θα ακολουθεί δεξίωση στον Αρειο Πάγο και ο μήνας του μέλιτος θα γίνεται στις φυλακές του Αλκατράζ ή στο Γεντί Κουλέ.

Η Εκκλησία δεν έχει πρόβλημα με το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, αρκεί οι υπογραφές να πέφτουν μέσα στην εκκλησία, πάνω στην Αγία Τράπεζα. Οι κληρικοί ζητούν ακόμη η γυναίκα να φοράει νυφικό, ο άνδρας κοστούμι, να υπάρχουν κουμπάροι και στέφανα και οι πολυέλαιοι να είναι όλοι αναμμένοι, για να μεγαλώσει ο τζίρος και να ανακαινιστεί ο ναός. Η Εισαγγελία Αθηνών αντιπροτείνει να παρίσταται παπάς στο συμβολαιογραφείο και το ζευγάρι να υπογράφει ενώ ο παπάς θα λέει το "Ησαΐα, χόρευε" γύρω από το γραφείο του συμβολαιογράφου. Ολα δείχνουν πως τελικά θα βρεθεί η χρυσή τομή: θα χτιστούν εκκλησάκια μέσα στα συμβολαιογραφεία και ο παπάς θα λέει το "Ησαΐα, υπόγραφε" και το "ους ο συμβολαιογράφος συνέζευξεν, χωρίζουν όποτε γουστάρουν", ενώ παράλληλα θα δικαιούται το 5% επί της αναγραφόμενης αξίας του συμβολαίου, χωρίς να υποχρεούται να αποδίδει τον ΦΠΑ».

Σιγά το σκάνδαλο, ρε μπαγάσες!

«Eτσι δουλεύει το σύστημα. H στενή ομάδα του επιτελείου και ο κύριος διοικητής προσωπικά μπορούν, με την άδεια του νόμου, να βάζουν χέρι στο ταμείο της Εθνικής Τράπεζας. Είναι το αντίτιμο των «κόπων» τους. Ετσι, για το 2007 με απόφαση του Δ.Σ. το στενό επιτελείο της EΤΕ, περίπου 75 άνθρωποι, μοιράστηκε 1.806.245 μετοχές σε τιμή 17-25 ευρώ χαμηλότερη από την τιμή της μετοχής. Ορισμένα διευθυντικά στελέχη έβαλαν στην τσέπη από 50 έως 100 χιλιάδες κομμάτια, που μεταφράζονται σε δώρο εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, ενώ ο διοικητής κ. Αράπογλου κράτησε μόλις 30 χιλιάδες κομμάτια για τον εαυτό του. Το δώρο αυτό αφορά τους κόπους μιας μόνο χρονιάς. Ποιος μίλησε για σκάνδαλο; Ετσι δουλεύει η ελεύθερη αγορά. Μόνο που εδώ η ελληνική ατσιδοσύνη επιβάλλει την προσαρμογή των διεθνών στάνταρντ. Ετσι, για παράδειγμα, αν το bonus του κ. Αράπογλου και της παρέας του δινόταν σε ρευστό, έπρεπε να φορολογηθεί με τις κλίμακες εισοδήματος. Τώρα, που έχει τη μορφή πακέτου μετοχών, το δωράκι είναι αφορολόγητο. Η συνήθης τακτική για τέτοιας μορφή bonus είναι να δίνονται σε τιμή μεγαλύτερη της τρέχουσας αξίας της μετοχής, ώστε να αποκτά κίνητρο ο μόχθος των στελεχών να πιάσουν οι μετοχές την τιμή- στόχο και να κατοχυρωθούν τα κέρδη. Στην περίπτωσή μας συμβαίνει το αντίθετο. Πρώτα βάζουμε στην τσέπη τα κέρδη, σαν κίνητρο για να τα ξαναβάλουμε και του χρόνου. Κανένα πρόβλημα. Τι θα γινόταν, άλλωστε, η ελεύθερη αγορά αν δεν ήταν ανοιχτή σε καινοτομίες;».

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην 15ήμερη εφημερίδα «Αριστερά», με τίτλο «Τα bonus του κ. διοικητή – Χορός εκατομμυρίων σε στελέχη της Εθνικής».