Δεν είμαι με τον Μεγάλο Κωνσταντίνο, είμαι με τον Ιουλιανό τον Παραβάτη (Γ.Χελάκης)

Το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού με ξένισε. Θεώρησα ότι είναι εκτός λογικής η περιορισμένη αναφορά (λίγες γραμμές) στο αντιφασιστικό έπος του 1940 και στην Εθνική Αντίσταση. Η αποσιώπηση των γεγονότων του Πολυτεχνείου, που οδήγησαν στην πτώση της επτάχρονης δικτατορίας. Ετσι σκεπτόμενος, ενοχλήθηκα με τα περί «συνωστισμού» των Ελλήνων στην παραλία της Σμύρνης. Γενικά οι αποσιωπήσεις είναι ενοχλητικές. Ειδικά αυτές που γίνονται στο όνομα, δήθεν, του εθνικού συμφέροντος. Αν η πρόθεση των συντακτών του βιβλίου είναι να καταλαγιάσουν οι εθνικισμοί, ο δρόμος μέσα από τις αποσιωπήσεις και τα στρογγυλέματα είναι λαθεμένος. Μόνος σωστός, αυτός της αλήθειας. Η αλήθεια δεν έκανε απεριόριστη εμφάνιση στο συγκεκριμένο βιβλίο της Ιστορίας. Οπως άλλωστε και σε πολλά άλλα βιβλία Ιστορίας που διδαχτήκαμε στο σχολείο, εμείς, οι μεγαλύτεροι. Σε κανένα από τα προηγούμενα δεν λάμπει η αλήθεια. Μέχρι χθες μαθαίναμε τη μέγιστη ανακρίβεια περί κρυφού σχολειού, μια μυθοπλασία που καταγράφηκε ως ιστορικό γεγονός περί το 1870. Δεν μάθαμε ότι της Μικρασιατικής Καταστροφής προηγήθηκε η προέλαση στα βάθη της ασιατικής Τουρκίας, στον Σαγγάριο Ποταμό. Τότε ήταν που στο διάβα της περίφημης στρατιάς του αρχιστράτηγου Αναστάσιου Παπούλα ο ελληνικός στρατός έκαιγε χωριά και σοδειές στα χωράφια. Αυτά προφανώς για κάποιους εντάσσονται είτε στις ηρωικές εθνικές στιγμές είτε σε γεγονότα που πρέπει να αποσιωπηθούν.

Σε εξωσχολικά βιβλία μάθαμε ότι η μεγαλύτερη σφαγή στα χρόνια της Επανάστασης του 1821 έγινε στην Τριπολιτσά. Οτι ήταν τα άτακτα στρατεύματα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη που έσφαξαν τους άμαχους Τούρκους της πόλης.
Μάθαμε –και ορθώς– όσα διέπραξαν κατά των ομοεθνών μας οι στρατιώτες του Αττίλα στην Κύπρο το 1974, αλλά για τις σφαγές άμαχων Τουρκοκυπρίων από τους υπερπατριώτες της ΕΟΚΑ Β' και του Γρίβα δυσκολευόμαστε να μιλήσουμε.
Δεν αφήνουμε τα πραγματικά γεγονότα να χαλάσουν τα εθνικά δίκαια. Ο Διονύσιος Σολωμός έγραφε πως εθνικό είναι ό,τι είναι αληθινό. Εμείς προσαρμόζουμε την αλήθεια στα μέτρα μας. Ετσι, διαιωνίζεται το εθνικό στερεότυπο για τους προαιώνιους εχθρούς Τούρκους. Ετσι, φουσκώνουν από υπερηφάνεια η ελληνική Ακροδεξιά και η Ορθόδοξη Εκκλησία για την απόσυρση του βιβλίου. Ετσι, φτάσαμε στο σημείο ο Καρατζαφέρης, ο Παπαθεμελής, ο Χριστόδουλος και η Κανέλλη να υποκαθιστούν το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Αντε, με το καλό αύριο να μας πουν τη γνώμη τους και για το βιβλίο της Χημείας. Να φτιαχτεί, ρε παιδί μου, μια επιτροπή «εθνικώς σκεπτόμενων» για να καθορίζει το περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων. Εχει ξαναγίνει πάνω-κάτω τον καιρό που ο Αρχιεπίσκοπος ήταν χωμένος στα βιβλία του και δεν είχε πάρει χαμπάρι ότι είχαμε χούντα. Ως πολίτης έχω το αναφαίρετο δικαίωμα να κρίνω τα βιβλία που διαβάζουν τα παιδιά μου. Εχω όμως και τη στοιχειώδη φρόνηση να αναγνωρίζω προβάδισμα κρίσης στους επιστήμονες. Για το συγκεκριμένο βιβλίο άλλοι –όχι οι επιστήμονες– πήραν τον λόγο και το έστειλαν στον κάλαθο των αχρήστων. Εκεί που πήγαν οι διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού ότι το βιβλίο διορθωμένο θα φτάσει στα σχολεία. Τώρα γυρίζουμε προς τα πίσω. Τα παιδιά θα μάθουν Ιστορία από το παλιότερο βιβλίο, που είχε αποσυρθεί. Σε όσους ανάμεσα στην Αριστερά πανηγυρίζουν για την απόσυρση καλό είναι να θυμίσουμε ότι το βιβλίο αποσύρθηκε για τους λόγους που επικαλέστηκαν ο Καρατζαφέρης με τον Παπαθεμελή και τον Χριστόδουλο. Να τους θυμίσουμε ότι τα παιδιά της πρώτης και δευτέρας δημοτικού πριν υποχρεωθούν το πρωί να ακούσουν τη χριστιανική προσευχή μπαίνουν «στη σειρά» με στρατιωτικά παραγγέλματα του τύπου «ανάπαυσις», «προσοχή». Ντροπή είναι, αλλά γίνεται. Οπως γίνεται –με στρατιωτικό τρόπο– η παρέλαση των μικρών μαθητών στις εθνικές επετείους.

