Είχε άγιο στην Τσεχία η ΑΕΚ

Με την επιστροφή η ΑΕΚ θα πρέπει να ψάξει να βρει ποια είναι η προστάτιδα της ομάδας για να πάει να ανάψει ένα κερί και μετά να πάνε στους Θρακομακεδόνες και να δουν το βίντεο του αγώνα. Αν θα έπρεπε με μια φράση να αποτυπώσουμε το χθεσινό παιχνίδι, θα ήταν «μια κακή ΑΕΚ γλίτωσε από τα χειρότερα». Για το παιχνίδι αυτό ο Φερέρ είχε πει ότι η ομάδα του οφείλει να κυριαρχήσει στη μεσαία γραμμή και να στριμώξουν τους Τσέχους, οι οποίοι παρουσιάζουν κενά στην άμυνα. Οντως έτσι είναι όσον αφορά την άμυνα των Τσέχων, γιατί η ΑΕΚ δεν τους στρίμωξε ποτέ. Στο πρώτο ημίχρονο ήταν απογοητευτική, χωρίς ρυθμό και συνοχή, με τους παίκτες να ψάχνουν να βρουν ρόλους και θέσεις. Υπάρχει και ένα άλλο τραγικό στοιχείο. Η ΑΕΚ μέχρι το 28' χωρίς να δεχθεί πίεση είχε κατορθώσει -γιατί περί κατορθώματος πρόκειται- να δεχτεί δύο κίτρινες κάρτες. Μία ο Αλβες, ο οποίος βρέθηκε σε πολύ κακή μέρα και μία ο Αρουαμπαρένα. Το πρώτο ημίχρονο και να μην το είχε δει κανείς δεν είχε χάσει απολύτως τίποτα. Η «Ενωση» ευτύχησε στην πρώτη της ορθολογιστική επίθεση να την κάνει και γκολ. Σωστή επιθετική ανάπτυξη. Μπάσιμο του Μαντούκα από τα αριστερά, σέντρα στην καρδιά της άμυνας και γκολ του Ενσαλίβα. Από εκεί και πέρα το σακί με τις δυνάμεις αρχίζει να αδειάζει. Η πρώτη προειδοποίηση ήταν στο 68' με τον Ντομπόρσκι, ο οποίος μόλις είχε μπει. Η ΑΕΚ δεν είχε προλάβει να καταρρεύσει συνολικά κάτι που συνέβη στα υπόλοιπα λεπτά με αποτέλεσμα να φτύνει στον κόρφο της που τελικά τα δοκάρια την έσωσαν. Η ΑΕΚ πονάει στο κέντρο και όταν μια ομάδα πονάει στο κέντρο επιβαρύνεται η αμυντική της λειτουργία και δεν μπορεί να μην πονάει όταν μόνο ένας παίκτης δουλεύει στον ανασταλτικό τομέα. Ούτε ο Τόζερ, ούτε ο Μανού, ούτε ο Μαντούκα μαρκάρουν. Και δεν νομίζω ότι κανένας έχει την απαίτηση από τον «Ρίμπο» να παίξει πίσω. Το κέντρο είναι η σπονδυλική στήλη μιας ομάδας. Αυτό είναι που ελέγχει και την άμυνα και την επίθεση. Και μόνο ότι ο Φερέρ αναγκάστηκε να επιστρατεύσει τον Παπασταθόπουλο στο τέλος για να κρατήσει το μηδέν λέει πολλά. Ολα αυτά απέναντι σε μια ομάδα νεανική, ενθουσιώδη, αλλά εντελώς άπειρη. Μια ομάδα που φιλοξενεί στις τάξεις της μόνο έναν ξένο, τον Μεντί. Και δεν είχε να αντιπαρατάξει τίποτα στην ΑΕΚ εκτός από ενθουσιασμό. Αν δεν μπορείς να τιθασεύσεις τον ενθουσιασμό μιας μέτριας ομάδας, πώς θα μπορέσεις να αντιπαραταχθείς μελλοντικά απέναντι στο ταλέντο και την ποιότητα άλλων ομάδων; Ενα ερώτημα που θα απαντηθεί στο μέλλον...