Ο ένας τόσο ήθελε, ο άλλος τόσο μπορούσε

Απαιτείται καλή διάθεση με το τσουβάλι ώστε να βρει κανείς πράγματα που θα του μείνουν αξέχαστα από το χτεσινό ντέρμπι. Επιστρατεύοντας όσο το δυνατόν περισσότερη, σημειώνω τους 50.000 οπαδούς της ΑΕΚ που πήγαν στο ΟΑΚΑ και το «πέτσινο» πέναλτι που έδωσε ο Παμπορίδης στο μαρκάρισμα του Νίλσον στον Σέζαρ. Επειδή ανάμεσα στους αναγνώστες της στήλης ίσως υπάρχουν κι αυτοί που «τρέφονται» αποκλειστικά από τη συμπεριφορά της σφυρίχτρας, σπεύδω να γράψω ότι στη φάση αυτή ο Παμπορίδης απλώς ξεγελάστηκε. Ολα τ' άλλα τα αφήνω σ' αυτούς που εξασφαλίζουν δημοσιογραφική αντιμισθία γράφοντας μόνιμα για το πόσο «κακή» είναι η διαιτησία με την ομάδα που υποστηρίζουν...

Το ντέρμπι ήρθε να επιβεβαιώσει ότι το φετινό πρωτάθλημα έχει καταντήσει υπόθεση του λιγότερο κακού. Αυτός που θα ταλαιπωρήσει λιγότερο την μπάλα και το άθλημα θα στεφθεί πρωταθλητής. Με γεια του και χαρά του. Επειδή η «SportDay» δεν φτάνει στα περίπτερα για να κολακεύει τα ταπεινότερα ένστικτα των οπαδών, διατηρεί αμείωτες τις επιφυλάξεις της για την ποιότητα που προσφέρουν οι τρεις διεκδικητές, ανεξάρτητα από τη θέση στη βαθμολογία.

Στο πρώτο ημίχρονο το άθλημα του ποδοσφαίρου υπέστη σοβαρή κακοποίηση από τους είκοσι δύο ποδοσφαιριστές. Ωστόσο η ευθύνη δεν τους βαρύνει αποκλειστικά. Οι προπονητές φρόντισαν -με πρωτομάστορα τον Πεσέιρο- να υπάρχει πολυκοσμία στο κέντρο και συμπληγάδες μπροστά από τα τέρματα. Κυριάρχησε η λογική «φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη». Στην πράξη ο Κωστένογλου υπονόμευσε την επιλογή να παίξει φουλ επίθεση. Εδωσε εντολή σε Ράμος και Σέζαρ να μη βγαίνουν συνεχώς μπροστά και να καλύπτουν τον μπακ που ήταν πίσω τους. Ο Πεσέιρο, έτσι κι αλλιώς, με τους τρεις αμυντικούς χαφ είχε αναθέσει στον συγκινητικό Σαλπιγγίδη να κυνηγάει σαν σκυλί κάθε μακρινή μπαλιά. Με τέτοιες συνθήκες μόνο κάποιο τρανταχτό λάθος θα «τρομοκρατούσε» τους τερματοφύλακες. Το λάθος δεν έγινε κι έμεινε μόνο η εντύπωση πως η ΑΕΚ ήθελε να βάλει γκολ...

Για τον Παναθηναϊκό δύσκολο να ισχυριστείς το ίδιο. Ο κυνισμός αυτής της ομάδας δυσαρεστεί μεγάλο μέρος του κόσμου της, αλλά μέχρι τώρα την οδηγεί στο ταμείο. Μόνο όταν άνοιξε το σκορ, ο Παναθηναϊκός συμπεριφέρθηκε σαν μεγάλη ομάδα που το νιώθει ως υποχρέωση να παίξει μπάλα και να νικήσει. Τότε η τεχνική ηγεσία ένιωσε την ανάγκη να βγάλει τον Παναθηναϊκό μπροστά και να προβάλει απαιτήσεις. Τότε φάνηκε καθαρά ότι οι «πράσινοι» όταν αναγκάζονται μπορούν να συμπεριφερθούν απαιτητικά και να διεκδικήσουν. Ο Γιώργος Καραγκούνης έκανε σπουδαίο παιχνίδι. Εδειξε καθαρά ότι, όταν είσαι πληθωρικός ως ποδοσφαιριστής, βρίσκεις πάντα τρόπους να κάνεις αισθητή την παρουσία σου και να βοηθήσεις την ομάδα σου. Σε αντίθεση -για παράδειγμα- με τον Ριβάλντο, που και να θέλει δεν μπορεί πια να ζητάει και να «τρέχει» την μπάλα για ολόκληρο ενενηντάλεπτο. Το 1-1 μοιράζει δίκαια τα λιγοστά υπάρχοντα του ματς. Οι προπονητές με βάση τις επιδιώξεις τους το χειρίστηκαν σωστά. Οι χειρισμοί τους είχαν ως αποτέλεσμα βαρετό παιχνίδι στο πρώτο ημίχρονο και υποφερτό στο δεύτερο. Η ΑΕΚ ήθελε πολύ, το έδειξαν οι παίκτες της στο γήπεδο. Προσπάθησε και ίσως έδειξε τα όρια που έχει αυτή την περίοδο. Ο Παναθηναϊκός είχε μικρότερες φιλοδοξίες και από την αρχή δημιούργησε τις προϋποθέσεις να τις εξασφαλίσει. Πήρε τον βαθμό και διατηρεί προβάδισμα έναντι του Ολυμπιακού που εξαρτά την τύχη του από την απόφαση της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής της ΕΠΟ και τις γκέλες των άλλων. Ακόμα κι αν η ΕΠΟ τού δώσει βαθμούς, που μέσα στο γήπεδο δεν του άξιζαν, ποιες εξασφαλίσεις έχει ότι δεν θα ξαναγκελάρει; Ο Παναθηναϊκός σε κάθε παιχνίδι παίζει με τη φωτιά και αποφεύγει τα τσουρούφλισμα. Τίποτα δεν προδικάζει ότι νυν και αεί η τύχη θα του χαμογελά. Οσο για την ΑΕΚ, οι παίκτες της έφυγαν από το ΟΑΚΑ με το κεφάλι ψηλά, σίγουροι ότι έκαναν το καθήκον τους. Μάλλον έτσι είναι. Με τη διαφορά πως, όταν οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ κάνουν το καθήκον τους στο ακέραιο, πετυχαίνουν να έρθουν ισόπαλοι στο γήπεδό τους με τον Παναθηναϊκό...