Η δουλειά των Σπάτων που… βγάζει νόημα: Τα 5+1 πράγματα που κρατά η ΑΕΚ από το Αγρίνιο

Αεράτο πέρασμα της ΑΕΚ από τον Αγρίνιο! Η «Ένωση» -πραγματοποιώντας την καλύτερή της φετινή εμφάνιση επικράτησε 2-0 στην έδρα του Παναιτωλικού, αντέδρασε μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό και επέστρεψε στα θετικά αποτελέσματα.

Μια αναμέτρηση, στην οποία το σύνολο του Ματίας Αλμέιδα παρουσίασε (και) στοιχεία που δεν είχε δείξει έως τώρα, τουλάχιστον όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό, επιβεβαιώνοντας με τον καλύτερο τρόπο τη δουλειά που γίνεται τους τελευταίους μήνες από τον Αργεντινό τεχνικό.



Αναλυτικά, τα 5+1 πράγματα που κρατά η ΑΕΚ από το νικηφόρο πέρασμά της από το Αγρίνιο:

*Η αλλαγή συστήματος και οι διαρκείς παραλλαγές:

Για την ακρίβεια ακόμα μία αλλαγή συστήματος από τον Ματίας Αλμέιδα. Εάν λάβουμε υπόψη μόνο τα γραφήματα της «κιτρινόμαυρης» ΠΑΕ (που προφανώς υπάρχουν διαφοροποιήσεις κατά τη διάρκεια των αναμετρήσεων), επρόκειτο για την 3η αλλαγή από πλευράς Αργεντινού τεχνικού σ' αυτές τις πέντε πρώτες αγωνιστικές: Το 3-5-2 έδωσε τη θέση του στο 4-2-3-1 κι εκείνο με τη σειρά του στο 4-4-2 με ρόμβο.

Ο Σιμάνσκι -βάσει γραφήματος πάντα- ήταν στο «6» έχοντας μπροστά του ως εσωτερικούς μέσους τους Πινέδα και Ελίασον και τον Γκατσίνοβιτς πίσω από το δίδυμο των Αραούχο-Λιβάι. Ωστόσο, στην πράξη μετατρεπόταν σε ένα κλασικό 4-4-2, με τους Σιμάνσκι και Πινέδα ως κεντρικούς χαφ (είχαμε καιρό να δούμε τόσο πίσω τον Μεξικανό άσο, ο οποίος μάλιστα στο φινάλε έπαιξε και ως δεξί μπακ!), τον Γκατσίνοβιτς να τραβιέται αριστερά και να αφήνει χώρο στον Αραούχο, ο οποίος μετρούσε βήματα προς τα πίσω. Εξαρχής, ο σχηματισμός άρχισε να προσομοιάζει και σε 4-2-3-1 με τους Ελίασον και Γκατσίνοβιτς -που άλλαζαν θέσεις, αλλά και συνέκλιναν- στα δύο άκρα και τον Αραούχο σε ελεύθερο ρόλο πίσω από τον Γκαρσία.

Γενικώς, ήταν ακόμα ένα παιχνίδι, κατά τη διάρκειά του οποίου ο σχηματισμός της ΑΕΚ υφίστατο αρκετές παραλλαγές (γνωστή οδηγία του Αλμέιδα να αλλάζουν θέσεις οι παίκτες του), σε μια προσπάθειά της να μπερδέψει το αντίπαλο σύνολο και να δημιουργήσει χώρους.



