Ολυμπιακός στα άστρα με άστρα... (SportDay / Μιχάλης Λεάνης)

Την Κυριακή στο Καραϊσκάκη ο Ολυμπιακός άνοιξε το σκορ την ώρα περίπου που οι καπνίζοντες θεατές έσβηναν το πρώτο τους τσιγάρο. Μόλις στο 7ο λεπτό. Σκόρερ ο συνήθης ύποπτος στις στημένες φάσεις Βραζιλιάνος Σέζαρ.

Δεν είχαν περάσει ούτε δέκα λεπτά από την επίτευξη του πρώτου γκολ, για την ακρίβεια μόλις 7, και η απάντηση από τον ΟΦΗ δόθηκε διά στόματος Σφακιανάκη. Το ματς και πάλι στα ίσα. Αν το παιχνίδι αυτό γινόταν πέρυσι, η ανηφόρα για να ξεπεραστεί το εμπόδιο της ισοφάρισης θα μεταμορφωνόταν σε πραγματικό «Γολγοθά». Ολοι οι παίκτες θα έψαχναν τον Ριβάλντο, αυτός με τη σειρά του θα έψαχνε κάποιο φάουλ έξω από την περιοχή και αν αυτό το σχέδιο έκτακτης ανάγκης δεν έδινε λύση, τότε θα αναλάμβαναν δράση από τη μια ο Τζόρτζεβιτς με τους αυτοσχεδιασμούς του κι από την άλλη ο Καστίγιο με τις ατομικές του προσπάθειες, μήπως και αυτοί τελικά βρουν τρόπο να λύσουν τον «γόρδιο δεσμό», που τους έκατσε. Ενα σκηνικό που τη χρονιά που μας πέρασε στήθηκε ουκ ολίγες φορές στο Καραϊσκάκη. Κάποιες από αυτές στέφθηκαν με επιτυχία, άλλες όχι. Αλλά το συμπέρασμα ήταν πάντα το ίδιο. Ακόμη και οι επιτυχείς απόπειρες δεν είχαν συνοδευτεί από εμφανίσεις άξιες να μνημονευθούν. Αντίθετα, το αποτέλεσμα ήταν το μόνο που μετρούσε και όλα τα άλλα έπρεπε, για το καλό της ομάδας, γρήγορα να ξεχαστούν.

Η ιστορία την Κυριακή δεν επαναλήφθηκε. Κι αυτό οφείλεται στην τεράστια προσωπικότητα συγκεκριμένων παικτών του φετινού Ολυμπιακού, ικανών να παρασύρουν με τη δύναμη της αύρας τους και τους υπόλοιπους. Παίκτες που συνδυάζουν ψυχραιμία, καθαρό μυαλό, φρεσκάδα, αντοχές, κουράγια. Που οι ειδικές αυτές αποστολές αποτελούν κομμάτι του σχεδίου που έχουν αναλάβει να φέρουν εις πέρας.

Εφτανε λοιπόν η ψυχική και νοητική δύναμη του Γκαλέτι-ηγέτη, του παίκτη που πιο γρήγορα από όσο πόνταραν και οι πλέον αισιόδοξοι έκανε τον Καστίγιο να μοιάζει με μακρινή ανάμνηση, να περάσει δύο μαγικές ασίστ και τα πράματα να γίνουν και πάλι παιχνιδάκι! Εφτανε και περίσσευε η εκτελεστική δεινότητα του Λούα Λούα, ικανού να κάνει την κάθε ευκαιρία γκολ, που στο παρελθόν ανέβασε την τιμή του στο ποδοσφαιρικό «χρηματιστήριο» της Αγγλίας και συγχρόνως την εκτίμηση στο πρόσωπό του, για να αντιληφθούν και οι πλέον δύσπιστοι πόσο εύκολη υπόθεση είναι για τους ικανούς η αποστολή- γκολ. Και τέλος έφτανε η αίσθηση χώρου και της αποτελεσματικότητας του Κοβάσεβιτς, για να πείσει τους πλέον γκρινιάρηδες ότι αυτά τα ματς για τον Ολυμπιακό, αλλά και για κάθε ομάδα από τις θεωρητικά ισχυρές, θα πρέπει να τελειώνουν με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς άγχη και κόπωση. Από έναν Κοβάσεβιτς που κάποτε βιοποριζόταν ποδοσφαιρικά αμειβόμενος ανάλογα με τα λεπτά συμμετοχής του στον αγώνα. Για τέτοια σιγουριά μιλάμε... Με την ποιότητα αυτών των παικτών ο Ολυμπιακός αλλάζει θεαματικά προς το καλύτερο εισάγοντας πραγματικά κάτι νέο στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Η βλακεία ξέρει. Η ευφυΐα διερωτάται.

«Είναι ωραίο, αλλά δεν σε θέλει έτσι ο κόσμος. Ο κόσμος σου δίνει έναν ρόλο και σου λέει "παίξε". Οταν του βάζεις ερωτήματα, γίνεται επιθετικός. Σου λέει "εσύ που είχες κάνει αυτό, που έγραψες εκείνο, δεν ξέρεις;". Η βλακεία ξέρει. Η ευφυΐα διερωτάται». «Στις μέρες του Γαλλικού Μάη, είχαμε κάνει τις Οργανώσεις της Επαναστατικής Αριστεράς και κάποιοι σύντροφοι, ενώ είχαμε κόσμο στη φυλακή να βασανίζεται, έχτιζαν το δικό τους βασίλειο.

