Μια κλάση ανώτερος ο Αρης (SportDay / Μιχάλης Λεάνης)

Ντέρμπι λέγανε, μόνο τέτοιο δεν είδαμε. Στο «Κλεάνθης Βικελίδης» χθες το βράδυ, οι δύο ομάδες που παρατάχθηκαν δεν έχουν καμία σχέση η μία με την άλλη. Ο Αρης είναι μια κλάση ανώτερος από τον ΠΑΟΚ. Αν ρωτήσετε όσους βρίσκονται στο «πέταλο» του «Κ. Βικελίδης», μπορεί να σας πουν ότι είναι και δέκα κλάσεις καλύτερος. Αυτό είδαν άλλωστε χθες το βράδυ.

Ο Αρης αρχικά πήγε να μπλέξει σε περιπέτειες, με δική του ευθύνη. Οι «κίτρινοι» μπήκαν περισσότερο αναγνωριστικά, παρά ουσιαστικά στο γήπεδο. Αν ο Αρης έμπαινε με δύο φορ και εκμεταλλευόταν τα πολλά κενά του ΠΑΟΚ, θα είχε καθαρίσει από το πρώτο ημίχρονο. Μόλις έγινε αυτό, με την είσοδο του Παπάζογλου, ο «Δικέφαλος του Βορρά» κατέρρευσε, όπως αναμενόταν. Λογικό, αν δούμε την εικόνα της ομάδας του Σάντος. Ο Μπάγεβιτς δεν επέλεξε να μπει από την αρχή επιθετικά και να κλείσει τον ΠΑΟΚ στην άμυνα, ώστε να τον τελειώσει από νωρίς, όπως θα μπορούσε. Το ντέρμπι ήταν μόνο στα χαρτιά και στα λόγια. Ο ΠΑΟΚ έχει σοβαρές αδυναμίες και θέλει πολλή δουλειά για να φτάσει εκεί που τον ονειρεύονται οι οπαδοί του. Θα πρέπει να αισθάνεται τυχερός που δεν έχασε με ένα σκορ-ρεκόρ για ματς μεταξύ των δύο ομάδων.

Για το τέλος, ένα παράπονο. Δεν είναι δυνατόν σε ένα τέτοιο ντέρμπι το «Κ. Βικελίδης» να μη γεμίζει. Αυτό θα πρέπει να το καταλάβουν οι φίλοι του Αρη. Δεν είναι δυνατόν ο Αρης να δέχεται γκολ και να μην ποντάρει σε έναν κόσμο που θα τον πάρει από το χέρι και θα τον οδηγήσει στη νίκη. Κανονικά θα έπρεπε τα μικρόφωνα της μετάδοσης να «μπούκωναν» αρκετές φορές κατά τη διάρκεια του αγώνα από τις φωνές του κόσμου, όπως γινόταν παλαιότερα. Η έδρα του Αρη επιβάλλεται να γίνει ξανά πραγματική έδρα, όπως τη γνωρίζαμε και την είχαμε συνηθίσει. Και για τους γηπεδούχους και για τους φιλοξενούμενους.