Μια ισοπαλία που μοιάζει με νίκη

Ακόμα κι αν κάποια... υπερφυσική δύναμη επέβαλλε σε αυτούς τους παίκτες να παίζουν σε αυτό το γήπεδο μέχρι τα βαθιά γεράματα, το τελικό αποτέλεσμα πάλι 0-0 θα ήταν. Ο Αρης, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι στους αγώνες Κυπέλλου μετράει το βάρος της φανέλας, έριξε όλο το βάρος στο να μην τον προδώσουν τα νώτα του. Και το κατάφερε. Σε αυτά τα παιχνίδια αυτός που οφείλει να ρισκάρει είναι ο γηπεδούχος. Ομως και μόνο η παράταξη της Ξάνθης στο συγκεκριμένο παιχνίδι δεν δείχνει να είχε τέτοια διάθεση. Καθαρό 4-5-1, με τον Λαμπριάκο μόνο και έρημο, επιφορτισμένο να κάνει, όταν του δοθεί η ευκαιρία, τη ζημιά στον Αρη. Λίγο δύσκολο. Οχι μόνο επειδή δεν είχε κανέναν δίπλα του αλλά κυρίως γιατί τον μάρκαρε στενά ο καλύτερος παίκτης του χθεσινού Αρη Αβραάμ Παπαδόπουλος.

Αντίθετα με τον Κεχαγιά, ο πάντα προνοητικός Μπάγεβιτς παρέταξε ένα 4-1-3-2, με τον Γιάχιτς συνδετικό κρίκο των κεντρικών αμυντικών και των δύο καθαρόαιμων αμυντικών χαφ. Ο Ιβιτς είχε τον ρόλο του οργανωτή και ο Αρης κοίταζε να βρει κενά στην άμυνα της Ξάνθης για να χτυπήσει. Δεν είχε πρόβλημα στον ανασταλτικό τομέα η ομάδα του Μπάγεβιτς. Στην ανάπτυξη υστέρησε. Κι αυτό επειδή ο Ιβιτς πολλές φορές δεν κατάφερε να τροφοδοτήσει στην κόντρα έτσι όπως θα ήθελε και από την άλλη επειδή η επανεμφάνιση του Γκαρσία δεν ήταν η αναμενόμενη. Στις λίγες επισκέψεις της η Ξάνθη κατάφερε να δημιουργήσει δύο καλές ευκαιρίες για την εστία του Αρη. Η μία με τον Γκρζέλακ και η άλλη στις αρχές του δεύτερου ημιχρόνου με τον Λαμπριάκο. Από τη στιγμή που δεν τα κατάφερε, όλα έδειχναν ότι πολύ δύσκολα θα σκοράρει. Αντίθετα αυτό που ενδιέφερε τον Αρη ήταν να ελέγχει τον ρυθμό και τον χρόνο. Μόλις η κούραση άρχισε να βαραίνει τα πόδια του Γκαρσία, αυτός πέρασε έξω και μπήκε ο Σιστόν. Και όταν ο Φελίπε δεν μπορούσε να εκμεταλλευτεί τα κενά, πέρασε κι αυτός στον πάγκο για να μπει ο Κάλβο.

Τελικά έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι, η λευκή ισοπαλία δείχνει νικητή τον Αρη. Το 0-0 του έρχεται γάντι, έχει το πάνω χέρι και στην έδρα του σε τέτοια ματς έχει δείξει ότι έχει τον τρόπο να τα κερδίζει. Ανοιχτοί λογαριασμοί, λοιπόν, για Ξάνθη και Αρη...

Πρόχειρο ΤΕΤΡΑΔΙΟ
Κερνάω διοξείδιο του άνθρακα για χώνεψη

«Ο πρόεδρος της ΔΕΗ, Τάκης Αθανασόπουλος, απεφάνθη ότι το διοξείδιο του άνθρακα είναι αέριο που πίνεται με την πορτοκαλάδα, την μπίρα και την Coca-Cola. Μόνο που η απόσταση ανάμεσα στο ανθρακικό οξύ των αναψυκτικών και στο διοξείδιο του άνθρακα είναι πολύ μεγάλη. Το πρώτο είναι αέριο που απλώς προκαλεί φούσκωμα στο στομάχι και το δεύτερο είναι ρύπος επικίνδυνος για την υγεία, που επιπλέον ευθύνεται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου, επηρεάζοντας έτσι το παγκόσμιο κλίμα.

Και ενώ ο κ. Αθανασόπουλος ξιφουλκεί υπέρ των λιθανθρακικών μονάδων και του διοξειδίου του άνθρακα, ο επικεφαλής της RWE με δηλώσεις του στα διεθνή ΜΜΕ την περασμένη Παρασκευή ανακοίνωσε τη νέα στρατηγική της επιχείρησης, που εγκαταλείπει τον άνθρακα στη Γερμανία και στρέφεται στις ανανεώσιμες πηγές. Συγκεκριμένα, ο διευθύνων σύμβουλος Jurgen Grossmann εστιάζει στην ανάπτυξη της εταιρείας, η οποία –ας σημειωθεί– το τέταρτο τρίμηνο του 2007 είχε ζημίες στο τρίπτυχο, όχι μεγάλες εξαγορές, έμφαση στις ΑΠΕ, μείωση στις εκπομπές CO2.

