Γιατί προκρίθηκε ο Ολυμπιακός

Ελάτε να ξεφυλλίσουμε μαζί το «ημερολόγιο καταστρώματος». Ο Ολυμπιακός αρχίζει την αγωνιστική δραστηριότητά του στη μεγάλη ευρωπαϊκή διοργάνωση στις 18 του Σεπτέμβρη με αντίπαλο τη Λάτσιο. Το ματς διεξάγεται χωρίς θεατές. Μόνο κάτι άναρθρες κραυγές ακούγονται κάθε τόσο, χωρίς να ξέρεις αν προέρχονται από τους δοκιμαζόμενους πάγκους ή από την αυτόνομη «Δημοκρατία των Σουιτών» στα ρετιρέ του γηπέδου. Ο Ολυμπιακός ψάχνεται. Η Λάτσιο ακόμα περισσότερο. Το τεφτέρι με τους λογαριασμούς το ανοίγει ο Γκαλέτι, που μέχρι εκείνη τη στιγμή η «Πνύκα των οπαδών» δεν είχε ακόμη αποφασίσει για την αξία του. Η Λάτσιο ισοφάρισε με γκολ του Τζάουρι, που τόσο αυτός όσο και οι πρώτου βαθμού συγγενείς του βρίσκονταν σε καταφανή θέση οφσάιντ. Θυμάμαι τις μουρμούρες ύστερα από εκείνο το πρώτο παιχνίδι. Δύσπιστοι οι περισσότεροι, έχοντας περάσει το μαρτύριο των 9 χρόνων ευρωπαϊκής ταλαιπωρίας, πίστευαν ότι και η φετινή χρονιά δεν θα διαφέρει από τις προηγούμενες. Ολα αυτά μέχρι το ματς στη Βρέμη στις 3 του Οκτώβρη. Εκεί ο Ολυμπιακός κάνει το πρώτο «διπλό» του στο Τσάμπιονς Λιγκ. Σκόρερ οι Στολτίδης, Πατσατζόγλου και Κοβάσεβιτς. Το κλίμα αρχίζει να αλλάζει. Δεν ήταν μόνο η εκτός έδρας νίκη, που αρκετοί από τους φιλάθλους, πίστευαν ότι δεν θα ευτυχήσουν να τη ζήσουν στη σύντομη παραμονή τους σε αυτόν τον μάταιο κόσμο, αλλά η συνολική εμφάνιση της ομάδας που δεν θύμιζε σε τίποτα τις «μαύρες» βραδιές του παρελθόντος. Ακολούθησε η Μαδρίτη. Για πρώτη φορά ελληνική ομάδα μιλούσε τόσο υπερήφανα για μια ήττα. Μια ήττα που λίγο έλειψε να πάρει διαστάσεις… θρύλου. Παρ' όλο που στη συγκομιδή της μπορεί να μοιάζει με συντριβή. Οι «ερυθρόλευκοι» δέχτηκαν 4 γκολ από τη Ρεάλ. Αλλά δεν ήταν αυτό που μετρούσε. Με δέκα παίκτες από νωρίς ο Ολυμπιακός, όχι μόνο κατάφερε να ισοφαρίσει με τον Γκαλέτι, που εν τω μεταξύ είχε μεταβληθεί σε «θησαυρό», αλλά και να προηγηθεί με τον Σέζαρ. Τραγική ειρωνεία, αλλά συνήθως στη ζωή έτσι συμβαίνει. Υστερα από μια ήττα ο κόσμος αρχίζει και πιστεύει στην πρόκριση. Ολα αυτά γιατί οι «ερυθρόλευκοι» στο «Μπερναμπέου» απέδειξαν ότι οι αριθμοί, ακόμα κι αυτοί στο σκορ ενός ματς, δεν λένε πάντα την αλήθεια. Το ότι έπαιξαν ποιοτικό ποδόσφαιρο για 90 λεπτά ήταν αρκετό να πείσει και τους πλέον δύσπιστους ότι αυτή η ομάδα αξίζει. Στο ματς με τη «Βασίλισσα» στο Καραϊσκάκη ο Ολυμπιακός, χωρίς Αντζα, Λεντέσμα και Τοροσίδη, γνώριζε ότι η υπόθεση «νίκη» μάλλον αναβάλλεται. Αποφάσισε, όμως, να μη χάσει και τα κατάφερε. Αλλες χρονιές το σχέδιο θα είχε καταρρεύσει πριν καν εφαρμοστεί. Μετά ήρθε το δεύτερο «διπλό» στην Ιταλία, που…. σήμαινε ρεκόρ! Αλλη ελληνική ομάδα στη φάση των ομίλων δεν είχε μέχρι τότε κατορθώσει να σταυρώσει δύο εκτός έδρας νίκες! Και σε αυτό το ματς ο Ολυμπιακός γύρισε το παιχνίδι. Βρέθηκε πίσω με γκολ που κανονικά δεν έπρεπε να μετρήσει. Η Λάτσιο, πάντως, αποδείχθηκε συνεπής. Δεν ήθελε να χαλάσει την παράδοση των αμφισβητούμενων τερμάτων! Στο τελευταίο ματς με τη Βέρντερ οι «ερυθρόλευκοι» απέδειξαν ότι ήξεραν πώς να το διαχειριστούν. Είχαν, όμως, και τους παίκτες να το πράξουν. Αν ανοίξεις το μπλοκάκι με τους σκόρερ, θα διαβάσεις 3 φορές το όνομα του Γκαλέτι, ισάριθμες αυτό του Κοβάσεβιτς και του Στολτίδη. Οι δύο πρώτοι ήρθαν φέτος. Ο Στολτίδης πέρυσι… δεν έκανε για τον Ολυμπιακό, αλλά ήρθε δίπλα του ο Λεντέσμα και τον ανέστησε. Ο Ολυμπιακός προκρίθηκε στην επόμενη φάση γιατί ευτύχησε να έχει όχι μόνο ποιοτικούς ποδοσφαιριστές σε όλες τις γραμμές του, αλλά κι έναν προπονητή περισσότερο ώριμο από κάθε άλλη φορά, που γνώριζε πώς να τους αξιοποιήσει.