Είμαστε όλοι Κατσικογιάννηδες και Σοϊλέδηδες!

Δεν υπάρχει τίποτα πιο χαρμόσυνο από το να βλέπεις νέα παιδιά ταλαντούχα να αγωνίζονται στα γήπεδα. Η εμφάνισή τους σε γεμίζει με προσδοκίες. Χάρη σε αυτούς δικαιούσαι να αισιοδοξείς. Ο 16χρονος Καστικογιάννης, ο συνομήλικός του Σοϊλέδης, ο Μήτρογλου, ο Μεδρινός θα πρέπει να νιώθουν πολύ υπερήφανοι που κατέκτησαν τη Σούπερ «Κούπα», για τον απλό λόγο ότι αυτός ο τίτλος είναι ολωσδιόλου δικός τους. Αυτός ο τίτλος τούς ανήκει και κανείς δεν μπορεί να τον καπηλευθεί. Τον κέρδισαν οι ίδιοι με τον ιδρώτα τους, με τα πόδια τους και όχι διά αντιπροσώπων. Οι παίκτες αυτοί δεν θα συμπληρώνουν την εθυμοτυπική φωτογραφία μετά τη λήξη του αγώνα με το τρόπαιο σε περίοπτη θέση. Θα καμαρώνουν πρώτο πλάνο, διότι απλά αυτοί ήταν οι πρωταγωνιστές.

Τα πιτσιρίκια έδειξαν ότι το λέει η καρδιά τους. Εδειξαν ότι έχουν ταλέντο και θέληση. Χρειάζονται ακόμη δουλειά, κάτι που είμαι απόλυτα σίγουρος ότι το ξέρουν και οι ίδιοι. Αρκεί αυτοί που έχουν επωμιστεί το βάρος να ασχοληθούν μαζί τους, να ασχοληθούν υπεύθυνα. Να το πράξουν το ίδιο υπεύθυνα με τη θέση που εκπροσωπούν. Να μην τους μοιράζουν κάθε τόσο ευκαιρίες σαν το πρωτοχρονιάτικο λαχείο, αλλά να συνεχίσουν να επιμένουν στο ταλέντο τους, στις ικανότητές τους. Ετσι, δεν θα μείνουν στο περιθώριο και αν έχουν το κάτι περισσότερο να δώσουν, τότε να είστε σίγουροι ότι θα το δώσουν.

Η κεντρική ιδέα από τον τελικό του «αναστημένου» Σούπερ Καπ δεν μπορεί να είναι άλλη από αυτή που κατά καιρούς ψιθυρίζεται στα ποδοσφαιρικά στέκια, αλλά αδυνατεί να μεταμορφωθεί σε κρατούσα άποψη? ότι δηλαδή παίκτες σαν τον Λούα Λούα αγοράζεις, παίκτες σαν τον Μήτρογλου οφείλεις να τους παράγεις εσύ από τις υποδομές σου. Να τους προετοιμάσεις κατάλληλα ώστε να μπορούν να σταθούν δίπλα στην έτοιμη επώνυμη λύση σου. Ούτε περιπτώσεις σαν αυτή του Γκαλέτι τις αφήνεις να πάνε χαμένες. Ξοδεύεις λεφτά για να τους αποκτήσεις. Καλό είναι όμως να έχεις δίπλα τους και έναν Σοϊλέδη με ταλέντο που θα ’χει να πάρει πολλά από τον Αργεντινό άσο. Ποιος ο λόγος, δεν κατάλαβα ποτέ μου, να ξοδεύεις εκατομμύρια φέρνοντας από το εξωτερικό παίκτες που τριγυρνάνε δίπλα σου. Ακόμη και κομπίνα να υπήρχε στη μέση, με επιτήδειους που βγάζουν λεφτά, ύστερα από τόσα χρόνια κάποιοι θα την έπαιρναν χαμπάρι για να τη σταματήσουν. Από τη στιγμή που οι σύλλογοί μας υπολογίζουν το χρήμα, ο κανόνας επιβάλλει να ξοδέψεις στη διεθνή αγορά μόνο για ποδοσφαιριστές που το αξίζουν. Ετσι, αγοράζεις σωστά. Ολο το υπόλοιπο οφείλεις να είναι επένδυση. Αυτή είναι η διαφορά αγοράς και επένδυσης. Ετσι, έχεις το δικαίωμα να ισχυριστείς ότι χτίζεις μια ομάδα ορθολογιστικά. Αλλιώς, παίζεις tetris ελπίζοντας να σου κάτσουν τα τουβλάκια.

