Στην πρωτοβάθμια πειθαρχική επιτροπή ο δικαστής Γιώργος Στεφανάκης ρωτούσε τον αντιπρόεδρο του ΠΑΟΚ να μάθει πού αναφερόταν το πανό που έγραφε: «Κωστάκη, αν τολμάς, ρίξε μας. Να δούμε ποιος θα πέσει».
Οσες πιθανότητες έχει να βγει ο Ν'Ντόι και να παραδεχθεί ότι το θεαματικό πέσιμο στον τσαμπουκά του Δέλλα το έχει αντιγράψει από τις ταινίες του Τσάκι Τσαν, άλλες τόσες πιθανότητες είχε και ο δικαστής να ακούσει τον αντιπρόεδρο να λέει ότι το «Κωστάκη» αναφερόταν στον πρωθυπουργό. Από την άλλη, όμως, για το κάθε «Κωστάκη» ή «Γιωργάκη» που αποδέκτες έχουν τόσο τον επικεφαλής της κυβέρνησης αλλά και τον πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η Δικαιοσύνη κατά καιρούς θα έπρεπε να καλέσει όλους όσοι κάνουν σάτιρα στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο στις εφημερίδες χρησιμοποιώντας τα υποκοριστικά των δύο επιφανών ανδρών, όπως θα έλεγε και ο Στέφανος Χάρης.
Αν τώρα υπάρχει έλλειψη ευφυΐας στο πανό, όπως υποστηρίζει ο δικαστής, τότε γιατί ψάχνει να βρει σε ποιον αναφέρεται; Να βγουν οι ΠΑΟΚτσήδες να πουν ότι αναφέρεται στον Ρούι Κόστα, τον οποίο έχουν μεγαλώσει στο Κορδελιό και έχουν μια οικειότητα μαζί του. Αντε πες τους ότι δεν έχουν δίκαιο. Ούτε όμως για τη χαμηλή αισθητική μπορεί να γίνει σοβαρή κουβέντα. Τα περισσότερα πανό στα ελληνικά γήπεδα (τα λίγα έξυπνα όπως το επίμαχο είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα) από αισθητική θυμίζουν δημόσια σχολεία. Δεν τα έχει εμπνευστεί ούτε τα έχει σχεδιάσει ο Αντι Γουόρχολ ή ο Κιθ Χέρινγκ. Κάτι κολλημένοι τα έχουν φτιάξει και από κολλημένους συνήθως δεν περιμένεις καμία αισθητική παρέμβαση στον χώρο.
Συμφωνώ επίσης με τη θέση του δικηγόρου του ΠΑΟΚ κ. Στάμου, που υποστηρίζει ότι το πανό δεν έχει ύβρη. Κανείς λογικός δεν μπορεί να ισχυριστεί το αντίθετο. Από την άλλη, θα πρέπει να έχεις βαριάς μορφής Αλτσχάιμερ για να μη θυμάσαι ότι στα γήπεδά μας έχουν βγει και χειρότερα πανό από απόψεως περιεχομένου, που προκαλούν ανατριχίλα, εκτός από αποστροφή. Πρόσφατο παράδειγμα η έκθεση συνθημάτων μετά τη σύρραξη στη Λαυρίου. Πού ήταν τότε η Δικαιοσύνη να μιλήσει για αισθητική; Αλλά ας αφήσουμε τα γραπτά να πάμε στα προφορικά για να καταλήξουμε συντομότερα στο συμπέρασμα ότι η Δικαιοσύνη εκτός από τυφλή (με εξαίρεση τα πανό), είναι και κουφή. Γιατί όταν μεγάλο μέρος ενός γηπέδου βρίζει με όνομα και επίθετο τη γυναίκα ενός ποδοσφαιριστή, ονομαστικά τον ίδιο τον πρόεδρο μιας ομάδας ζητώντας του να βάλει εκεί που ξέρει τα λεφτά, ή ονομαστικά επίσης τη μάνα του διαιτητή, που δεν προλαβαίνει να ντυθεί με αυτά που ακούει επί 90 λεπτά, τότε μάλλον η Δικαιοσύνη αναγνωρίζει αισθητική στη στιχουργική των συνθημάτων και γι' αυτό δεν καλεί κανέναν.
Η υποκρισία δεν βοηθά κανέναν, παρά μόνο αυτόν που τη χρησιμοποιεί. Και στην προκειμένη περίπτωση η υποκρισία της Δικαιοσύνης είναι ανάλογη με αυτή των ΠΑΟΚτσήδων οπαδών που θεωρούν τώρα την ομάδα τους πολιτικό κρατούμενο, ενώ δεν τη θεωρούσαν όταν πανηγύριζαν Κύπελλα με τον Μπατατούδη σερβιρισμένο από υψηλά πολιτικά κλιμάκια της περιοχής, ούτε με τον Σαχπατζίδη, από τους ίδιους κύκλους φερόμενο (τον θυμούνται άραγε;), ούτε με τον Γούμενο, που τον διάλεξαν επίσης οι πολιτικοί τοποτηρητές. Αυτά, για να τα λέμε όλα!