Η Χαμοστέρνας και ο Τζένγκις Χαν

Ενας μαθητής από το «Κέντρο Αθλητικού Ρεπορτάζ» που παρακολούθησε το παιχνίδι Ολυμπιακός - Ηλυσιακός με ρώτησε τι να γράψει για τον Μπελούτσι. Η απάντηση ήταν: «Αυτό που είδες». Ηθελε να γράψει ότι η εμφάνιση του Αργεντινού τού φάνηκε μέτρια, αλλά φοβόταν μην εκτεθεί. Αν αύριο-μεθαύριο ο Μπελούτσι έβρισκε τη φόρμα του και αποδείκνυε την αξία του, τότε όλοι θα τον θυμόντουσαν ως τον άσχετο που κάποτε έγραψε ότι ο Μπελούτσι ήταν μέτριος.

Λίγοι έχουν καταλάβει ότι η άποψη και η κρίση ενός δημοσιογράφου αφορούν τη συγκεκριμένη στιγμή κι όχι «εις τον αιώνα τον άπαντα». Οι περισσότεροι από τους φιλάθλους-αναγνώστες μοιάζουν με το σκυλί στο κυνήγι: περιμένουν πότε θα ορμήσουν. Σώζουν στο μυαλό τους μια φράση, μια άποψη που αναφέρθηκε σε συγκεκριμένη στιγμή και με αυτήν πορεύονται. Αν στο μέλλον γράψεις κάτι άλλο, γιατί προφανώς κάτι άλλαξε, σε βαφτίζουν «κωλοτούμπα» και σε στέλνουν να πάρεις νούμερο στον μακρύ κατάλογο των αναξιόπιστων δημοσιογράφων.

Οποιος δεν χαλάει χατίρια αμείβεται. Αν ο αναγνώστης θέλει να διαβάσει ότι ο Μπελούτσι, βρέξει-χιονίσει, στο συγκεκριμένο παιχνίδι «μάγεψε» και έστειλε στον γιατρό για επισκευή της κάτω γνάθου όσους από θαυμασμό έμειναν με το στόμα ανοιχτό και εσύ γράψεις ότι σε γενικές γραμμές ήταν μέτριος, ανεξάρτητα από τις ικανότητές του, αυτόματα γίνεσαι εχθρός.
Αν αυτός που ξεφυλλίζει την εφημερίδα δεν διαβάσει ότι ο Βγενόπουλος στη συνέντευξη Τύπου εντυπωσίασε, αλλά διαβάσει επιφυλάξεις και ερωτήματα, τότε είναι σχεδόν σίγουρος ότι ο Βαρδινογιάννης στα χώνει σε φακελάκι χοντρά σε μυστικές συναντήσεις κάπου στη Χαμοστέρνας. Υπήρξαν ποδοσφαιριστές που είχαν τόση σχέση με το ποιοτικό ποδόσφαιρο όση ο Τζένγκινς Χαν με τα έπιπλα κήπου, αλλά οι περισσότεροι δεν άντεχαν να το διαβάσουν. Και κυρίως δεν ανέχονταν να το δουν γραμμένο από τον ρεπόρτερ της ομάδας τους.

Ετσι μας έχουν συστηθεί οι φίλαθλοι, έτσι με τη σειρά μας τους έχουμε συστηθεί και εμείς. Τις περισσότερες φορές μάς κατηγορούν γι' αυτά που έχουμε γράψει, αν και κανονικά θα έπρεπε να μας κατηγορούν γι' αυτά που δεν τολμήσαμε να γράψουμε. Δεν έχουν αλλάξει δραματικά τα πράματα τα τελευταία χρόνια.

Από την εποχή που η ποδοσφαιρική Ελλάδα ήταν ένα απέραντο σιδηροδρομικό δίκτυο, μια και κάθε μεταγραφή θεωρείτο σταθμός, μέχρι τις μέρες μας που όλοι θέλουν να χαμογελούν ευχάριστα χωρίς προβληματισμούς, ο κανόνας παραμένει ίδιος: σκέψου πρώτα τι δεν πρέπει να γράψεις και μετά γράψε ό,τι θέλεις!

Ετσι φτάσαμε στο σημείο, χρόνο με τον χρόνο, ο οπαδός να γίνεται ακόμα πιο οπαδός, με μισαλλόδοξα χαρακτηριστικά, οι παράγοντες ακόμα πιο αλαζονικοί και το ποδόσφαιρο έπαψε να αντιμετωπίζεται ως παιχνίδι και ο φίλαθλος προτιμά να μη μιλά για να μη βρει τον μπελά του.