Ο «Ρίμπο» θέλει παρέα

Το ότι έχει να αποδείξει κάτι ο «Ρίμπο» στον Ολυμπιακό είναι μια μεγάλη βλακεία. Ως θέμα συζήτησης ούτε αργόσχολους στα καφενεία δεν μπορεί να συγκινήσει. Να αποδείξει άραγε τι; Ο,τι είχε να εκφράσει αγωνιστικά το εκδήλωσε με τον καλύτερο τρόπο, όταν φορούσε τη φανέλα του Ολυμπιακού. Οταν μια ομάδα χωρίς αυτόν έχει καταφέρει ύστερα από χρόνια να περάσει στις 16 καλύτερες της Ευρώπης, έχοντας πετύχει δύο εκτός έδρας νίκες, γεγονότα που δεν είχαν συμβεί επί των ημερών του, σημαίνει πολύ απλά και ρεαλιστικά ότι η πρώην ομάδα του τον έχει ξεπεράσει. Προσωπικά πιστεύω ότι ούτε ο ίδιος ο «Ρίμπο» έχει τέτοιον νταλγκά, που θα έλεγε και ο Αγγελος Αναστασιάδης.

Αυτά είναι πολιτικές που κάποιοι τεχνηέντως συντηρούν παραμονές ενός ντέρμπι. Τις θεωρώ, μάλιστα, παλαιομοδίτικες. Εχοντας φορέσει στην καριέρα του φανέλες ασήκωτες, όπως της Μπαρτσελόνα ή της Μίλαν, αλλά και της παγκόσμιας πρωταθλήτριας Βραζιλίας, το λιγότερο που έχει να αποδείξει ένας τόσο μεγάλος ποδοσφαιριστής τώρα που ο χρόνος μετράει αντίστροφα γι' αυτόν, είναι ότι μπορεί να πάρει μόνος ένα ντέρμπι. Το να σκοράρει από μια στημένη φάση είναι διόλου απίθανο. Αλλά μόνος του το ντέρμπι δεν γίνεται να το κερδίσει. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο θα έλεγα ότι δεν επιτρέπεται.

Πριν από μερικά χρόνια ίσως και να γινόταν. Αν η ΑΕΚ μπει αποφασισμένη στο Καραϊσκάκη για να πάρει τη νίκη, τότε ο «Ρίμπο» είναι σε θέση να κάνει τη διαφορά. Η εκδοχή, όμως, με τον Ριβάλντο καβαλάρη να αλώνει την αντίπαλη έδρα υπό τους ήχους του «Αστράφτει το σπαθί του καβαλάρη σαν τη φωτιά» μοιάζει τουλάχιστον κινηματογραφική. Αυτό που οφείλει να κάνει η «Ενωση», από τα πρώτα μάλιστα λεπτά του παιχνιδιού, είναι να μπει δυνατά στο ματς, όπως ακριβώς έπραξε στο δεύτερο ημίχρονο με τον Αρη. Να πείσει τον αντίπαλο ότι η αυτοπεποίθησή του, που λογικά πηγάζει από τις πετυχημένες εμφανίσεις του στο Τσάμπιονς Λιγκ, δεν έχει θέση στο συγκεκριμένο ματς. Αν μπει για να μετρήσει διαθέσεις και χαθεί σε συστήματα και τακτικές, τότε γρήγορα το «Σπαθί του Καβαλάρη» θα αντικατασταθεί από το χιλιοτραγουδισμένο άσμα του ίδιου καλλιτέχνη που λέει: «Με παρέσυρέ το ρέμα, μάνα μου, δεν είναι ψέμα».

Η ΑΕΚ έχει πολλές επιλογές. Τις περισσότερες τις χαρακτηρίζει μια ποιότητα, που ταιριάζει απόλυτα σε ομάδα που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό. Τώρα σε ερωτήματα του τύπου «γιατί επέλεξε αυτόν και όχι τον άλλο;» ο μόνος καθ' ύλην αρμόδιος να απαντήσει είναι ο Φερέρ. Αλλά επειδή στο συγκεκριμένο ματς, εκτός από τη δύναμη και το πάθος που χαρακτηρίζουν σχεδόν όλα τα ντέρμπι, θα μετρήσει και η κλάση, καλό είναι να προτιμηθούν αυτοί που πραγματικά έχουν τη δυνατότητα να ανταποκριθούν. Γιατί αν στραβώσει κάτι αυτή τη φορά, δικαιολογίες που θα έχουν να κάνουν με διαιτητικά λάθη, που πιθανόν να υπάρξουν, ή με διαρροή της αρχικής ενδεκάδας από δημοσιογράφους, δεν βλέπω να ευδοκιμούν ούτε ανάμεσα σε αυτούς που έχουν αποφασίσει να στηρίξουν τη φετινή προσπάθεια μέχρι τελικής πτώσεως.