*Η καλύτερη φετινή… κιτρινόμαυρη κυκλοφορία και η οδηγία του Αλμέιδα που συνεχίζει να αποδίδει:

Δείγματα γραφής της δουλειάς του Ματίας Αλμέιδα είχαν φανεί και στις προηγούμενες αναμετρήσεις (παρά τα ορισμένα μελανά σημεία). Παρόλα αυτά, η εμφάνιση του Αγρινίου ήταν η καλύτερη από πλευράς δημιουργίας και διάσπασης της αντίπαλης αμυντικής γραμμής για την Ένωση. Η ομάδα του Αργεντινού τεχνικού μέτρησε σημαντικά βήματα σ' αυτό το κομμάτι, σε σχέση και με προηγούμενα παιχνίδια όπου οι αντίπαλοι την έπαιξαν αρκετά κλειστά. Έβγαλε ιδέες, παρουσίασε, ανά διαστήματα, εξαιρετική κυκλοφορία και πολύ καλό passing game, στο οποίο μάλιστα συνέβαλαν τα μέγιστα οι Σιμάνσκι (ίσως και το κορυφαίο του παιχνίδι με την ΑΕΚ σ' αυτόν τον τομέα), Αραούχο και Πινέδα. Οι φιλοξενούμενοι έδειξαν αφενός διαβασμένοι, αφετέρου ικανοί να βγάλουν τη δουλειά των Σπάτων και εντός του αγωνιστικού χώρου, διασπώντας την αντίπαλη άμυνα και δημιουργώντας πολλές ευκαιρίες. Σημαντικό ρόλο έπαιξε το φόρτωμα της αντίπαλης περιοχής με χαφ (ακόμα και ο Βίντα βρέθηκε στο «κουτί» σε συνδυαστική προσπάθεια), ενώ κάλλιστα θα μπορούσε ο δείκτης του σκορ να είναι μεγαλύτερος υπέρ του «δικεφάλου».

Η ΑΕΚ προσπάθησε να πιέσει ψηλά για ακόμα έναν αγώνα, εάν και ήταν εμφανής η οδηγία του Γιάννη Αναστασίου να μην κάνει build up η ομάδα του από πίσω με χαμηλά την μπάλα (ώστε να μην δίνει την ευκαιρία στους αντιπάλους της για ανάκτηση σε καίρια σημεία). Ο Έλληνας τεχνικός μετά το εξαιρετικό πρώτο 25λεπτο της «Ένωσης», διάβασε το παιχνίδι της, περιορίζοντας σταδιακά τις προσπάθειές της. Παρόλα αυτά, οι φιλοξενούμενοι βρήκαν τη λύση με τη χαρακτηριστική οδηγία του Αλμέιδα για τις περιπτώσεις που το σύνολό του προσπαθεί να ξεκολλήσει από το 0-0: Με σουτ εκτός περιοχής! Χάρη στην γκολάρα του Γκαρσία, όπως δηλαδή συνέβη και στο ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα και το τελείωμα του Πινέδα για το 1-0.

Να σημειωθεί ότι στα θετικά για την ΑΕΚ, σε σύγκριση με τα προηγούμενα επίσημα παιχνίδια της, συγκαταλέγεται και η αξιοποίηση των στατικών φάσεων (είχε ανάλογα θετικά δείγματα γραφής και σε φιλικά). Μ' αυτόν τον τρόπο (εκτέλεση κόρνερ) βρήκε το 0-2, ενώ πανομοιότυπα απείλησε και σε άλλες περιπτώσεις.



*Η αμυντική λειτουργία και η ολιγόλεπτη έλλειψη συνοχής μετά το 0-1:

Εξαιρετική η επιθετική λειτουργία της ΑΕΚ σε μεγάλα κομμάτια του αγώνα, όμως η «Ένωση» πήρε καλό βαθμό και στα αμυντικά της καθήκοντα, απέναντι μάλιστα σε μια αρκετά επικίνδυνη ομάδα. Συγκεκριμένα, δεν άφηνε σχεδόν κανένα περιθώριο στους γηπεδούχους, έχοντας εξαιρετικές επιστροφές.

