Ο Γκαλέτι, ο Ντιέγκο και ο Σισέ! (SportDay / Μιχάλης Λεάνης)

Το θέαμα που θέλω να απολαμβάνω στο Τσάμπιονς Λιγκ ταιριάζει απόλυτα με την προσωπική ενέργεια-γκολ του Γκαλέτι στο ματς του Ολυμπιακού με τη Λάτσιο. Ξεπέταγμα στον κενό χώρο την κατάλληλη στιγμή, χάιδεμα της μπάλας και ιδανικό τελείωμα. Μια μικρή προσποίηση, με το σώμα να αμφιταλαντεύεται, αλλά το μυαλό να το ελέγχει, ικανή να σωριάζει στο χώμα έναν τερματοφύλακα που κυριολεκτικά έχει γεράσει στα γήπεδα. Οποιοσδήποτε άλλος ποδοσφαιριστής των «ερυθρολεύκων» θα είχε επιλέξει να πλασάρει όσο πιο γρήγορα γίνεται αφήνοντας τη θεά τύχη να αποφασίσει για το πού θα καταλήξει η μπάλα. Ή, μην έχοντας τίποτα καλύτερο να σκεφτεί στα κρίσιμα δέκατα του δευτερολέπτου που μεσολαβούν μέχρι το ερέθισμα να φτάσει στον εγκέφαλο για περαιτέρω οδηγίες, η λύση «σκοτώνω» με δυνατό σουτ τον πορτιέρο φαντάζει η πλέον πιθανή. Και στις δύο περιπτώσεις που ανέφερα, πολύ πιθανόν ο παίκτης να σκόραρε, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι η ομορφιά που επέλεξε ο Γκαλέτι, αυτή η πινελιά που κάνει τον καλλιτέχνη να ξεχωρίζει ανάμεσα στους άλλους, σίγουρα θα είχε χαθεί. Ενα γκολ όπως χιλιάδες άλλα στην ιστορία του θεσμού.

Στο «Μπερναμπέου» μπορεί τα φώτα να έπεσαν στον πρωταγωνιστή Ραούλ, που δείχνει έπειτα από καιρό να ξαναβρίσκει τον χαμένο καλό εαυτό του, αλλά την παράσταση την έκλεψε η… μισή μερίδα από τη Βραζιλία που ακούει στο όνομα Ντιέγκο. Ενας ποδοσφαιριστής που μοιάζει να έρχεται από γήπεδα περασμένων δεκαετιών. Τότε που οι ατομικές προσπάθειες ήταν το σήμα κατατεθέν των ποδοσφαιριστών που ξεχώριζαν.

Δύσκολο να καταλάβεις σε αυτό τον δαίμονα ποιο είναι το καλό του πόδι. Το κορμί σπάει σε όλες τις κατευθύνσεις, αλλάζει πορεία σαν να δουλεύει με μοχλό. Υπάρχουν στιγμές που σου δίνει την εντύπωση ότι είναι ικανός να ντριπλάρει μια ενδεκάδα μόνος του, μετρώντας συγχρόνως τα θύματα μην τυχόν και του ξεφύγει κάποιος. Το κυριότερο σε όλη αυτή την υπόθεση είναι ότι ο ποδοσφαιριστής θα πρέπει να συνδυάζει, μεταξύ άλλων, προσωπικότητα με φαντασία και ο Ντιέγκο δείχνει πάμπλουτος σε αυτές τις αρετές. Αν στη Ρεάλ απλώς ήθελαν να αποκτήσουν αυτόν τον ποδοσφαιριστή, κάτι μου λέει ότι από την Τρίτη το βράδυ θα λιώνουν από την καψούρα.

Τρίτο συλλεκτικό κομμάτι στη συλλογή αστέρων ο Τζ. Σισέ της Μαρσέιγ. Το γκολ που πέτυχε εναντίον της Μπεσίκτας σηματοδοτεί την επιστροφή ενός μεγάλου ταλέντου. Εχει μεγάλη ανάγκη από προσωπικότητες σαν τον Σισέ το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Εκτός από το να σαμπλάρει κομμάτια (έχει ήδη δύο άλμπουμ στο ενεργητικό του) και να μάχεται ενάντια στον ρατσισμό, ο Τζιμπρίλ είναι από τους λίγους ποδοσφαιριστές ικανούς να χορέψουν μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Τόση δύναμη και συγχρόνως χάρη δύσκολο να βρεις σε άλλο συνάδελφό του. Στη φάση του γκολ, με μια κίνηση κοντρολάρει και στέλνει την μπάλα μπροστά. Βάζει πρώτη, γκρεμίζει τον φουκαρά αμυντικό που φιλόδοξα θέλησε να τον σταματήσει και πλασάρει με την ίδια γαλήνη, σιγουριά και αποφασιστικότητα που διακρίναν έναν καρδιοχειρουργό.

