Ο J.J. Cale άκουγε SuperΣΠΟΡ FM!

Είμαι κάτι παραπάνω από σίγουρος ότι όταν ο μεγάλος J.J. Cale έγραφε το κομμάτι-θρύλο «After midnight», που το έκανε μεγάλη επιτυχία ο Eric Clapton, θα άκουγε στο ραδιόφωνο μεταμεσονύχτια εκπομπή επικοινωνίας με φιλάθλους σαν αυτές που έχουμε στον SuperΣΠΟΡ FM. Οι στίχοι λένε: «After midnight, were gonna let it all hang out» που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει: «μετά τα μεσάνυχτα ας τα αφήσουμε όλα να κρέμονται». Μια στροφή παρακάτω λέει: «Were gonna cause talk and suspicion.Give an exhibition. Find out what it is all about». Που μεταφράζεται: «Θα προκαλέσουμε συζήτηση και υποψία, κάνε μας μια επίδειξη, μάθε γιατί συμβαίνει όλο αυτό». Το τραγούδι ό,τι και να λέτε είναι κοστούμι ραμμένο για ραδιοφωνική εκπομπή επικοινωνίας. Ολα όσα λέγονται από παραγωγούς και ακροατές τις μικρές αυτές ώρες δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να εκτελούν το δρομολόγιο φανταστικό-πραγματικό, χωρίς ιδιαίτερη διάθεση να καταλήξουν κάπου.

Το ξημέρωμα θα βρει όλα όσα έχουν λεχθεί να ανήκουν πλέον στη σφαίρα του ουδέτερου χρόνου. Ενα βράδυ κάποιος κάτι είπε, κάπου αναφέρθηκε, κάτι άλλο εννοούσε και κάτι άλλο καταλάβαμε. «Someone, somewhere in summertime» που τραγουδούσαν κάποτε οι Ιρλανδοί Simple Minds. Και summertime για τον απλό λόγο ότι αυτοί που προσπαθούν να ενημερωθούν ή να σχηματίσουν άποψη και επιχειρήματα με τις εκπομπές αυτές έχουν σίγουρα πάντα καλοκαίρι στο μυαλό τους. Αυτή είναι όμως η τοιχογραφία των μεταμεσονύχτιων εκπομπών. Μια εικαστική σουρεαλιστικής τεχνοτροπίας προσέγγιση στον ραδιοφωνικό χώρο. Αν τις πάρεις σοβαρά, το πρωί θα ξυπνήσεις και χωρίς να στο επιβάλει κάποιος μόνο σου θα φορέσεις το πουκάμισο με τα κουμπιά να κουμπώνουν στην πλάτη.

Ακουγα την Πέμπτη το βράδυ έναν ακροατή που μιλούσε στον αέρα με τον Κώστα Γκόντζο: «Ολοι στον Παναθηναϊκό φέτος, Κώστα, είναι μια γροθιά και αυτά πρέπει να τα λέμε. Δεν είναι έτσι;». «Ετσι, έτσι ακριβώς», του απάντησε ο Γκόντζος. Και συμπλήρωσε: «Αυτό πάντως που συμβαίνει, φίλε, φέτος στον ΠΑΟ δεν έχει ξανασυμβεί τα τελευταία 10 χρόνια. Ολοι, παίκτες, προπονητής, τεχνικός διευθυντής είναι από τη μια πλευρά». Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα οπτική επαφή για να δω ποια πλευρά εννοούσε ο Κώστας. Πώς θα μπορούσα άλλωστε, μια που η εκπομπή ήταν ραδιοφωνική. Αλλά -λέμε τώρα- κόντεψε πάντως να μου φύγει το τιμόνι. Ο Πεσέιρο τον τελευταίο καιρό έχει δηλώσει επανειλημμένα -και η τελευταία φορά ήταν στην προπόνηση μετά το ματς με τον Λεβαδειακό- ότι «κάποιοι μέσα και έξω από την ομάδα δεν θέλουν να πάρουμε το πρωτάθλημα!».

Προσωπικά πιστεύω ότι ήταν μια από τις μεγαλύτερες χοντράδες που έχουμε ακούσει εσχάτως από προπονητή. Αυτοί λοιπόν που είναι μέσα στην ομάδα (οι έξω να πάνε να πνιγούν, λέμε ότι τους ξέρουμε και δεν μας ενδιαφέρουν) θα πρέπει να είναι τουλάχιστον δύο, αλλιώς δεν εξηγείται ο πληθυντικός. Αυτοί λοιπόν δεν είναι από τη μία και μοναδική πλευρά; Ή μήπως είναι από την πλευρά Εκι Γκονζάλες; Και αν όχι, μήπως είναι από τη μεριά Παπαδόπουλου ή Νίνη; Περίμενα λοιπόν, κάνοντας κύκλους με το αμάξι, μήπως και τηλεφωνήσει κάποιος που θα θυμάται ένα από αυτά τα περιστατικά, τα οποία δεν συμβαίνουν μόνο στον Παναθηναϊκό. Κανείς, ευτυχώς! Ετσι για μία ακόμη φορά αγάπησα τις μεταμεσονύχτιες εκπομπές που είναι σκέτο μεθύσι. Οσα λέγονται πάνω στο κέφι και στην παραζάλη αποκλείεται να τα θυμάσαι το πρωί. Και μετά ζητάμε από τους προέδρους να θυμούνται.