Να γίνει πολιτευτής

Πριν καν περάσει την πόρτα του αεροπλάνου που θα τον φέρει στην Ελλάδα, ο Φερνάντο Μπελούτσι φρόντισε να κολακέψει την «ερυθρόλευκη» εξέδρα. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στη «SportDay» ρωτήθηκε για τα ματς με την Τσέλσι. Ο επίλογος της απάντησής του ήταν ότι... ονειρεύεται να σηκώσει το Τσάμπιονς Λιγκ με τον Ολυμπιακό! Αυτά είναι όνειρα! Από τη στιγμή που τα έκανε πριν από δύο χρόνια –δημόσια– ο πρόεδρος της ομάδας, γιατί να μην τα κάνει ο νέος ακριβοπληρωμένος άσος; Ο Μπελούτσι περιγράφεται ως παίκτης με εκρηκτικό ταμπεραμέντο και ιδιαίτερη σχέση με την εξέδρα. Ως εκ τούτου, δικαιολογείται να πει μια κουβέντα παραπάνω. Κανένας δεν θα του κρατήσει μούτρα στην περίπτωση που ο Ολυμπιακός αποκλειστεί από την Τσέλσι. Εκείνο που περιμένει ο κόσμος από έναν παίκτη που κοστίζει 7 εκατ. ευρώ ο... μισός είναι καλή μπάλα και συνεχής προσφορά. Εφόσον σ' αυτά μπορέσει να ανταποκριθεί, τότε ας πει μια-δυο υπερβολές. Ο πρώτος θα είναι;

Το κλαδί και το πριόνι

Το κακό παράγινε. Πέρασε από τα χείλη των παραγόντων στα χείλη των ποδοσφαιριστών. Εγινε ειδικό ένθετο στις τηλεοπτικές εκπομπές. Ξεχωριστό θέμα στις σελίδες των ρεπορτάζ των λεγόμενων «μεγάλων ομάδων». Βασικό θέμα στις ραδιοφωνικές εκπομπές επικοινωνίας με τους ακροατές. Ολοι μιλούν για τη διαιτησία. Την αναγάγουν σε βασικό παράγοντα για την εξέλιξη του ματς, για τη διαμόρφωση του βαθμολογικού πίνακα. Τη χρησιμοποιούν ως άλλοθι για τυχόν αγωνιστική αποτυχία. Ακόμα κι αυτοί που έλεγαν ότι δεν ασχολούνται ασχολήθηκαν –και με το παραπάνω– μόλις θεώρησαν ότι τους δόθηκε η αφορμή (πέναλτι εις βάρος του Πάντου).

Τα υπαρκτά διαιτητικά λάθη μεγεθύνονται. Παντού γίνονται δίκες προθέσεων, ανακαλύπτονται εχθροί που θέλουν το κακό της ομάδας. Το δηλητήριο απλώνεται παντού. Αυτοί που δημιούργησαν τη Σούπερ Λίγκα με πρόθεση να εξυγιάνουν τον χώρο και να παράξουν αξία για το προϊόν τους είναι οι πρώτοι που το απαξιώνουν. Ακολουθούν τα δημοσιογραφικά «παπαγαλάκια», που σπεύδουν να τα μεγεθύνουν όλα, ενδιαφερόμενα περισσότερο να προασπίσουν το συμφέρον της ομάδας από την υποχρέωση να ενημερώσουν την κοινή γνώμη. Οπως πάνε τα πράγματα, έχει μικρότερη σημασία ποιος σφυρίζει από το ποιος παίζει σε ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου. Οσο αργότερα καταλάβουμε τι ακριβώς κάνουμε τόσο πιο πολύ πριονίζουμε το κλαδί στο οποίο καθόμαστε.

Πού πήγαν;

Οι ροζ αποχρώσεις του σκανδάλου που σχετίζεται με την απόπειρα αυτοκτονίας του Ζαχόπουλου είναι εκτός ύλης της εφημερίδας. Ωστόσο, πληθαίνουν καθημερινά τα ρεπορτάζ τα οποία μιλούν για τα ειδικά κονδύλια του ΟΠΑΠ, που –όπως γράφεται– διαχειριζόταν απευθείας ο πρώην γενικός γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού. Επειδή τα χρήματα αυτά –το ποσό ξεπερνά τα 200 εκατ. ευρώ– δεν τα διαχειρίστηκε ο ΟΠΑΠ, αλλά πήγαν κατευθείαν στα ταμεία του υπουργείου, καλό θα ήταν να ενημερώσει την κοινή γνώμη ο υπουργός κ. Λιάπης πού ακριβώς πήγαν τα λεφτά, ποιοι τα εισέπραξαν και για ποιες δραστηριότητες. Οι θιασώτες της διαφάνειας που ασκούν τη (νέα) διακυβέρνηση, αντί να περιμένουν να ζητήσει τον σχετικό κατάλογο ο εισαγγελέας, μπορούν μόνοι τους να τον δώσουν στη δημοσιότητα. Δεν είναι ανάγκη η πολιτική να περνάει μόνιμα από την πόρτα των δικαστηρίων. Διότι αν είναι έτσι, δικαιούμαστε να πιστέψουμε ότι για την κυβέρνηση η διαφάνεια δεν είναι πολιτική αρετή, αλλά θέμα εισαγγελικής παραγγελίας.