Τσάμπιονς Λιγκ αυτοί, μπάσκετ εγώ (SportDay / Μιχάλης Λεάνης)

Επιτέλους ένας οπαδός του Αρη υπουργοποιείται. Καιρός ήταν να μπει και λίγο κίτρινο χρώμα σε αυτή την κυβέρνηση, να φωτίσει. Δίνω μια εβδομάδα καιρό στον Γιάννη Ιωαννίδη -μεταξύ μας και πολύς του είναι- αν θέλει να βγει και να με διαψεύσει όσον αφορά τα οπαδικά του αισθήματα. Μια όμως που ξεκίνησα με μπάσκετ, λέω να συνεχίσω και να μην αλλάξω θέμα.

Διαβάζω, λοιπόν, αλλά ακούω και στα ραδιόφωνα κάποιους να γκρινιάζουν για την 4η θέση στο Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας. Θεωρούν την κατάκτηση αυτής της θέσης αποτυχία, σε συνδυασμό με το ότι δεν επιτεύχθηκε ο αντικειμενικός μας σκοπός, που δεν ήταν άλλος από την πρώτη τριάδα, που μας εξασφάλιζε την απευθείας συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του χρόνου στο Πεκίνο.

Ας πούμε ότι έχουν δίκιο, αν και κάτι μου λέει ότι οι κακές εμφανίσεις της ομάδας και όχι τα αποτελέσματα είναι αυτές που τους κάνουν ιδιαίτερα αυστηρούς. Ομολογουμένως, η Εθνική μας δεν έπαιξε σύμφωνα με τις δυνατότητές της. Θα μπορούσε συνολικά να έχει καλύτερη απόδοση, αλλά επειδή το συγκεκριμένο άθλημα είναι και λίγο… αχάριστο, φτάνει ένα καλάθι στα τελευταία δεύτερα για να σε στείλει εκεί που θα βρισκόσουν και με χειρότερη απόδοση. Φέρτε στο μυαλό σας τον ημιτελικό με την Ισπανία και σίγουρα θα συμφωνήσετε μαζί μου.

Στο μόνο, λοιπόν, που μπορώ να σταθώ και να με προβληματίσει, όχι όμως στον βαθμό που θα χάσω και την ηρεμία μου, είναι το γεγονός ότι η ομάδα δεν έπαιξε καλό μπάσκετ στα περισσότερα παιχνίδια και επίσης ότι για πρώτη φορά είδα τον Παναγιώτη Γιαννάκη διστακτικό στο να εμπιστευτεί ρεζέρβες. Οσο ρεζέρβες μπορούν να θεωρηθούν οι μπασκεμπολίστες της πρωταθλήτριας Ευρώπης και δευτεραθλήτριας Κόσμου.

Χρόνος για περισσότερη συμμετοχή για τον Ζήση και τον Βασιλόπουλο σίγουρα υπήρχε, αλλά ο Γιαννάκης δεν το αποφάσιζε, παρ' όλο που και οι δυο τους, όταν χρειάστηκε, έβγαλαν τα κάστανα από τη φωτιά. Αλλά αυτό είναι κάτι που εκτιμά ο προπονητής και μόνο αυτός. Και στο τέλος αναλαμβάνει την ευθύνη.
Δεν ξέρω όμως πόσο αυστηρός, μέχρι του σημείου να γίνεσαι ισοπεδωτικός και άδικος, μπορείς να είσαι, θεωρώντας την 4η θέση αποτυχία. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, ποια άλλη ομάδα εκτός από την Ισπανία έχει παρουσιάσει τα τελευταία χρόνια ανάλογη σταθερότητα; Και μια και η κουβέντα γίνεται για τους Ιβηρες, γιατί δεν θεωρούνται αυτοί αποτυχημένοι που ως πρωταθλητές κόσμου δεν κατάφεραν να αρπάξουν την πρώτη θέση, με το σπρώξιμο μάλιστα που απολάμβαναν, σαν όλες τις διοργανώτριες, σχεδόν από το πρώτο ματς;

