Πρώτοι απ' όλους το ευχαριστήθηκαν οι διεθνείς

Τόσο καιρό οι οπαδοί της Εθνικής έκαναν καταθέσεις εμπιστοσύνης στην ομάδα. Σήμερα έκαναν ανάληψη χαράς, ικανοποίησης και ευτυχίας. Επρόκειτο για το χρονικό ενός προαναγγελθέντος πανηγυριού. Τα πέντε γκολ, η πολύ καλή εμφάνιση για πάνω από μία ώρα, τα μπαλόνια, τα βεγγαλικά και το γνωστό τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου δημιούργησαν ένα δυνατό κοκτέιλ χαράς. Από αυτό ήπιαν 35.000 οπαδοί χθες το βράδυ.

Η Εθνική, απελευθερωμένη από το άγχος, έπαιξε μόνο για να συμμετάσχει στο πανηγύρι. Πέντε γκολ δεν είναι κάτι που της συμβαίνει συχνά. Συνήθως ταλαιπωρείται, αγχώνεται και καρδιοχτυπά. Χθες φέρθηκε ευγενικά στη Μάλτα για περίπου 30 λεπτά και στη συνέχεια όπως ταιριάζει σε μια πρωταθλήτρια Ευρώπης. Βάλτε κάτω τα νούμερα και θα διαπιστώσετε ότι ακόμα κι αυτά δείχνουν ότι στο Euro πάμε πια ως μία απ' τις καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης. Πάμε ως μια μεγάλη ομάδα, που τη σέβονται και την εκτιμούν οι αντίπαλοί της.

Οι τωρινοί παίκτες του Οτο Ρεχάγκελ, η ίδια η ομάδα είναι υψηλότερης ποιότητας από εκείνη που εμφάνισε στα γήπεδα της Πορτογαλίας. Ο Αμανατίδης, ο Τοροσίδης, ο Γκέκας, ο Κυργιάκος, ο Σαμαράς έχουν ταλέντο μεγαλύτερο από αυτούς που αντικατέστησαν. Αυτό δεν σημαίνει ότι το αγωνιστικό αποτέλεσμα θα είναι αντίστοιχο. Τα πράγματα στο ποδόσφαιρο δεν είναι μια ευθεία γραμμή. Η νέα ομάδα του Ρεχάγκελ, διότι είναι νέα ομάδα, πηγαίνει στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας φορτωμένη με την επίγνωση της αξίας της, της δυναμικής της. Πηγαίνει με ισχυρή αυτοπεποίθηση. Με την ίδια καλή παρέα που είχε και στο Euro. Αυτή η παρέα έκανε τον γύρο του θριάμβου χθες για να ευχαριστήσει τον κόσμο, αλλά και για να το ευχαριστηθεί η ίδια.

Οι πανηγυρισμοί ήταν 35.000 οπαδών στην εξέδρα, 18 παικτών και ενός προπονητή στο γήπεδο. Ενα μεγάλο πανηγύρι για όσους πέτυχαν την πρόκριση στα τελικά, μαζεύοντας τόσους βαθμούς όσους καμία άλλη εθνική ομάδα στα προκριματικά. Το παιχνίδι δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Μόλις ξεπεράστηκε ο αρχικός αιφνιδιασμός από τις «μπούκες» του Μισφούντ, η Εθνική κυριάρχησε, ο Γκέκας πήρε μπροστά κι όλα έγιναν μια τυπική διαδικασία. Ακόμα και ο προπονητής των Μαλτέζων το παραδέχτηκε: «Στο τέλος το μόνο που είχε ενδιαφέρον ήταν να μάθουμε πόσα γκολ θα μας βάλει τελικά η Ελλάδα». Το δίκιο του, βουνό. Ο Φάνης αφηνίασε, ο Αγγελος σέρβιρε πάσες για γκολ και ο Κατσουράνης έλεγχε την κυκλοφορία της μπάλας.

Η ομάδα έβγαζε επιθέσεις από παντού και ο Χάμπερ δεν προλάβαινε να διώχνει την μπάλα. Οσα είδαμε χθες ήταν ένα επιδόρπιο που ακολούθησε ένα πλούσιο γεύμα. Τριάντα πέντε χιλιάδες φίλοι της Εθνικής, όσοι δεν έχουν συγκεντρωθεί ποτέ σε αγώνα πρωταθλήματος, πήγαν στο γήπεδο με βροχή. Δεν το έκαναν για να βοηθήσουν την Εθνική ομάδα να φτάσει στη νίκη. Το έκαναν για να χειροκροτήσουν μια πετυχημένη προσπάθεια, που μας οδήγησε πρώτους απ' όλους και καλύτερους στα τελικά του Euro 2008. Αποζημιώθηκαν με πέντε γκολ, το ευχαριστήθηκαν και γύρισαν στα σπίτια τους ικανοποιημένοι. Σκεφτείτε τώρα τι συμβαίνει στους αγώνες του πρωταθλήματος και βγάλτε τα συμπεράσματά σας. Αντί επιλόγου, το στιχάκι από το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου «Εθνική Ελλάδος, γεια σου»...