Veni, Vidi, Vici (Ηρθα, Είδα, Νίκησα)

Το έγραφα από τις προηγούμενες μέρες. Το συγκεκριμένο παιχνίδι θα κρινόταν από την απόδοση του Ολυμπιακού. Αν έπαιζε καλά, θα είχε τον πρώτο λόγο για τη νίκη. Εν τέλει, χωρίς να πιάσει μεγάλη απόδοση, κατάφερε να πάρει τρεις πεντακάθαρους βαθμούς. Νίκησε δίκαια τη Λάτσιο. Και λέμε δίκαια, γιατί είχε τις ευκαιρίες, γιατί δέχτηκε ένα γκολ που δεν έπρεπε να μετρήσει (δεν δικαιολογείται για επόπτη και διαιτητή επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ να μη βλέπουν ότι η μπάλα έχει περάσει τη γραμμή), γιατί έπαιξε με μία ομάδα η οποία δεν μπορούσε να πιάσει μεγαλύτερη απόδοση από τη χθεσινή. Αν ο Ολυμπιακός είχε σε καλύτερη μέρα τον Κριστιάν Λεντέσμα, θα νικούσε ακόμα πιο εύκολα. Μην προσθέσουμε και τους απόντες που είχε ο Τάκης Λεμονής.

Πάντως, οι «ερυθρόλευκοι» μπήκαν διστακτικά. Δεν πίεσαν όσο θα έπρεπε, αλλά όταν ξεθάρρεψαν μετά την ισοφάριση, κατάλαβαν ότι η Λάτσιο δεν μπορούσε να τους απειλήσει. Ο Στολτίδης ήταν ο παίκτης με τα περισσότερα χιλιόμετρα στο γήπεδο, ο Λεντέσμα ήταν δεύτερος. Ο «Τζόλε» έκανε μεγάλο παιχνίδι. Θετική ήταν και η παρουσία του Λούα Λούα. Οσο για τον Κοβάσεβιτς, τι να πούμε. Είναι ο επιθετικός ο οποίος τη μισή ευκαιρία θα την κάνει γκολ. Και στο Τσάμπιονς Λιγκ είναι αυτό που χρειάζεσαι. Δεν μπορεί να γίνει σύγκριση ανάμεσα στις δύο ομάδες. Την ποιότητα του Ολυμπιακού δεν την έχει η Λάτσιο και θα ζηλεύει αρκετούς από τους παίκτες των «ερυθρολεύκων».

Ο φετινός Ολυμπιακός δείχνει ότι είναι πιο ώριμος από ποτέ στην Ευρώπη. Μπορεί να περάσει από έναν όμιλο ο οποίος εκπροσωπείται από ομάδες της Ισπανίας, της Γερμανίας και της Ιταλίας! Ποδοσφαιρικά προηγμένες χώρες. Μόνο μία ομάδα με ποιότητα μπορεί να νικήσει τις δύο από τις τρεις εκτός έδρας.