Ούτε τα παιδιά είναι χορτασμένα, ούτε τα μυαλά τους έχουν πάρει αέρα, ούτε την έχουν δει… εξώφυλλα και αδιαφορούν για διακρίσεις και τίτλους. Αν συνέτρεχε έστω και ένα από όλα αυτά, δεν θα γυρνούσαν παιχνίδια όπως αυτό με τη Σλοβενία, θα το παρατούσαν και θα κοιτούσαν πώς να επιστρέψουν στα εκατομμύρια μια ώρα νωρίτερα. Κούραση υπήρχε και ήταν εμφανής και αυτό είναι που πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά. Πώς δηλαδή στο μέλλον επιδεικνύοντας την ίδια σταθερότητα θα καταφέρουμε να βρούμε λύσεις απέναντι στη δικαιολογημένη από τις πολλές υποχρεώσεις κούραση βασικών παικτών. Αλλά και τρόπους να προσαρμόζουμε το παιχνίδι μας γρήγορα και αποτελεσματικά, ώστε πιθανές απουσίες να μη λειτουργούν σαν μειονέκτημα, αλλά σαν δυνατότητα αξιοποίησης άλλων παικτών.

Η δύναμη της απεύθυνσης

Γεννήθηκα και ζω στην Ελλάδα. Κατάγομαι από τη Νιγηρία - αλλά δεν έχω πάει ακόμα εκεί, ίσως να τα καταφέρω φέτος. Ξεκίνησα να ραπάρω το 1998 κάνοντας φωνητικά πάνω από drum'n'bass κομμάτια. Το στυλ μου είναι χιπ-χοπ και φανκορέγκε. Ακούω φανκ, τζαζ, χιπ-χοπ electro, drum'n'bass. Είμαι πολύ ανοιχτός στα μουσικά ακούσματα, από αυτά επηρεάζομαι στον αυτοσχεδιασμό. Για πρώτη φορά το 1999 πειραματιστήκαμε με ελληνόφωνο ραπ πάνω σε instrumental κομμάτια μαζί με το συγκρότημα Παλίρροια. Λόγω ιδιοσυγκρασίας δεν μπορώ να ασχολούμαι με ένα πράγμα μόνο. Οταν βλέπω ότι έχω μια κλίση, το χρωστάω στον εαυτό μου να το κάνω. Φέτος είχα πρωτόγνωρες καλλιτεχνικές και περφόρμανς εμπειρίες. Επαιξα στο Festen στο θέατρο «Θησείο». Υποδύθηκα και τον Οδυσσέα στη «Νέκυια», τη ραψωδία Λ της «Οδύσσειας», σε σκηνοθεσία Φένυας Παπαδόδημα. Τεράστια σχολεία και τα δύο. Περνώντας από αυτά τα μονοπάτια αντιλήφθηκα την τέχνη κυκλικά. Θέλω να βγάζω αυτή τη θεατρικότητα στο ραπ. Εμαθα τη δύναμη της απεύθυνσης, γιατί ο λόγος του ραπ είναι βέλος. Οι στίχοι μου είναι προσωπικές παρατηρήσεις σε κοινωνικά θέματα. Ακούγοντας ένα κομμάτι μου, ο καθένας προσλαμβάνει τον στίχο διαφορετικά. Λέω πράγματα συγκεκριμένα αλλά και ποιητικά ή αλληγορικά. Θέλω να δημιουργώ λαϊκή αστική μουσική. Urban καταστάσεις, με ιδιωματισμούς και λόγο του λαού. Πολύ δύσκολο να κάνεις ένα κομμάτι με παλιά λόγια, που να έχει δύναμη. Ετοιμάζω ένα σόλο, ελληνικό χιπ-χοπ που θα ολοκληρωθεί τον Οκτώβριο. Λέγεται «Ηχος-Βίωμα» και είναι concept album. Κάθε κομμάτι είναι βιωματικό. Μια κεντρική ιδέα που πλαισιώνεται από διάφορα μικρά κομμάτια. Συμμετέχω στην καμπάνια του Φόρουμ Μεταναστών «Οχι Στον Ρατσισμό Από Την Κούνια». Αφορά παιδιά γεννημένα εδώ, μετανάστες δεύτερης γενιάς. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα Ελληνα πολίτη, παρ' ότι δεν έχουν γνωρίσει άλλη χώρα. Θέλουμε να ενημερώσουμε την κοινότητα των παιδιών αυτών. Πολλά έχουν μόνο μια ληξιαρχική πράξη που λέει ότι γεννήθηκαν εδώ. Κανένα άλλο χαρτί. Θα τους ζητηθεί να κολλούν ένσημα για να μπορούν να ζουν στη χώρα που γεννήθηκαν.

