«Χάρτινες» εμφανίσεις, βαθμοί στα χαρτιά

Στο πρωτάθλημα της Σούπερ Λίγκας μπορεί να γίνει «σκοτωμός» για ένα πέναλτι, για ένα ακυρωμένο γκολ. Στα πρωταθλήματα Β' και Γ' Εθνικής μπορεί να γίνει πραγματικός σκοτωμός. Τα πιστόλια δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των αστυνομικών. Τα διαθέτουν και τα... τραβούν κι άλλοι. Τα ακουμπούν σε κροτάφους, τα αδειάζουν σε τζαμαρίες, σε πούλμαν ποδοσφαιρικών αποστολών. Τα «συζητούν δίχως γιατί και όχι άδικα». Τις κουβέντες για πιστόλια τις συνοδεύουν πάντα παραινέσεις για σιωπή. Για βουβαμάρα. Εκεί κάποιοι γίνονται λαλίστατοι. Σου λένε να μην τα σκαλίζεις γιατί θα μπλέξεις. Αυτοί που εντέλλονται να τα «σκαλίζουν» σου προτείνουν ψυχοπονιάρικα να τα κουκουλώσεις. Ο απόλυτος νόμος της σιωπής.

Τα όσα έγιναν παραμονές του αγώνα Ηλιούπολη - Παναιτωλικός δεν γίνεται να κουκουλωθούν επειδή αναβλήθηκε το παιχνίδι μεταξύ των δύο ομάδων. Ούτε γίνεται το όλο θέμα να διερευνηθεί στο πλαίσιο μιας αδύναμης ΕΠΑΕ που τρέμει τη σκιά της. Οσοι σκίζουν τα ρούχα τους κι αναλώνουν τον δυναμισμό τους καταγγέλλοντας διαιτητές και διαιτησίες έχουν μπροστά τους πεδίον δόξης λαμπρόν. Προσωπικά μού είναι αδιάφορο να παραστήσω τον τροχονόμο που θα διευκολύνει την κυκλοφορία των σφυριγμάτων, ώστε και οι τρεις μεγάλοι τού ποδοσφαίρου να σφάζουν από κοινού τους μικρότερους...

Οσοι ενδιαφέρονται για κάθαρση ας σκύψουν στα... έγκατα του λεγόμενου επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Εκεί που όλοι συμφωνούν και παροτρύνουν: «Μην ανακατεύεσαι, θα φας το κεφάλι σου...».

Θεωρητικά η ΑΕΚ απέναντι στον ΟΦΗ είχε την πιο δύσκολη δουλειά προχθές. Στην πράξη αποδείχτηκε αυτό που ισχυριζόταν ο Τάσος Νικολογιάννης στα γραφεία της «SportDay». Ο Παναθηναϊκός θα κινδυνέψει σοβαρά από τη Λάρισα. Το 2-0 περιγράφει λάθος όσα διαδραματίστηκαν στο «Απόστολος Νικολαΐδης». Η ΑΕΛ ταλαιπώρησε τους πρωτοπόρους. Τους στέρησε το δικαίωμα στην κυκλοφορία και την κατοχή της μπάλας. Ανοιξε δύο φορές τη σκληρή άμυνά τους και ανάγκασε τον φύλακα-άγγελο Γκαλίνοβιτς να απογειωθεί δις για να διατηρήσει το απαραβίαστο. Ο Παναθηναϊκός πήρε το παιχνίδι επειδή η Λάρισα έμεινε –δικαιολογημένα– με δέκα παίκτες. Σε διαφορετική περίπτωση, θα μπορούσε να θρηνήσει την απώλεια δύο ή και τριών βαθμών. Δύο βαθμούς του είχε στερήσει παλιότερα η Ξάνθη. Είχε συμβεί διότι η μπάλα αρνιόταν να μπει μέσα και επειδή ο Κεχαγιάς τούς είχε ταμπουρώσει όλους γύρω από την περιοχή του τερματοφύλακά του. Προχθές η Λάρισα έπαιξε καλύτερα από τον Παναθηναϊκό όσο είχε έντεκα παίκτες στο γήπεδο και όπως ο Παναθηναϊκός όταν έμεινε με δέκα. Εχασε επειδή ο Γκαλίνοβιτς «κατέβασε» το δύσκολο σουτ του Φωτάκη και ο Κηπουρός «κατάπιε» το πλασέ του Μανούτσο. Εχασε επειδή ο εκρηκτικός και πανούργος Σαλπιγγίδης φοράει πράσινη και όχι βυσσινί φανέλα...

Γεννιέται επομένως το εξής ερώτημα: αυτός ο Παναθηναϊκός, που παίρνει τις νίκες με την ψυχή στο στόμα, πώς εξασφαλίζει τον τίτλο με τον Ολυμπιακό στην πλάτη του; Μα κυρίως διότι ο Ολυμπιακός, που ακολουθεί, παίζει σαν ξεψυχισμένος. Απέναντι στη Βέροια επέστρεψε στις... καθιερωμένες εμφανίσεις. Χωρίς εμπνεύσεις, χωρίς φυσικές δυνάμεις, χωρίς πλαγιοκοπήσεις. Ο μόνος που σέντραρε παράλληλα ήταν ο Λεονάρντο. Οι υπόλοιποι προτιμούσαν να συγκλίνουν για να κρύψουν την αδυναμία τους στο σπριντ και τη δύναμη. Ο υπό αμφισβήτηση Τάκης Λεμονής πήρε τη νίκη, αλλά άφησε άλυτο το μεγάλο «γιατί» των αναιμικών εμφανίσεων. Ο ίδιος θυμάται τη φιέστα πέρυσι, που ο κόσμος αποδοκίμαζε. Αν είναι να γίνει φιέστα τον Μάη, με εμφανίσεις σαν κι αυτές και τους τρεις βαθμούς στα χαρτιά, να δούμε ποιος θα θυμάται την πορεία στην Ευρώπη. Ποιος δηλαδή από τους οπαδούς του Ολυμπιακού συμφωνεί να γίνει η ομάδα του... ο Παναθηναϊκός της περασμένης δεκαετίας.