Σαδιστές-βασανιστές παντού!

Ακρως ρεαλιστικό και συγχρόνως σοκαριστικό. Ενα από τα καλύτερα άρθρα του Ανδρέα Ρουμελιώτη στη στήλη του «Ράδιο Ε» στην «Ελευθεροτυπία». Τίτλος: «Ο γείτονάς σου...».

«Αυτός που κάνει βασανιστήρια στους λαθρομετανάστες είναι ο γείτονάς σου. Στην απέναντι πολυκατοικία μένει, τη γυναίκα του τη συναντάς στο φούρνο και στο μίνι μάρκετ: “Τι κάνετε, κυρία Ευδοκία; Ο σύζυγος καλά;” Σου χαμογελάει.

Ο γείτονάς σου βασανίζει λαθρομετανάστες γιατί δεν του δίνεται η δυνατότητα να βασανίσει εσένα. Αν του δοθεί κάποτε η ευκαιρία, θα ’ρθει απέναντι στο διαμέρισμά σου, θα αλυσοδέσει τη γυναίκα σου και τα παιδιά σου και θα τα βασανίζει φρικτά μπροστά σου.

Θα τους χτυπάει τα κεφαλάκια τους στον τοίχο μέχρι να ματώσουν, θα βιάσει τη γυναίκα σου μπροστά στα ματάκια τους και μετά θα πάρει μια τανάλια και θα τους βγάζει ένα ένα τα νυχάκια.

Εσένα δεν θα σε πολυπειράξει όσο κι αν τον εκλιπαρείς: “Σε παρακαλώ! Βασάνισε εμένα, όχι τη γυναίκα μου και τα παιδάκια μου”. Μόνο καυτά αβγά στη μασχάλη θα σου βάλει και ίσως να’χεις μετά μερικές αμυχές, να στάζουν αίμα τα γεννητικά σου όργανα.

Ψιλοπράγματα μπροστά σ’ αυτά που θα κάνει στη γυναίκα σου και στα παιδιά σου. Ξέρει πολύ καλά ο γείτονάς σου ο βασανιστής ότι είναι το μεγαλύτερο μαρτύριο να βλέπεις αυτά που κάνει στην οικογένειά σου από το να βασανίζει εσένα. Και η ιδέα αυτή τον εξιτάρει, του προκαλεί μεγάλη ηδονή.

Μη σε εξαπατά η γυναίκα του, που στο μίνι μάρκετ σου χαμογελά. Πρόσεξε λίγο να δεις τα μάτια της. Είναι πολύ σκοτεινά. Κι εκείνος, μες στην ευγένεια και τη χαρά, πάντα να προσφερθεί να βοηθήσει αφιλοκερδώς αν έχεις κάποια βλάβη στα υδραυλικά. Πιάνουν τα χέρια του, τις προάλλες ήρθε να σου φτιάξει τον ήχο στα στερεοφωνικά...

Ξέρεις ότι εργάζεται στην Αστυνομία, στη Δίωξη Λαθρομεταναστών και πως στη γειτονιά ψιθυρίζονται πολλά. Αλλά σε σένα φέρεται άψογα κι όταν η γυναίκα σου από ένστικτο σου λέει: “Κόψ’ τονε”, εσύ θυμώνεις: “Το τι κάνει στη δουλειά του δεν μας αφορά”.