Σύμφωνα με τον ίδιο, οι εκπομπές της RWE, οι εκπομπές της εταιρείας, θα πρέπει να μειωθούν από τα 187 εκατ. τόνους σήμερα κατά 40 εκατ. τόνους μέχρι το 2012 και κατά 60 εκατ. τόνους μέχρι το 2015.

Οσο για την επέκταση της εταιρείας, τη βλέπει σε χώρες όπως η Τουρκία, η Ελλάδα και η Ρωσία, τις οποίες μάλλον προορίζει για χωματερές ρύπων τους οποίους εξοβελίζουν από την πατρίδα του».
Πηγή: «Ελευθεροτυπία».

ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΑΡΕΕΣ
Κι αν είμαι blogger, μη με φοβάσαι…

Επειδή τις τελευταίες μέρες γίνεται μεγάλη κουβέντα για τον κώδικα ηθικής των bloggers, διαβάστε το κομμάτι που ακολουθεί. Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», στη στήλη «Διαστάσεις», του Μιχάλη Μητσού.

«Αυτό το blog δεν χρειάζεται αστυνόμευση, ούτε υπεύθυνο, σύμφωνα με τον νόμο. Οι δύο βασικοί συντάκτες του δεν θίγουν υπολήψεις. Μόνο τους εθνικισμούς προσβάλλουν.

Το σημείο συνάντησής τους ήταν η πόλη Σντερότ, λίγο βορειότερα από τα σύνορα με τη Γάζα. Εκεί, ανάμεσα στους ήχους των σειρήνων που ειδοποιούσαν για τις ρουκέτες της Χαμάς, Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι κουβέντιαζαν, αντάλλασσαν εμπειρίες, τσακώνονταν και διατύπωναν προτάσεις για να επιστρέψει η λογική στην περιοχή. Τα έλεγαν για μήνες πολλούς. Κι απ' τις συναντήσεις εκείνες γεννήθηκε τον περασμένο μήνα ένα blog (gaza-sderot.blogspot.com).

"Αγαπητέ Ηope Μan. Σήμερα είναι μια ηλιόλουστη και ήσυχη μέρα στη Γάζα, χωρίς ιδιαίτερες στρατιωτικές επιχειρήσεις. Αλλά η ζωή μας εξακολουθεί να πολιορκείται. Τα σύνορα εξακολουθούν να είναι κλειστά και ηλεκτρικό έχουμε μόνο τρεις με έξι ώρες την ημέρα. Τα περισσότερα είδη πρώτης ανάγκης δεν είναι διαθέσιμα στη Γάζα και αυτά που είναι διαθέσιμα είναι δύο φορές ακριβότερα. Η ανεργία είναι μεγάλη, διότι τα περισσότερα εργοστάσια είναι κλειστά, μια και δεν μπορούν ούτε να εισάγουν ούτε να εξάγουν. Χιλιάδες φοιτητές έχουν χάσει την ευκαιρία να συνεχίσουν τις σπουδές τους στο εξωτερικό, αφού τα σύνορα είναι κλειστά. Τα ονόματά τους δεν τα ξέρουμε". Σύμφωνα με τον Ντάνι Γκαλ, έναν από τους οργανωτές των συναντήσεων στη Σντερότ, ο blogger από τη Γάζα είναι ένας εργένης γύρω στα 30, που δίδασκε σε ένα σχολείο μέχρι που το έκλεισαν, τρελαίνεται για τις γυναίκες και θέλει να αγοράσει ένα σπίτι, αλλά δεν ξέρει αν θα μπορεί να πληρώνει το δάνειο.

"Αγαπητέ Ρeace Μan. Και στη Σντερότ είναι ηλιόλουστη η μέρα. Σήμερα δεν έπεσαν ρουκέτες. Η ζωή μας εδώ είναι γεμάτη άγχος και απογοήτευση, αλλά δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτά που περνάτε εσείς, μόλις δέκα χιλιόμετρα μακριά. Πιστεύω πραγματικά ότι υπάρχει ελπίδα για αλλαγή. Πιστεύω πραγματικά ότι είμαστε η πλειοψηφία. Εμείς που θέλουμε να ζήσουμε μια φυσιολογική ζωή. Πρέπει να συνεχίσουμε αυτόν τον διάλογο και να καλέσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους να συμμετάσχουν".

Ο blogger από τη Σντερότ είναι γύρω στα 40, εργάζεται στον τομέα της υψηλής τεχνολογίας και πιστεύει ότι μια εισβολή στη Γάζα είναι η χειρότερη δυνατή απάντηση στις ρουκέτες.

Ανθρωπος της Ελπίδας και Ανθρωπος της Ειρήνης ακούγεται κάπως πρωτόγονο, αλλά πρωτόγονες δεν είναι και οι συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων εκεί πέρα;».