Εξαίρεση αποτελεί ένα ολιγόλεπτο (53'-59') διάστημα μετά το προβάδισμά της όπου απειλήθηκε σημαντικά, κυρίως με κοντινά γεμίσματα. Έδειξε να χάνει τη συνοχή της. Θα μπορούσε να σημειωθεί ως αιτία η αναγκαστική είσοδος του Μουκουντί αντί του Τζαβέλλα -παρά το πολύ καλό ματς του Καμερουνέζου στόπερ- υπό την έννοια του ότι η «κιτρινόμαυρη» άμυνα δεν είχε το περιθώριο να προλάβει να δέσει στον απόλυτο βαθμό. Ίσως και να επαναπαύτηκαν/αγχώθηκαν οι «κιτρινόμαυροι». Για να ξεμπερδεύουν θα έπρεπε να πάνε αποφασιστικά για το 0-2. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι δεν έμειναν στην υπεράσπιση του 1-0 και προσπάθησαν και για ένα δεύτερο γκολ, το οποίο εντέλει βρήκαν στο 75', έχοντας πρώτα ισορροπήσει σχετικά γρήγορα.

*Έχουν νόημα οι ρόλοι των Γκαρσία και Αραούχο:

Έχουν γραφτεί πολλά σχετικά με το κατά πόσο οι Γκαρσία και Αραούχο μπορούν να ανταπεξέλθουν και να αξιοποιηθούν στις θέσεις του σέντερ φορ και του περιφερειακού επιθετικού (σε πιο ελεύθερο ρόλο), αντίστοιχα. Αμφότεροι πήραν πολύ καλό βαθμό, δείχνοντας ότι «κατέχουν» κι αυτούς τους ρόλους.

Καταρχάς, ο πρώτος βρέθηκε σε καίρια σημεία για να αξιοποιήσει τα χαρίσματά του. Ένα εξ αυτών και το πολύ δυνατό σουτ που έχει. Επιπλέον, ο ρόλος του στην υποδοχή και στο σπάσιμο της μπάλας ήταν κομβικός για τον τρόπο παιχνιδιού της ΑΕΚ. Ο δεύτερος μπορεί να απώλεσε αρκετές ευκαιρίες, αλλά στον πρωταρχικό του -βάσει συστήματος- καθήκον, εκείνο της βοήθειας στην ανάπτυξη, ήταν από τους πλέον κομβικούς παίκτες. Πολύ καλές τοποθετήσεις και συνεισφορά στη διάσπαση της αντίπαλης άμυνας από τον Αργεντινό φορ, εάν σκόραρε κιόλας θα είχε πάρει... εξαιρετικό βαθμό.



*Εξαιρετικό ντεμπούτο από τον Μουκουντί:

Αναγκαστική η είσοδός του μεν, αλλά δεν θα ήταν υπερβολή να σημειωθεί ότι… έλαμψε! Τρομερή εκκίνηση από τον 24χρονο κεντρικό αμυντικό, ο οποίος -με την ταχυδυναμική του και τις καλές του τοποθετήσεις- έβαλε καίρια και εντυπωσιακά «στοπ». Ως... κερασάκι ήρθε και η καταλυτική του συμβολή στις επιθετικές στατικές φάσεις με την κεφαλιά που έφερε το τελικό 0-2. Όταν αρχίσει να δένει με τον Βίντα, η ΑΕΚ δύναται να αποκτήσει ένα πολύ δυνατό δίδυμο στο κέντρο άμυνας (εφόσον παίζει με τετράδα).





*Η πιο… γλυκιά επανεμφάνιση:

Το... +1 (δεδομένου ότι δεν αφορά καθαρά την αγωνιστική εξέλιξη στο ματς του Αγρινίου), αλλά ίσως και το πιο σημαντικό! Έχει περάσει πολλά αυτό το παιδί. Ο λόγος για τον Κώστα Γαλανόπουλο, ο οποίος έκανε την επανεμφάνισή του ύστερα από 370 μέρες! Πέρα από το πόσο σημαντικό είναι για τον ίδιο αυτό το γεγονός, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και η ίδια η «Ένωση» έχει ανάγκη να της βγει το εν λόγω πρότζεκτ. Εξάλλου, πρόκειται για παιδί από τα σπλάχνα της, με πολύ ταλέντο αλλά ηγετικά χαρακτηριστικά…