Από το Ζάγκρεμπ στο Μπράιτον: Η ΑΕΚ του Αλμέιδα συνεχίζει να λέει την ιστορία της και να εμπνέει!

«Η ιστορία μας. Όταν παίζουμε, θα λέμε την ιστορία μας», μεταφέρει γλαφυρά ο Αντώνης Καφετζόπουλος στην ταινία «1968» ενσαρκώνοντας τον Κωνσταντίνο Σπανούδη, εκ των αείμνηστων ιδρυτών και πρώτου προέδρου της ΑΕΚ.

Παρότι ακόμη τέλη Σεπτέμβρη, η φετινή ΑΕΚ έχει μιλήσει ήδη. Έχει πει την ιστορία της μέσω των αγώνων της.

Μια ομάδα που οι φίλοι της την ερωτεύτηκαν μέσω των… επιθετικών εκδόσεών της και που τη λάτρεψαν για τα ιδεώδη που κουβαλά, μέσα από τα οποία μπορούν να εκφράσουν και τα δικά τους.

Δύο «διπλά», το ένα Ζάγκρεμπ, το άλλο στο Μπράιτον. Ενδιάμεσα, η πρόκριση στις καθυστερήσεις του αγώνα με την Ντινάμο στη Νέα Φιλαδέλφεια. Δεν είναι μόνο τα αποτελέσματα. Αυτά, εξάλλου, έρχονται να προσδώσουν το απαραίτητο… happy end στις ιστορίες που, σε… εποχή διαδικτύου πια, δεν θα χρειάζονται να μεταφέρονται από στόμα σε στόμα.

Το αντιφασιστικό μήνυμα/σύνθημα στα ματς με την Ντινάμο

Σύμφωνοι. Το «διπλό» (1-2) που πήραν οι νταμπλούχοι Ελλάδος στο Ζάγκρεμπ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μεγάλο, κρίνοντας και μόνο με αγωνιστικά δεδομένα: Μια νίκη για τα προκριματικά του Champions League -και μάλιστα με ανατροπή- στην έδρα μιας πολύ δυνατής ομάδας.

Παρόλα αυτά, κακά τα ψέματα, ήταν και είναι κάτι πολύ παραπάνω από αυτό.

Το «ΑΕΚ σημαίνει για πάντα προσφυγιά, τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά», προϋπήρχε στα χείλη των φίλων του «δικεφάλου». Ένα σύνθημα που συνδέεται άμεσα με τις προσφυγικές ρίζες της «Ένωσης». Ένα σύνθημα που ακουγόταν σχεδόν σε κάθε παιχνίδι της (και θα συνεχίσει να ακούγεται), πολύ πριν τη δολοφονία του Μιχάλη κατά την επιδρομή των Κροατών χούλιγκανς και των ντόπιων συνεργατών τους.



Ωστόσο, η μαύρη εκείνη νύχτα της 7ης Αυγούστου και το πολιτικό… ποιόν των Κροατών χούλιγκανς, τούς δημιούργησε την ανάγκη να ακουστεί ακόμα πιο δυνατά. Και το σύνολο του Ματίας Αλμέιδα, η υψωμένη γροθιά του Κώστα Γαλανόπουλου με το μαύρο περιβραχιόνιο, το «Μ» που σχημάτισε ο Πέτρος Μάνταλος το «φώναξαν» (και) γι' αυτούς. Σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο, με την ανταπόκριση των υγιώς σκεπτομένων (οπαδών και μη) να είναι άμεση.



Όπως φώναξαν και οι ίδιοι οι φίλοι του «δικεφάλου» το «Μιχάλη ζεις, για πάντα ΑΕΚτζής», όταν οι παίκτες του Αλμέιδα κέρδισαν το πέναλτι στην OPAP Arena. Διότι η πρώτη τους σκέψη ήταν να αποτίσουν φόρο τιμής στον αδικοχαμένο συνοπαδό τους -νιώθοντας ότι η αύρα του «έσπρωξε» την ομάδα τους- παρά το εάν θα γίνει το 2-2 που θα έδινε την πρόκριση.

Eίπαμε, το αποτέλεσμα της ιστορίας συνιστούσε απλώς το happy end. Το σημαντικό ήταν να διατρανώσουν -ακόμα και εάν στο τέλος η ομάδα τους γνώριζε τον αποκλεισμό- ότι ο φασισμός δεν έχει χώρο πουθενά, ούτε στο ποδόσφαιρο ούτε στην κοινωνία. Και η ΑΕΚ έπαιξε και γι' αυτό.