Και έγραψα: "Πες μου ποιος είναι αυτός που είναι μαζί μας και από τώρα κουβαλάει τις χειροπέδες μας;". Ο φασισμός μπορεί να προέρχεται από τη θρησκεία, από τον αναρχικό ή τον κομμουνιστή».

«Καπνίζω και πίνω, εξ ου και η ευαισθησία μου για τους πρεζάκηδες. Επειδή εγώ πληρώνω έναν φόρο στο κράτος, μού αφήνουν την πρέζα μου. Στην ουσία είμαι θύμα του νόμιμου εμπορίου των ναρκωτικών».

«Ηταν η πρώτη Πορεία Ειρήνης με τον Λαμπράκη, είχε έρθει μια συμφοιτήτριά μου, δεν ήρθε για πολιτικούς λόγους, ήρθε γιατί με ήθελε και είχε έρθει με τακούνια. Με κυνηγάνε οι μπάτσοι, έτρεχα και ακούω "Περικλή, Περικλή", την είχαν πιάσει και δεν γύρισα να την απελευθερώσω. Αυτή τη φωνή την ακούω ακόμη. Θα μου πεις πόσο χρονών ήσουν - μικρός. Ο,τι και να μου πεις, εγώ το θεωρώ ένα στίγμα στη ζωή μου. Οι άνθρωποι δεν είμαστε μόνο προοδευτικοί ή μόνο συντηρητικοί. Είμαστε ένα μείγμα και πρέπει να προσέχουμε τι κυριαρχεί».

«Οταν είπαν για μένα "ιδού ο δολοφόνος", λέω στον περιπτερά: "Τι έγινε, εσύ που ξέρεις;". Και μου λέει: "Ρώτα τη Ροζαλία την τραβεστί, κάθεται συνέχεια στο παράθυρο και τα ξέρει όλα". Τη ρωτάω, αλλά μου λέει: "Εγώ δεν είδα τίποτα, δουλεύω". Επειτα από τρία-τέσσερα χρόνια τη συνάντησα πάλι, σε ένα καφενεδάκι -ντυμένη άνδρα- και μου λέει: "Ακου, ρε Κοροβέση, εσύ μια φορά έφαγες ξύλο και έγινες διάσημος, εμείς τρώμε κάθε μέρα ξύλο και κανείς δεν μιλάει"».
Κάποιοι θεωρούν τον Περικλή Κοροβέση τον πρώτο αναρχικό βουλευτή του νεοσύστατου Ελληνικού Κοινοβουλίου. Τα αποσπάσματα που διαβάσατε είναι από τη συνέντευξη που παραχώρησε με αφορμή την εκλογή του στον Σταύρο Θεοδωράκη για τα σαββατιάτικα «ΝΕΑ».

Μεξικό: Χαστούκι στην τηλεοπτική εξουσία

«Στο Μεξικό οι βουλευτές τόλμησαν. Τόλμησαν να τα βάλουν με την εξουσία των δύο ιδιωτικών τηλεοπτικών καναλιών, των Televesiva - TV Azteca, που παράγουν το 90% των ραδιοτηλεοπτικών προγραμμάτων και απορροφούν το 58% των διαφημίσεων. Τώρα με τον καινούργιο νόμο πρόκειται να χάσουν τεράστια ποσά, αν λάβει κανείς υπόψη του ότι πέρυσι στις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές ξοδεύτηκαν 245 εκατομμύρια δολάρια σε διαφημιστικά σποτ.

Στις 15 Σεπτεμβρίου, δύο μέρες μετά τη Γερουσία, και η Βουλή ψήφισε μια μεταρρύθμιση που βάζει τέλος στην κατασπατάληση του χρήματος στη διάρκεια των προεκλογικών εκστρατειών. Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος επέλεξε να απαλλαγεί από την κηδεμονία των ραδιοτηλεοπτικών ομίλων, που ήσαν οι κύριοι ωφελημένοι αυτού που στο Μεξικό ονομάζεται «δικτατορία των τηλεοπτικών σποτ». Πράγματι οι βουλευτές κατάργησαν ένα σύστημα που εμιμείτο εκείνο των ΗΠΑ, όπου οι πιο πλούσιοι υποψήφιοι αγοράζουν όσον περισσότερο τηλεοπτικό χρόνο μπορούν και όπου υφίσταται η αρνητική προπαγάνδα του αντιπάλου. Οι Μεξικανοί βουλευτές αποφάσισαν να πλησιάζουν στο γαλλικό σύστημα αλλά και σε ό,τι ισχύει στη Λατινική Αμερική.

Στο εξής τα κόμματα θα πρέπει να περνάνε από την κρησάρα του Ομοσπονδιακού Εκλογικού Ινστιτούτου, που θα ελέγχει τις ανακοινώσεις και θα κατανέμει τα 18 λεπτά προγράμματος που τα δημόσια ή ιδιωτικά κανάλια θα είναι υποχρεωμένα να παραχωρούν κάθε βράδυ στους υποψήφιους, μεταξύ 6 το απόγευμα και 12 το βράδυ».

Αντε και στα δικά μας... που δεν το βλέπω! Πηγή: «Αυγή της Κυριακής».