Ωραίο ματσάκι, παίδες! (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Προπαντός ψυχραιμία, παιδιά. Ενα ντέρμπι ήτανε... πάει, πέρασε. Ξημερώνει μία άλλη μέρα για όλους, στην οποία δικαίωμα θα έχουν όλοι. Και οι νικητές και οι ηττημένοι. Παίχτηκε υψηλής ποιότητας ποδόσφαιρο και αυτό ήταν κάτι που το χρειαζόμασταν όλοι. Ηταν ομολογουμένως το ωραιότερο από απόψεως θεάματος ντέρμπι των τελευταίων ετών. Πράγμα που μαρτυρά ότι αυτές οι ομάδες έχουν δυνατότητες. Το θέμα είναι να αποκτήσουν διάρκεια. Παιχνίδι για φιλάθλους το ντέρμπι, παρά για οπαδούς.
Στην κάθε μία ομάδα χωριστά ανήκει από ένα ημίχρονο. Το πρώτο ολοκληρωτικά στον Παναθηναϊκό. Μπήκε στο γήπεδο συγκεντρωμένος και αποφασισμένος να παίξει δυνατά. Ανοιξε τα χαρτιά του, δείχνοντας σε όλους ότι αν κάτι τον ενδιαφέρει, αυτό είναι η νίκη και μόνο. Εφτασε πολλές φορές, για ένα ντέρμπι, κοντά στο γκολ, αλλά ο «πρώην» Νικοπολίδης, καλύτερος παίκτης του Θρύλου στο α' μέρος, του το αρνήθηκε. Αν το τελικό σκορ ήταν άλλο, σίγουρα τότε η εκδίκηση θα ήταν ένα πιάτο που τρώγεται... εκτός έδρας, όταν όλοι σε περιμένουν για να σε αποδοκιμάσουν.
Το να σκοράρει ο ΠΑΟ στο πρώτο ημίχρονο ήταν υπόθεση χρόνου. Ο Ολυμπιακός έδειχνε να φλερτάρει πρώτα με την ισοπαλία και μετά βλέπουμε.

Δέχτηκε το γκολ σε μία στημένη φάση, στην οποία ευθύνη φέρουν όλοι. Πάνω που πίστευε ότι στα πρώτα 45 λεπτά δεν θα είχαμε σκορ. Αυτά έχει η ζωή. Το δεύτερο ημίχρονο βάφτηκε «κόκκινο».
Ο Ολυμπιακός έδειχνε να κυριαρχεί. Αλλά δεν είχε αυτό που του έλειπε όλη τη χρονιά. Το εύκολο γκολ. Μόνο που σ' ένα ντέρμπι ΕΝΑ γκολ μετράει πολύ περισσότερο και από την ίδια την απόδοση της ομάδας. Κάποιοι θα πουν ότι ήταν άτυχος.

Κι εγώ για να συμφωνήσω στην πίκρα τους, θα πω ότι έχουν εν μέρει δίκιο. Αλλά άμα η μπάλα δεν μπει στα δίχτυα, μια ζωή θα μιλάς για ένα ντέρμπι, το οποίο κατά την άποψή σου χάθηκε άδοξα.