Με το (επιθετικό) παιχνίδι της και στο Μπράιτον

Για να φτάσουμε στο βράδυ της 21ης Σεπτέμβρη, το οποίο θύμισε «κιτρινόμαυρες» εποχές... Ντέρμπι Κάουντι. Πάλι δεν ήταν το αποτέλεσμα, όσο σπουδαίο και εάν ήταν το μυθικό «διπλό» (2-3) στην έδρα της Μπράιτον.

Ενός συνόλου που έχει… τρελάνει την Premier League -και προσωπικότητες όπως ο Γκουαρδιόλα- και της οποίας ο «αρχιτέκτονας», Ρομπέρτο Ντε Τζέρμπι, μετά την αναμέτρηση στεκόταν στη διαφορά ευρωπαϊκής εμπειρίας που (δεν) είχε η ομάδα του σε σχέση με την ΑΕΚ.

Ήταν ο τρόπος. Η δήλωση του συνόλου του Ματίας Αλμέιδα: Θα παίζω επιθετικά (προσοχή: όχι άναρχα, ίσα-ίσα), με το δικό μου στιλ (και τις όποιες τακτικές προσαρμογές φυσικά χρειάζονται) και για τη νίκη ανεξαρτήτως έδρας, αντιπάλου και απουσιών. Ακόμα και εάν οι τελευταίες αφορούν το βασικό κεντρικό αμυντικό δίδυμο της ομάδας. Διότι το… θηρίο που θέλει να βλέπει ο «Πελάδο», κάνει και θαύματα σαν είναι λαβωμένο.



Τέτοιες εμφανίσεις γεννούν νέους οπαδούς ή εμπνέουν και… ερωτοχτυπούν αυτούς που είναι ήδη.

Το «ΑΕΚ σημαίνει επίθεση» που έρχεται από τις «χρυσές» εποχές των Φάντροκ και Μπάγεβιτς, φαντάζει εδώ και μήνες τόσο επίκαιρο στη σκέψη των φίλων της «Ένωσης». Με την υπογραφή φυσικά του Ματίας Αλμέιδα. Ενός ανθρώπου που σε πείθει ότι, εάν χρειαζόταν, ακόμα και τον Λιβάι θα μπορούσε να μετατρέψει σε στόπερ. Και το πιο σημαντικό: Πείθει και τους «στρατιώτες» του.

Διότι τα τρόπαια θα φέρνουν αίγλη, αλλά οι φίλοι της ΑΕΚ πάντα επιζητούσαν και το καλό ποδόσφαιρο. Ακόμα περισσότερο, να παίζει η ομάδα τους για τις ιδέες της.

Η ΑΕΚ θα συνεχίσει να λέει την ιστορία της

Οι «κιτρινόμαυροι» έχουν θέσει γερές βάσεις για να δώσουν συνέχεια στην περυσινή εκπληκτική σεζόν του νταμπλ αλλά και στις επιτυχίες που έχουν σημειώσει στο ξεκίνημα της φετινής. Το σε ποιο βαθμό θα τα καταφέρουν, θα το δείξει ο χρόνος.

Εάν υπάρχει κάτι όμως, για το οποίο δεν χρειάζεται ιδιαίτερη αναμονή, είναι ότι η ΑΕΚ θα συνεχίσει να λέει την ιστορία της.

Και αυτό το εγγυούνται (και) τα δύο «κοσμήματα» της OPAP Arena: Το Μουσείο Ιστορίας της ΑΕΚ και το Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού, που ετοιμάζονται να παραδοθούν σε λίγο καιρό και τα οποία έρχονται να πραγματώσουν τον προσδιορισμό «Κέντρο αθλητισμού, μνήμης και πολιτισμού» που είχε οραματιστεί για το νέο γήπεδο του «δικεφάλου» ο Δημήτρης Μελισσανίδης.

Γιατί καλές οι αγωνιστικές επιτυχίες και το επιθετικό ποδόσφαιρο. Αλλά μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης από τη διαδρομή στην ιστορία και τις ρίζες της ομάδας σου (όποια κι αν είναι αυτή), δεν υπάρχει…