Η ΑΕΚ στο μέλλον, ο ΠΑΟ στο μάλλον....

Ο Παπαδόπουλος κατάλαβε το λάθος του και ζήτησε συγγνώμη. Το επεισόδιο θεωρείται λήξαν. Ή μήπως τώρα αρχίζει; Αν σύμφωνα με το ρεπορτάζ όλα δείχνουν διαζύγιο, κατά κάποιο τρόπο συναινετικό, με πώληση του παίκτη το καλοκαίρι, τι έχει να περιμένει η ομάδα στο υπόλοιπο της παραμονής του από τον διεθνή ποδοσφαιριστή; Η προϊστορία λέει πως παίκτης υπό διωγμό με την ψυχή μακριά από την ομάδα, με το μυαλό στη γύρα και την ψυχολογία στην κατάψυξη πολύ δύσκολα αποδίδει τα αναμενόμενα. Το θέμα είναι λοιπόν ποιοι θα καλύψουν το επιθετικό κενό, γιατί κάτω από αυτές τις συνθήκες κενό θα υπάρξει. Ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης έχει πάρει φέτος μόνος του την αντιπροσωπία του σκοραρίσματος. Μέχρι τώρα έχει χαρίσει στην ομάδα 13,5 πολύτιμους βαθμούς. Αυτός έριξε την ταφόπλακα στον Ατρόμητο, στη Βέροια, στον ΠΑΟΚ (έστω και με βαριά καρδιά λόγω συναισθημάτων), στην ΑΕΚ, στην Καλαμαριά, στον Εργοτέλη την Κυριακή που μας πέρασε. Μάκαρι η ρέντα του να συνεχιστεί μέχρι τέλους. Αν όμως ο αντιπρόσωπος του γκολ δεν έχει δίπλα του ένα-δύο εξουσιοδοτημένα καταστήματα να το μοιραστεί, μοιραία κάποτε το μαγαζί θα κλείσει. Κλασικό παράδειγμα το ντέρμπι του πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό. No score από τον Δημήτρη, no victory. Και δεν είναι η μόνη περίπτωση. Οσες φορές ο Σαλπιγγίδης δεν βρήκε δίχτυα, ο Παναθηναϊκός δεν βρήκε προκοπή. Ποιος θα σταθεί λοιπόν δίπλα του μέχρι την ολοκλήρωση των αγωνιστικών υποχρεώσεων;

Ο Ν'Ντόι; Εχει δείξει πολύ καλά στοιχεία, αλλά στην απόδοσή του διακρίνεις αστάθεια και έλλειψη εμπειρίας. Ο Μάντζιος, που η όρεξή του για μπάλα και το αναμφισβήτητο ταλέντο του δεν συναντιούνται και τόσο συχνά, τουλάχιστον όσο θα ήθελε ο Πεσέιρο; Ο Νίνης που βρίσκεται εκτός πλάνων έστω και προσωρινά; Ο Δημούτσος που προσπαθεί να ανακάμψει; Ο νεοαποκτηθείς Πετρόπουλος;

Δύσκολα να βρεις όχι απλά τον ιδανικό, αλλά τον στοιχειώδη παρτενέρ του Σαλπιγγίδη. Από την άλλη πώς θα κερδίσεις βαθμούς αν δεν στείλεις την μπάλα στα δίχτυα; Η τιμωρία του παίκτη Παπαδόπουλου μοιάζει με τιμωρία της ομάδας, όσο υπερβολικό και αν ακούγεται αυτό. Από την άλλη, δεν είναι λίγοι αυτοί που περίμεναν πώς και πώς την αγωνιστική ανάσταση του «Παπ». Αλλά όπως δείχνουν τα πράγματα, μάλλον αναβάλλεται. Το θέμα στον Παναθηναϊκό δεν είναι μόνο ο χειρισμός, αλλά κυρίως η λύση του προβλήματος που προκύπτει. Μάλλον η λύση θα αναζητηθεί από τον Πεσέιρο.

Από την άλλη στην ΑΕΚ κοιτάζουν μήπως χτυπήσουν φλέβα χρυσού. Ο μόλις 19 χρόνων αμυντικός μέσος της Βαλένθια Σάντεϊ Σάνι κρίνεται απαραίτητος για την πληγωμένη μεσαία γραμμή της «Ενωσης». Χρειάζεται έστω και δανεικός. Μακάρι αν το παιδί αξίζει πραγματικά, να αποκτηθεί δανεικός και… αγύριστος. Γιατί η «Ενωση» έχει ανάγκη από νέους ταλαντούχους παίκτες. Η διοίκηση γνωρίζει ότι η φετινή ομάδα είναι στο μεγαλύτερο μέρος της για χρήση μιας περιόδου. Σωστότερα, για τη διεκπεραίωση συγκεκριμένης αποστολής που δεν είναι άλλη από την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Μετά η ζωή συνεχίζεται -έχει πολύ μέλλον και ως γνωστόν το μέλλον ανήκει στους νέους.

ΠΡΟΧΕΙΡΟ ΤΕΤΡΑΔΙΟ

Ιδου η Ρόδος, ιδού και το πήδημα (όχι αυτό στο DVD)

«Οφείλει η ΕΣΗΕΑ μετά και την καταγγελία της για ενεργό συμμετοχή στο μείζον αυτό πολιτικό θέμα –όπως χαρακτηρίζει την υπόθεση Ζαχόπουλου– εργολάβων της ενημέρωσης, εκδοτικών συμφερόντων και ημετέρων τους, τους οποίους η δημοσιογραφική κοινότητα και η κοινή γνώμη οφείλουν να απομονώσουν, επειδή δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την υπόθεση της ενημέρωσης και της δημοσιογραφικής λειτουργίας, να περάσει από τις μεγαλόστομες ανακοινώσεις σε συγκεκριμένες πράξεις.

