Εμπρός στον δρόμο που χάραξε ο Γκαλέτι (SportDay / Μιχάλης Λεάνης)

Ο Γκαλέτι, ο Κοβάσεβιτς, αλλά και ο Ραούλ Μπράβο είναι σε θέση να σου διηγηθούν τόσες ιστορίες και κατορθώματα της Ρεάλ, που εύκολα σε κάνουν να ξεχαστείς και να πιστέψεις ότι η πτήση Αθήνα-Μαδρίτη κράτησε μόλις μισή ώρα. Ο Αργεντινός άσος, από τους πλέον έμπειρους παίκτες στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού, δήλωσε με νόημα: «Πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι σε όλο το ματς. Επειδή έχουν συνεχώς στο μυαλό τους την επίθεση μπορούμε να τους αιφνιδιάσουμε. Εχουν πολλά κενά στην άμυνα».

Πρώτο ζητούμενο, λοιπόν, η απόλυτη αυτοσυγκέντωση όσο διαρκεί το παιχνίδι. Με τη Ρεάλ δεν επιτρέπονται πεντάλεπτα ή δεκάλεπτα αδράνειας και χαλαρότητας. Μια στιγμή αποσυγκέντρωσης ή κακής εκτίμησης φτάνει και παραφτάνει για να δεις το «Μπερναμπέου» να πανηγυρίζει την επιτυχία ενός τέρματος. Μεγάλο ατού αυτής της ομάδας, ότι στελεχώνεται από ποδοσφαιριστές ικανούς να κάνουν γκολ την πρώτη ευκαιρία που θα τους παρουσιαστεί, με χαρακτηριστική ευκολία μάλιστα.

Λογικά το ματς για τον Ολυμπιακό θα παιχθεί από το κέντρο και κάτω. Εκεί οφείλουν οι παίκτες του Θρύλου να τρέξουν πολύ, να κλείσουν διαδρόμους, να κρατήσουν όσο μπορούν και όσο τους επιτραπεί την μπάλα στα πόδια τους, να σπάσουν τον ρυθμό των αντιπάλων, να επιβάλουν τον δικό τους. Αυτό που επίσης επιβάλλεται είναι η άριστη συνεργασία κεντρώων και αμυντικών. Οι δύο αυτές γραμμές θα πρέπει να δουλέψουν την αλληλοκάλυψη υποδειγματικά. Ενας από τους παίκτες του κέντρου μια φορά να μη γυρίσει να καλύψει το κενό ή να χάσει τον παίκτη που έχει χρεωθεί, η ζημιά έγινε. Μόνο αν ποντάρει στη μέθοδο του αιφνιδιασμού έχει λόγους να ελπίζει ο Ολυμπιακός. Να περιμένει ψύχραιμα, διαβάζοντας τις αδυναμίες της Ρεάλ, ώστε την κατάλληλη στιγμή να βγει μπροστά για να χτυπήσει. Γιατί τέτοιες ευκαιρίες θα του δοθούν. Το θέμα είναι αν θα αντέχει να ανταποκριθεί.

Τα κενά όμως που σίγουρα υπάρχουν στην άμυνα της Ρεάλ είναι το δεύτερο κεφάλαιο που θα απασχολήσει τους «ερυθρόλευκους». Το πρώτο και κυριότερο είναι η κάλυψη των δικών τους αδυναμιών απέναντι στη Ρεάλ. Ακολουθεί η ενότητα: διαχείριση χρόνου και αντοχής παικτών στη συνεχή πίεση και υπερένταση του αγώνα. Ο ρυθμός θα είναι εξαντλητικός, αφού αυτές οι ομάδες υψηλού επιπέδου παίζουν, ως γνωστόν, τουλάχιστον δύο κλίμακες πιο γρήγορα από τις δικές μας ομάδες, με ή χωρίς την μπάλα. Το χωρίς την μπάλα είναι το μεγάλο πρόβλημα στο οποίο οφείλουν να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή όσο περνάει ο χρόνος οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού. Αν σε όλες αυτές τις απαιτήσεις μπορέσουν να ανταποκριθούν, τότε δικαίωμά τους να προχωρήσουν και στις ασκήσεις θάρρους με σκοπό να σκοράρουν. Πρώτα απ' όλα, όμως, να κοιτάξει να μη χάσει ο Ολυμπιακός. Αν κλέψει και βάλει στο σακούλι του ένα βαθμό εκτός έδρας από τη Ρεάλ, συν τους τρεις από τη Βέρντερ εκτός, και ένα από τη Λάτσιο, ο Ολυμπιακός είναι σχεδόν με το ένα πόδι στην επόμενη φάση.


Ζούμε πάνω σ' ένα ηφαίστειο

Ο Βασίλης Αλεξάκης παρουσιάζει στον «Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής», στην Ελπίδα Πασαμιχάλη, την ταυτότητα του τελευταίου του έργου με τίτλο «μ.Χ.», που αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Νοέμβριο. Το βιβλίο διερευνά τη σχέση του Χριστιανισμού με τον αρχαίο κόσμο στον ελλαδικό χώρο.

Η Αρχαία Ελλάδα και ο Χριστιανισμός ήταν, κατά τη γνώμη σας, δύο αντιμαχόμενοι κόσμοι;

Αυτό ακριβώς είναι το θέμα του βιβλίου. Δηλαδή, εγώ λέω ότι δεν υπάρχει ελληνοχριστιανικός πολιτισμός. Ή είναι ελληνικός ή είναι χριστιανικός. Δηλαδή αυτός ο συνδυασμός είναι τεράστιο ψέμα, το οποίο συνεχίζει να διαδίδει και το ελληνικό σχολείο και η Εκκλησία, ενώ στην πραγματικότητα ζούμε σ' ένα ηφαίστειο.