Καιρός να καταλάβουμε, αν θέλουμε τα μάτια μας να ξεκουραστούν από τα χίλια βάσανα-εικόνες που αιχμαλωτίζουν στην πεζή καθημερινότητά μας και αν επιθυμούμε πραγματικά το μυαλό μας να ταξιδεύει με φόντο ένα γήπεδο, ότι μόνο ποδοσφαιριστές ανάλογης προσωπικότητας και ανάλογων ικανοτήτων είναι ικανοί να μας δωρίζουν αυτή την απόλαυση.

Την πρώτη φορά που άκουσα το τραγούδι της P.J Harvey «This Mees we’re In» γκρεμίστηκα και έκανα δύο μέρες να συνέλθω. Ιδιαίτερα σε κείνο το σημείο που τραγουδάει μαζί με το άλλο ξωτικό, τον Thom Yorke των Radiohead, ένιωθα πως η ζωή μου απόκτησε ένα soundtrack:

What were you wanting?/ I just want to say/ Don't ever change now baby/ And thank you / I don't think we will meet again/ And you must leave now / Before the sunrise/ Above skyscrapers / The sin and This mess we're in and / The city sun sets over me… Πίσω από τους στίχους μια κιθάρα φρέναρε σαν δάκρυ πάνω σε χαμόγελο.
Τώρα η μάγισσα επιστρέφει. H νέα δουλειά της έχει τον τίτλο «White Chalk» και αφορμή στάθηκε ένα παλιό πιάνο που ο προηγούμενος ιδιοκτήτης το είχε εγκαταλείψει στο σπίτι που απέκτησε πρόσφατα στο χωριό της το Αμπότσμπουρι στο Ντόρσετ.

«Εζησα κατά καιρούς στο Λονδίνο, το Λος Αντζελες, το Μπρίστολ, αλλά πάντα επέστρεφα εδώ για να σχεδιάσω τις κινήσεις μου. Ενιωσα μια παράξενη έλξη όταν αντίκρισα το πιάνο. Εμοιαζε σαν ένας σκελετός και τα κλειδιά του, όταν το άνοιξα, θύμιζαν οστά. Ανέσυρα μνήμες από την παιδική μου ηλικία, όταν τριγυρνούσα στα λιβάδια και μάζευα σκελετούς μικρών ζώων. Αυτή τη φορά η φαντασία μου με οδήγησε στην εξοχή. Με όλα αυτά τα καινούργια τραγούδια δημιούργησα μια σύντομη ταινία στο μυαλό μου, στην οποία περιπλανιέμαι στους λόφους και στα δάση του χωριού μου».

Το «White Chalk» είναι το όγδοο άλμπουμ της Πόλι, το οποίο η ίδια θεωρεί παλαιομοδίτικο. Μακάρι. Εξάλλου δεν υπάρχει τίποτα πιο ντεμοντέ από την εμφιαλωμένη μόδα που προσπαθούν να πλασάρουν κάποιοι νεόπλουτοι της έμπνευσης!

«Τζουμάκας: Συγκροτήματα ΜΜΕ ετοιμάζουν τον Βενιζέλο»

Λάβρος κατά ορισμένων ΜΜΕ «ΠΑΣΟΚοδεξιών βουλευτών» και του Ευάγγελου Βενιζέλου χθες ο Στέφανος Τσουμάκας, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ:

«Υπάρχει -είπε- μια μεθόδευση από ορισμένους κύκλους του πιο παρασιτικού κεφαλαίου της χώρας εναντίον του ΠΑΣΟΚ και της ηγεσίας του τα τρία τελευταία χρόνια». Χαρακτήρισε εγκάθετους και σε διατεταγμένη υπηρεσία βουλευτές που συντάσσονται με τον Ευάγγελο Βενιζέλο και είπε ότι κινήθηκαν συγκροτημένα μέσα στην Κ.Ο. το προηγούμενο διάστημα. Αναφερόμενος σε ΜΜΕ (κατονόμασε το Mega και «Βήμα»), μίλησε για νέες αποστασίες και νέες πολιτικές που δεν μπορεί να δεχθεί ο προοδευτικός κόσμος και τόνισε ότι δεν θα αγοραστεί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, επειδή θέλουν ορισμένα συγκροτήματα και ορισμένοι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων. Χαρακτήρισε τον κ. Βενιζέλο συντηρητικό και δεξιό πολιτικό, τον οποίο σαν «λαγό» ετοιμάζουν αυτά τα συγκροτήματα για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.

Συγκροτήματα των ΜΜΕ και ιδιοκτήτες επιχειρήσεων θέλουν να αγοράσουν το ΠΑΣΟΚ; Συμβαίνουν τέτοια πράγματα στη χώρα μας; Δεν το πιστεύω. Το πόσο υπερβολικός είναι ο Στέφανος Τσουμάκας στην κρίση του φαίνεται, εξάλλου, από το ότι αποκαλεί συντηρητικό πολιτικό τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Συντηρητικός; Από πού και ως πού. Εδώ έφαγε τα νιάτα του σε πορείες και αγώνες…