Για την προστασία λοιπόν των δημοσιογράφων που δεν διαπλέκονται, δεν συμπλέκονται και δεν συναλλάσσονται με την εξουσία και με άνομα συμφέροντα, να κινήσει τις διαδικασίες η ΕΣΗΕΑ για τη δημοσίευση του πόθεν έσχες των δημοσιογράφων, όπως συμβαίνει με τα πολιτικά πρόσωπα. Επίσης να βγουν στο φως οι λίστες -αν υπάρχουν- της χρηματοδότησης δημοσιογράφων εκδοτών και γενικά ανθρώπων της ενημέρωσης από κρυφά κονδύλια. Να βγουν στο φως οι αργομισθίες και οι όποιες άλλες συναλλαγές για να φτάσουμε στην κάθαρση και στην εξυγίανση του πολιτικού συστήματος. Να γίνει, επιτέλους, η αρχή από τη δημοσιογραφία, για να αποκατασταθεί η λειτουργία της που είναι ο έλεγχος της εξουσίας και η ελεύθερη ενημέρωσης της κοινής γνώμης».

Ετσι κλείνει το άρθρο με τίτλο: «Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι. Οι ευθύνες των εκδοτών και της ΕΣΗΕΑ» του Βίκτορα Νέτα που δημοσιεύτηκε στην «Ελευθεροτυπία». Ωραία να τα διαβάζεις, δύσκολα να τα διακρίνεις...

ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΑΡΕΕΣ

«Ελληνοφρένεια»: Δεν είμαστε αντικειμενικοί!

Η «Ελληνοφρένεια», τόσο στη ραδιοφωνική της έκδοση που προηγήθηκε όσο και στην τηλεοπτική, δημιούργησε αίσθηση και δίδαξε μοντέρνα αισθητική όσον αφορά τη σάτιρα. Ο Θύμιος Καλαμούκης και ο Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης μίλησαν στον «Οδηγητή», που ξανακυκλοφορεί και πάλι αυτοτελώς στα περίπτερα κάθε πρώτο Σάββατο του μήνα:

«Αυτά που παρουσιάζουμε δεν είναι μαύρα. Δηλαδή και μαύρα να είναι, τα παρουσιάζουμε έτσι που να ξεμαυρίζουν λίγο. Το ασφαλιστικό, ας πούμε, είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα που παίζει τώρα αρκετό καιρό. Αποδομούμε λίγο τη σοβαρότητα της Πετραλιά, του Μαγγίνα, όχι επειδή έχουμε κάτι προσωπικό μαζί τους, αλλά επειδή θεωρούμε ότι αυτοί εξυπηρετούν μια συγκεκριμένη πολιτική και μέσω αυτών, στη συγκεκριμένη στιγμή και στο συγκεκριμένο πλαίσιο της εκπομπής, τη συγκεκριμένη πολιτική θέλουμε να αποδομήσουμε, στον βαθμό που με τη σάτιρα γίνεται. Αυτό δεν σημαίνει ότι αγνοούμε την υπόλοιπη ζωή. Ισα, ίσα στις κινητοποιήσεις στην παιδεία και γενικότερα σε θέματα παιδείας έχουμε μια παραπάνω ευαισθησία, με τον τρόπο που μπορούμε, ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά με πλάνα από πορείες, δηλώσεις, τραγούδια… Αλλο θέμα η υγεία… Τώρα να έχει ράντζα η Ελλάδα το 2007. Ολοι οι υπουργοί που έχουν περάσει είναι καραγκιόζηδες και σαν τέτοιους τους αντιμετωπίζουμε... Δεν μπορεί ο Αβραμόπουλος να βγαίνει και να λέει θα λύσω τα προβλήμτα και θα κάνω ό,τι μπορώ για την υγεία, την ώρα που ο Ευαγγελισμός χθες για 2 ώρες δεν είχε θέρμανση».

«Εμείς διαλέγουμε μέσα από τα μεγάλα λόγια του υπουργού και μέσα από την αντίφαση λόγων και πραγματικής κατάστασης να φανεί ότι αυτός είναι καραγκιόζης όχι μόνο ως πρόσωπο, αλλά και ως πολιτική άποψη που φέρει… Αν το θέλουμε ως Ελληνες, ας τους ξαναψηφίσουμε, αν όχι, ας κάνουμε κάτι άλλο».

«Στόχος μας είναι το γέλιο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μας αρέσει μόνο αυτό. Θέλουμε και κάτι παραπάνω. Το κάνουμε με άποψη, που είναι πολύ συγκεκριμένη και γνωστή. Εχετε εσείς πολλές κοινές απόψεις με εμάς κι εμείς με εσάς. Αλλά θέλουμε να είναι με άποψη, γιατί το γέλιο βγαίνει και μ’ ένα ανέκδοτο. Το έχουμε δηλώσει: δεν είμαστε αντικειμενικοί, αλλά μονομερείς, μονόπλευροι. Ή καλύτερα, είμαστε τόσο αντικειμενικοί όσο ο Χατζηνικολάου, ο Ευαγγελάτος κ.λπ…».