Μέσα στο μυθιστόρημα εμφανίζεται και ο Καστοριάδης, ο οποίος εξηγούσε ότι οι Αθηναίοι επινοήσαν τη Δημοκρατία ακριβώς επειδή δεν ήλπιζαν τίποτε από τους θεούς τους για καλύτερη ζωή, οπότε αφοσιώθηκαν να βελτιώσουν μόνοι τους τη ζωή της πόλης. Δηλαδή υπάρχει ένα δημοκρατικό στοιχείο που αναιρεί το Βυζάντιο. Στο βιβλίο υπάρχει μια φράση όπου ένα πρόσωπο λέει ότι «το Βυζάντιο δεν αποτελεί συνέχεια της Αρχαίας Ελλάδας, αλλά τη διαδέχτηκε όπως η νύχτα διαδέχεται τη μέρα».

Εχετε σκεφτεί ότι το βιβλίο μπορεί να προκαλέσει αντιδράσεις;

Ολα αυτά είναι απολύτως εξακριβωμένα, γνωστά για τους ιστορικούς, απλώς δεν είναι γνωστά ευρύτερα. Αν λοιπόν όλα αυτά δυσαρεστήσουν κάποιους, αυτό δεν με αφορά.


Η Αφροδίτη της Μήλου για τον Πανκ

Πανκιά όλου του κόσμου, ενωθείτε και γιορτάστε! Στις 28 Οκτωβρίου έχει γιορτή. Το Never Mind The Bollocks κλείνει 30 χρόνια ζωής. Τότε, το 1977, ήταν που το εμπορικότερο πανκ άλμπουμ στην ιστορία της μουσικής κυκλοφόρησε στην αγορά. Ο Δημήτρης Αναστασόπουλος θυμάται και γράφει σχετικά στο ένθετο της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» «7η τέχνη της ζωής».

«Οι Σεξ Πίστολς έψαχναν ώρες για να βρουν τίτλο για τον πρώτο τους δίσκο, αλλά τίτλο δεν έβρισκαν. Και τότε ο κιθαρίστας τους, ο Στιβ Τζόουνς, πέταξε μια κουβέντα που ταίριαζε μια χαρά στη νοοτροπία του συγκροτήματος: "Στα αρχ... μας. Ετσι θα το πούμε". Και όντως, όπως αναφέρει ο Τζόνι Ρότεν στην αυτοβιογραφία του (No Irish No Blacks No Dogs), αυτός ήταν και ο τίτλος του άλμπουμ: Never Mind The Bollocks. Ηταν ακόμα ένα σκάνδαλο που προστέθηκε σ' εκείνα που είχαν ξεκινήσει οι Σεξ Πίστολς από τον προηγούμενο χρόνο, το 1976.

Στις 28 Οκτωβρίου 1977 το άλμπουμ βγήκε στην αγορά. Το εξώφυλλο, διά χειρός Τζόνι Ριντ, τόνιζε τον άσεμνο τίτλο με γράμματα κομμένα από εφημερίδες που θύμιζαν απειλητικό σημείωμα απαγωγέα. "Ηταν το πιο απλό και άσχημο πράγμα που θα μπορούσαμε να φτιάξουμε ένα βαρετό Σαββατοκύριακο", σημειώνει ο Ρότεν. Και έγινε η Αφροδίτη της Μήλου για το Πανκ.

Είχε προηγηθεί ο υβριστικός ύμνος “God Save The Queen” στη βασίλισσα της Βρετανίας, που μέχρι τότε δεν την είχε αγγίξει κανείς, και την κραυγή δεν υπάρχει μέλλον. Αλλά και το “Anarchy In the UK”, που ο Ρότεν έστηνε την εικόνα μιας Βρετανίας που καταρρέει, καθώς οι απεργίες είχαν παραλύσει τη χώρα και οι αντάρτες του IRA συνέχιζαν τα τυφλά βομβιστικά χτυπήματα στις μητροπόλεις. Ηταν το δισκάκι που η ΕΜΙ απέσυρε από την κυκλοφορία πανικόβλητη. Ενώ ήταν πρόσφατη η τηλεοπτική εκπομπή του Μπιλ Γκράντι “Today”, στην οποία, αντικαθιστώντας τελευταία στιγμή τους Κουίν, οι Πίστολς επιδόθηκαν σε ένα υβρεολόγιο σε απευθείας μετάδοση, σοκάροντας τους θεατές. Το άλμπουμ ήταν σφήνα στο καθιερωμένο τότε γκλαμ ροκ. Καθώς η Βρετανία βυθιζόταν στο χάος, η κυβέρνηση των Εργατικών δεν μπορούσε να προσφέρει όσα υποσχέθηκε και ξεσπούσαν παντού απεργίες.

Το άλμπουμ κυκλοφόρησε τελικά από τη νεοσύστατη εταιρεία Vergin του Ρίτσαρντ Μπράνσον. Τα περισσότερα δισκοπωλεία το έκρυβαν. Μεγάλες εταιρείες διανομής αρνήθηκαν να το διανείμουν. Στο δικαστήριο όμως εμφανίστηκε ο δικηγόρος σερ Τζον Μόρτιμερ και υποστήριξε ότι η λέξη bollocks είναι απλώς μια σαρκαστική έκφραση για τους ιερείς. Ετσι ο τίτλος απλώς δεν έβγαζε νόημα. Το δικαστήριο, παρά τις επιφυλάξεις του για το άλμπουμ, τη χυδαία έκρηξη των κατώτερων ανθρωπίνων ενστίκτων, με σκοπό το κέρδος, απάλλαξε τους κατηγορούμενους».