Ο «Λύμπε» είναι εδώ

Καταγράφηκαν ζημίες. Πέρασαν όλες στον χρεωστικό λογαριασμό του Ολυμπιακού. Οσα ξέραμε σε γενικές γραμμές επιβεβαιώθηκαν. Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο οι παίκτες του πρωταθλητή απώλεσαν κάθε ίχνος φρεσκάδας και αγωνιστικότητας.

Η ισοπαλία έγινε αποτέλεσμα που δυσαρεστεί περισσότερο τη Λάρισα. Ο Λεμονής λογικά δεν έγινε σοφότερος απ' αυτό το παιχνίδι. Το ήξερε και ο ίδιος ότι η ομάδα θέλει ενέσεις δυναμισμού και ποιότητας για να αντεπεξέλθει μέχρι το τέλος της διοργάνωσης. Περίμενε ότι όσοι είχαν μείνει θα τα κατάφερναν στο Αλκαζάρ. Η σκέψη του ήταν λογική. Με Τζόρτζεβιτς, Γκαλέτι, Λούα Λούα και Κοβάσεβιτς ο Ολυμπιακός είχε θεωρητικά διαθέσιμη την επιθετική τετράδα του για να «καθαρίσει» το ματς. Η καταπόνηση των τεσσάρων και η πειραματική μεσαία γραμμή πρόδωσαν τον Λεμονή και τον Ολυμπιακό. Ο Μπελούτσι, ο Σίσιτς και ίσως ένας ακόμα πιθανόν να δώσουν ποιότητα αλλά και βάθος επιλογών. Διακινδυνεύω την πρόβλεψη ότι αν για κάποιο λόγο δεν προστεθεί κανείς στου Ρέντη, η «ερυθρόλευκη μηχανή» δεν θα αντικρίσει την καρό σημαία.

Αποθέματα δύναμης, ενέργειας και επιλογών μάς έδειξε ότι διαθέτει η ΑΕΚ στο Παγκρήτιο. Χωρίς τα δύο βασικά αμυντικά χαφ (Ζήκος, Ενσαλίβα) και τον πρώτο σκόρερ της (Μπλάνκο), η «Ενωση» πάτησε γερά στο Παγκρήτιο, φιλοδώρησε με τέσσερα γκολάκια τον Εργοτέλη και έφερε τούμπα τις άσχημες εντυπώσεις από την κακή εμφάνιση με τη Βιγιαρεάλ. Ο τραυματισμός του Παπασταθόπουλου είναι σημαντική απώλεια για την «Ενωση». Νομίζω ότι ο Ασκάρατε δεν αποτελεί εναλλακτική επιλογή πίσω από τους Ζεράλντο και Δέλλα. Ισως εδώ χρειαστεί μια χειμωνιάτικη ενίσχυση. Η νίκη είναι ιδιαίτερης σημασίας. Θυμίζω ότι στο Παγκρήτιο παραπάτησε ο Ολυμπιακός. Το ίδιο έγινε και στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Θυμίζω επίσης ότι πέρυσι ο Ολυμπιακός πήρε το πρωτάθλημα, παρά τις δύο ήττες από τον Παναθηναϊκό. Επομένως, τίθεται εν αμφιβόλω η παράδοση που λέει ότι τα ντέρμπι βγάζουν πρωταθλητή. Η ΑΕΚ έχει χάσει και τα δύο μέχρι στιγμής, αλλά προπορεύεται σταθερά, επουλώνει τις πληγές της και δείχνει τα δόντια της. Απέναντι στον μέτριο Εργοτέλη, παρά τον αιφνιδιασμό, υπήρξε ισοπεδωτική. Ο Νίκος Λυμπερόπουλος εξακολουθεί να είναι ο σούπερ σταρ της ομάδας. Μοιάζει σαν βρισιά να το λες αυτό τη στιγμή που πίσω του αγωνίζεται ο Ριβάλντο. Ομως ο Νικόλας, που δεν έχει πάρει ποτέ πρωτάθλημα στη ζωή του, εξακολουθεί να δίνει το βροντερό «παρών» όταν η ομάδα φτάνει στα δύσκολα. Μέχρι τώρα γι' αυτά τα δύσκολα υπάρχει ο Λυμπερόπουλος. Αύριο-μεθαύριο, όταν κάνει την πραγματική εμφάνισή του ο Ριβάλντο, η ΑΕΚ θα είναι περισσότερο αξιόπιστη και ίσως πάρει και ένα ντέρμπι.

Στο «Απόστολος Νικολαΐδης» παίχτηκε μία ακόμα πράξη του θεατρικού έργου «Θέλω, αλλά μάλλον δεν μπορώ». Πάει καιρός από την τελευταία φορά που οι οπαδοί του Παναθηναϊκού (όσοι τέλος πάντων πάνε στο γήπεδο...) έφυγαν χορτασμένοι. Το πιθανότερο είναι επιστρέφοντας στο σπίτι να βάζουν NOVA για να δουν μπάλα της προκοπής. Η διαφορά των δύο γκολ ξεγελάει μόνο όσους απλώς πληροφορήθηκαν το αποτέλεσμα. Ανευρος και υποτονικός, ο ΠΑΟ άφησε πίσω του τη ζωηράδα του πρώτου 20λέπτου και άρχισε να πελαγοδρομεί ασκόπως, μέχρι που ο ΟΦΗ τον ισοφάρισε σε υποδειγματική αντεπίθεση. Τότε διασώθηκε από το πείσμα του Καραγκούνη και τη στραβοκλοτσιά του Ισά. Παρά το γεγονός ότι άλλαξε πολλές φορές την μπάλα, δεν απέφυγε το παράλληλο ποδόσφαιρο. Οι εμπνεύσεις για να γίνει παιχνίδι ήταν και πάλι περιορισμένες. Εχασε νωρίς τον Ιβανσιτς, άρα και τη μοναδική δυνατότητά του να παίξει επιτυχημένα από τα πλάγια, όπως έγινε στη φάση του πρώτου γκολ. Και ο Πεσέιρο και οι παίκτες του έχουν διάθεση να προσφέρουν θέαμα στους φίλους της ομάδας, αλλά δεν έχουν βρει τον τρόπο. Ορισμένα πράγματα στο ποδόσφαιρο είναι πιο απλά απ' όσο φαίνονται.

Παράδειγμα: αρκεί ο κόουτς να βάλει το DVD του ματς και μπροστά στην τηλεόραση να διαπιστώσει πώς συμπεριφερόταν η ομάδα του με τον Καραγκούνη κεντρικό χαφ και τον Ιβανσιτς αριστερά και πώς συμπεριφερόταν μετά το ανακάτεμα...