Ραντεβού στην πλατεία Κοτζιά (Sportday / Γιώργος Χελάκης)

Σήμερα ας αποφύγουμε τουλάχιστον το ρεζιλίκι. Αρκετά πια με τους θερμοκέφαλους που αναλαμβάνουν κατ' αποκοπή να εκπροσωπήσουν όλους εμάς τους υπόλοιπους μόνο και μόνο επειδή σιωπούμε. Επειδή τη σιωπή μας την ερμηνεύουν ως επιδοκιμασία ή ανοχή στις πράξεις τους. Πιθανόν να έχουν και κάποιο δίκιο.
Μικρό είναι δηλαδή το κομματάκι εκείνο των συμπατριωτών μας που βλέπει τους Αλβανούς μετανάστες με μισό μάτι; Που διηγείται ιστορίες για Αλβανούς που άδειασαν διαμερίσματα, έκλεψαν πορτοφόλια, εκβίασαν, απείλησαν και πάει λέγοντας. Κι όσοι δεν τα άκουσαν με τα αυτιά τους και δεν τα είδαν με τα μάτια τους, τα «απόλαυσαν» όλα αυτά από τους δέκτες της ιδιωτικής τηλεόρασης. Εκεί ο Αλβανός δαιμονοποιήθηκε, έγινε ο κακοποιός της διπλανής πόρτας, ο εν δυνάμει κλέφτης και δολοφόνος. Ετσι κι αλλιώς άτομο παραβατικής συμπεριφοράς.
Για να έρθουμε τώρα στα δικά μας. Σαν να μην έφταναν όλα τα «κουσούρια» που του φορτώθηκαν παραπάνω, η εθνική του ομάδα έκανε το «σφάλμα» να νικήσει την πρωταθλήτρια Ευρώπης και ο ίδιος το ακόμα μεγαλύτερο να βγει για να πανηγυρίσει τη νίκη. Εδώ ήταν που το πράγμα ξέφυγε από κάθε έλεγχο. Βλέπετε, από το καλοκαίρι και μετά μια μεγάλη μερίδα συμπατριωτών μας -και όχι μόνο αυτοί που τους αποκαλούμε φασιστές και εθνικιστές- θεώρησε και θεωρεί μέγιστη εθνική υπόθεση το ποδόσφαιρο και το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.
Ετσι, δημιουργήθηκε αυτό το δυνατό κοκτέιλ που απειλεί να μας ρεζιλέψει στον πολιτισμένο κόσμο. Δυστυχώς, είναι πολύ απλοϊκό να πιστεύουμε πως αυτή η κατάσταση αφορά μόνο μια ισχνή μειοψηφία φασιστών. Αφορά μια μεγάλη μάζα φιλάθλων -νεαρής κυρίως ηλικίας- που αγαπούν τον Μπασινά, τον Ζαγοράκη, τον Χαριστέα, αλλά γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τις συμβουλές και τις παροτρύνσεις τους για ένα ήσυχο βράδυ στο γήπεδο Καραϊσκάκη. Πολλοί ήταν κι εκείνοι που το χάρηκαν χθες το βράδυ στη Νέα Σμύρνη. Να το παραδεχτούμε πρέπει καλύτερα κι όχι να βάζουμε το κεφάλι στην άμμο για να μην αντικρίσουμε την πραγματικότητα.
Οι επιτυχίες της Εθνικής ομάδας έδωσαν τροφή στον εθνικισμό. Πρώτο θύμα της κατάστασης αυτής οι Αλβανοί, οι οποίοι έτυχε να μας νικήσουν κι από πάνω. Δεύτερο σοβαρό θύμα, η ουσία του αθλητισμού, ο οποίος τώρα γίνεται μέσο απόδειξης μιας ανύπαρκτης εθνικής ανωτερότητας. Θύμα τρίτο, ο πολιτισμός μας, ο οποίος τώρα περιφέρεται, χλευάζεται και λοιδωρείται στα ΜΜΕ του κόσμου.
Θα μου πείτε, σιγά που νοιάζει τους θερμοκέφαλους κάτι τέτοιο. Νοιάζει όμως εμάς. Που διαπιστώνουμε ότι η δική μας χαρά, ο ενθουσιασμός και τα πανηγύρια για τις επιτυχίες της Εθνικής ποδοσφαίρου αθροίζονται με την αφεντιά τους. Επειδή δεν γιουχάρουμε όλοι τους εθνικούς ύμνους των άλλων, επειδή αισθανόμαστε φιλικά απέναντι σε κάθε οικονομικό μετανάστη που προσπαθεί να επιβιώσει στη χώρα μας, επειδή σεβόμαστε τα εθνικά σύμβολα των άλλων, γιατί θέλουμε να σέβονται τα δικά μας, ας κάνουμε άλλη επιλογή για απόψε το βράδυ. Ραντεβού στις 8:30 μ.μ. στην πλατεία Κοτζιά μαζί με το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ. Το παιχνίδι θα δούμε κι εκεί...