Καλύτερο έως τώρα παιχνίδι της ΑΕΚ το πέρασμα από το Αγρίνιο

Η ΑΕΚ έδινε το πρώτο do or die παιχνίδι της για φέτος, αφού η διαφορά των έξι βαθμών από τον πρωτοπόρο Παναθηναϊκός, της είχε βάλει το μαχαίρι στο λαιμό, στο 3ο της εκτός έδρας παιχνίδι για φέτος και 2ο στην περιφέρεια. Ήταν, λοιπόν, επόμενο, να παρουσιάζει εξαιρετικά μεγάλο ενδιαφέρον το πώς η ευάλωτη σε πολλές τέτοιες περιστάσεις μέσα στην προηγούμενη τετραετία Ένωση θα αντιδρούσε, απέναντι σε μια ομάδα, που είναι ικανή, ειδικά στην έδρα της, να σου προξενήσει μεγάλη ζημιά.

Ο Ματίας Αλμέιδα, παρατάσσοντας την πιο νορμάλ ως επιλογές μέχρι τώρα ενδεκάδα στο πρωτάθλημα, προφανώς συναισθανόμενος και αυτός πως τα περιθώρια στενεύουν πολύ, έριξε μέσα μια ενδεκάδα με τον Ελίασον, με τον Γκατσίνοβιτς τυπικά αριστερά, αλλά πολύ περισσότερο μέσα και με τον Γκαρσία να έχει παρτενέρ τον Αραούχο. Η ΑΕΚ είχε πολλές φάσεις για να «καθαρίσει» το παιχνίδι από το πρώτο ημίχρονο. Η δημιουργία, όμως και η συχνότητα των φάσεων, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια, σου έδινε την βεβαιότητα πως η ομάδα θα βάλει το γκολ. Το ζητούμενο ήταν μήπως βρισκόταν εκείνη πίσω στο σκορ κάποια στιγμή, σε ένα ματς που ο Παναιτωλικός, μέχρι να δεχτεί το πρώτο του τέρμα, ήταν πολύ κουμπωμένος.

Το γεγονός πως η ΑΕΚ άνοιξε το σκορ για ένα ακόμα παιχνίδι με σουτ από την περίμετρο, όπως έχει γίνει και με τον ΠΑΣ, αλλά και βρίσκει γκολ με σουτ εκτός του κουτιού, αποτελεί μια πολύ καλή είδηση. Ο Πινέδα το είχε πράξει δις, μια στη Λαμία για το 0-3 και μια στο νικηφόρο ματς με την ομάδα των Ιωαννίνων, σήμερα το έκανε ο Γκαρσία. Είναι πολύ σημαντικό στις στιγμές που η ομάδα δεν μπορεί να βάλει την μπάλα με άλλο τρόπο στα δίχτυα, παρότι σήμερα υπήρξαν πολλές ευκαιρίες, να το κάνεις με τα περιμετρικά σουτ. Και είναι ενθαρρυντικό ότι αυτό η ΑΕΚ δεν το είχε σχεδόν όλα τα προηγούμενα χρόνια, με εξαίρεση ίσως την πρωταθληματική της χρονιά, που είχε πέρα από τον Αραούχο και τον Λάζαρο σε τρελά κέφια.

O Moυκουντί αναγκάστηκε να μπει στο παιχνίδι και έδειξε αρκετά έτοιμος. Ανταποκρίθηκε σωστά με κορυφαία την φάση που βάζει ένα σωτήριο όσο και καθαρό τάκλιν στον Ντίαζ, την στιγμή που ο αρχηγός του Παναιτωλικού ήταν οπλισμένος και έτοιμος να σουτάρει για την ισοφάριση και ασφαλώς, έστω και με την βοήθεια του σώματος του αντίπαλου αμυντικού, βάζει το γκολ που «κλειδώνει» το ματς για την ΑΕΚ. Σίγουρα, δεν ήταν όλες τις στιγμές συγχρονισμένος με τον Βίντα, άλλωστε μιλάμε για ένα ματς που δεν ήταν σε καμία περίπτωση προγραμματισμένο να παίξει, αλλά για πρώτη φορά και σε αγώνα που είχε απαιτήσεις ανταποκρίθηκε.

Από την άλλη για την ΑΕΚ, ένα μεγάλο πρόβλημα που έχει να κάνει και με τη ρέντα του παίκτη, αλλά μετά από τόσα χρόνια που βρίσκεται εδώ, μπορούμε να μιλήσουμε και να γράψουμε με μεγαλύτερη σιγουριά. Ο Τσίνο είναι ένας σπουδαίος παίκτης, που μπορεί να βάλει κρίσιμα, χρήσιμα, θεαματικά όσο και απίστευτα γκολ. Δεν είναι, όμως, ο φορ που θα σκοράρει με τη μεγάλη συχνότητα, έχει όριο στα τέρματα που σημειώνει ανά χρονιά. Οι ευκαιρίες που σπατάλησε, θα μπορούσαν να είχαν στοιχίσει και στο αποψινό ματς. Η ΑΕΚ δεν ξέρω αν στο πρόσωπο του Φαν Φέερτ που εκτιμώ προσωπικά, θα βρει αυτόν που θα κάνει αυτή την ειδοποιό διαφορά, αλλά σύντομα ο Αλμέιδα, θα πρέπει να τον επιστρατεύσει.