Ο νεαρός με τα καταπληκτικά ελληνικά ονομάζεται Μανώλης Αφολιάνο (φωτό), πιο γνωστός στα μουσικά στέκια σαν MC YINKA. Ράπερ και περφόρμερ, έτσι συστήνεται. Νέα παιδιά που τους εμπνέουμε και μας εμπνέουν. Μια νέα γενιά ουράνιο τόξο πολύχρωμο ξεπροβάλλει μέσα από το άχρωμο της καθημερινότητάς μας. Κι όμως, για την πολιτεία αυτά τα παιδιά δεν είναι Ελληνες… Ο MC Yinka από τον Νοέμβρη θα εμφανίζεται με τον Φίλιππο Πλιάτσικα στον «Σταυρό του Νότου».

Εξι αλήθειες και ένας μύθος

Αλήθεια Πρώτη...

5.700.000 πολίτες αυτής της χώρας είπαν «ναι» στον δικομματισμό.

Αλήθεια Δεύτερη...

2.980.000 πολίτες ενέκριναν τους «κουμπάρους», τους ημέτερους, το σκάνδαλο των ομολόγων, την αποδυνάμωση της Πυροσβεστικής, την ανοχή στους «πραίτορες» της ΕΛ.ΑΣ., την αναθεώρηση των άρθρων 16 και 24 του Συντάγματος, την ανύπαρκτη εξωτερική πολιτική της χώρας, την αύξηση του ΦΠΑ και πολλά άλλα.

Αλήθεια Τρίτη...

160.835 κάτοικοι των νομών Ηλείας, Αρκαδίας, Μεσσηνίας θεωρούν ότι η αιτία που κάηκαν ήταν τελικά ο «στρατηγός άνεμος».

Αλήθεια Τέταρτη...

38.218 κάτοικοι της Χαλκιδικής πιστεύουν ότι για τις πλημμύρες που τους έπνιξαν φταίει αποκλειστικά ο «ναύαρχος χείμαρρος».

Αλήθεια Πέμπτη...

30.000 πολίτες της Β' Αθηνών έχουν την αίσθηση ότι ο Βύρων Πολύδωρας αξίζει μια θέση στη Βουλή και τον επανεξέλεξαν.

Αλήθεια Εκτη...

270.000 Ελληνες θεωρούν ότι ο Καρατζαφέρης είναι η λύση.

Και ένας μύθος...

Το εκλογικό σώμα αυτής της χώρας είναι πλέον ώριμο να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό.

Παρμένο από ένα blog συνώνυμο με τη στήλη. Πρόχειρο Τετράδιο λέγεται και αυτό και τόσο οι αλήθειες του όσο και ο μύθος του με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο, γι' αυτό και τα δημοσιεύω. Α, και κάτι άλλο σημαντικό: τα διαφημιστικά έσοδα του «Πρόχειρου Τετραδίου» από τα adsense banners για τον επόμενο χρόνο θα διατεθούν στους κατοίκους του πυρόπληκτου Δήμου Στυραίων, της Νότιας Εύβοιας.