Πώς να διανοηθείς πόσο ευτυχισμένος και χαλαρός γυρίζει σπίτι όταν έχει θάψει καμιά δεκαριά πνιγμένους σε μια γωνιά με αριθμούς αντί για ονόματα στους πρόχειρους τάφους... Ή όταν έχει εγκαταλείψει σε μια βραχονησίδα μια οικογένεια λαθρομεταναστών και φτιάχνεται με την ιδέα ότι αργοπεθαίνουν. Πόσω μάλλον πώς να φανταστείς ότι στα όνειρά του βλέπει να βασανίζει εσένα, τη γυναίκα σου και τα παιδιά σου, μπαίνοντας με τα SS στο διαμερίσμά σου.

Μη μου πεις ότι γίνομαι υπερβολικός και ότι δεν είναι βασανιστής ο γείτονάς σου αυτός, αλλά κάποιος άλλος ίσως, στη διπλανή γειτονιά. Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πολυκατοικία κυκλοφορεί (τουλάχιστον) ένας σαδιστής που με την πρώτη ευκαιρία θα γίνει βασανιστής».

Νόμος είναι το δίκιο του Σανιδά

Οχι μόνο του Σανιδά, αλλά και του παπλωματά και του ασβεστά και όλων των προλετάριων. Απλώς, η «Ελευθεροτυπία» δεν το αντιλαμβάνεται και τα «χώνει» στον εισαγγελέα στο κύριο άρθρο της με τίτλο: «Ποια Δικαιοσύνη;».

«Προκύπτει σοβαρό ζήτημα παραβίασης του δικαιώματος προστασίας των προσωπικών δεδομένων, με την εγκύκλιο του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Γ. Σανιδά, που επιτρέπει και προτρέπει την Αστυνομία να χρησιμοποιεί κάμερες για την καταγραφή επεισοδίων σε συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις.

Αναφέρει ο κ. Σανιδάς ότι οι διωκτικές Αρχές θα μπορούσαν να χρησιμοποιούν το βιντεοσκοπημένο υλικό ως αποδεικτικό στοιχείο στα δικαστήρια. Ερχεται αυτή η άποψη σε πλήρη αντίθεση με την απόφαση της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, η οποία χαρακτήρισε παράνομη την παρακολούθηση με κάμερες του περσινού συλλαλητηρίου και επέβαλε πρόστιμο στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης.

Υποστηρίζει ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ότι η δικαστική εξουσία είναι πάνω από τις ανεξάρτητες Αρχές και άρα η εγκύκλιος–γνωμοδότησή του, που εκδόθηκε περιέργως 18 μήνες μετά την υποβολή ερωτήματος της ΕΛ.ΑΣ., υπερισχύει της απόφασης και των θέσεων της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.

Πράγματι, η Δικαιοσύνη είναι υπεράνω των Ανεξάρτητων Αρχών. Τίθεται, όμως, το ερώτημα: ποια Δικαιοσύνη; Η υπόθεση ήδη βρίσκεται στο Συμβούλιο της Επικρατείας, όπου εκκρεμεί προσφυγή. Αυτό θα κρίνει, διότι αυτό έχει την αρμοδιότητα και δεν θα κρίνει ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου.

Προσπαθεί με την εγκύκλιό του ο εισαγγελέας να παρακάμψει την Αρχή και το άρθρο 9Α του Συντάγματος, που ορίζει ότι "Καθένας έχει δικαίωμα προστασίας από τη συλλογή, επεξεργασία και χρήση, ιδίως με ηλεκτρονικά μέσα, των προσωπικών του δεδομένων, όπως ο νόμος ορίζει. Η προστασία των προσωπικών δεδομένων διασφαλίζεται από Ανεξάρτητη Αρχή, που συγκροτείται και λειτουργεί, όπως ο νόμος ορίζει"».