Ενας γελοίος συμψηφισμός

Τιμή και δόξα στην ελληνική Aθλητική Δικαιοσύνη. Επιτέλους ορισμένα πράγματα μπαίνουν στη θέση τους. Ο Λούα Λούα πρόσβαλε τα ιερά και όσια του αθλήματος επειδή πανηγυρίζοντας γκολ πέρασε πάνω από το σημαιάκι του κόρνερ. Ούτε ο Αδωνις Γεωργιάδης, που τάχθηκε αυτεπαγγέλτως να διαφυλάσσει τας ηθικάς αξίας της φυλής, θα μπορούσε να διανοηθεί ότι διαπράχθηκε ατόπημα. Το διανοήθηκε ο αθλητικός δικαστής και καλεί τον επιθετικό του Ολυμπιακού σε απολογία. Αθλητική Δικαιοσύνη ακριβή στα πίτουρα και φθηνή στα αλεύρια. Μόλις κατάλαβε ότι γελάει ο κόσμος με την αθώωση του Αντζα, που... διόρθωνε τα μαλλιά του, είπε να καλέσει τον Λούα Λούα για να... πάρει την ισοπαλία. Πρόκειται για γελοίο συμψηφισμό που τους εκθέτει όλους. Ακόμα κι εκείνους που δεν θέλουν να έχουν σχέση με τα καμώματα του ενός δικαστή και των δύο δικηγόρων. Αφού ο Γιάννης Βαρδινογιάννης βγήκε και στηλίτευσε την απόφαση για τον Αντζα, ήρθε ο αθλητικός δικαστής να ανακαλύψει παράπτωμα του Λούα Λούα. Πιθανότατα ο άνθρωπος να περιόρισε την αντίληψή του για το γεγονός στη φωτογραφία που δημοσιεύθηκε. Κι αυτό να συμβαίνει, πάει να πει ότι κάνει τη δουλειά του με απίστευτη επιπολαιότητα. Αν δει το βίντεο, θα καταλάβει ότι από την πλευρά του παίκτη δεν υπήρχε διάθεση για προσβολή. Αν έχει δει το βίντεο και παρά ταύτα έχει καλέσει τον παίκτη σε απολογία, τότε δικαιούμαστε να πιστεύουμε ότι βήχει ο Τζίγκερ κι αυτός παθαίνει πνευμονία. Κρίμα είναι. Με την επιπόλαιη συμπεριφορά του ρίχνει λάδι στη φωτιά και μας αφήνει να υποθέσουμε ότι η Aθλητική Δικαιοσύνη θα λειτουργεί πάντοτε υπό το κράτος των πιέσεων, του εκφοβισμού, των εκβιασμών, του συσχετισμού δυνάμεων ανάμεσα στους ισχυρούς του ελληνικού ποδοσφαίρου, καμιά φορά δε –κι αυτό είναι το χειρότερο– ερμηνεύοντας προθέσεις που δεν υπάρχουν και διαθέσεις που δεν εκδηλώνονται.