Unpopular Opinions: Και δηλαδή είναι τόσο περίεργο που δεν μου αρέσει ο καφές;

Στην αρχή ξεσπάθωσε κατά του καλοκαιριού. Το κατάπιαμε.

Εν συνεχεία ξεκαθάρισε ότι δεν υποστήριζε, δεν υποστηρίζει και δεν θα υποστηρίξει ποτέ ομάδα του εξωτερικού. Δώσαμε τόπο στην οργή.

Αυτή τη φορά όμως, ο πιο ιδιότροπος συντάκτης του sport-fm.gr το πάει παραπέρα, βάλλοντας κατά του... καφέ! Άκουσον άκουσον...

Γράφει ο Γιάννης Πολιάς

Καταρχάς, επειδή μιλάμε για κάτι που πίνεται, συνεπώς κατατάσσεται στην κατηγορία «φαγητά/ποτά», αντιλαμβάνεται κανείς ότι είναι θέμα υποκειμενικό. Say it loud, say it proud, λοιπόν: Δεν μου αρέσει, ρε παιδί μου, ο καφές. Δεν μου αρέσει καταρχάς η γεύση, όση ζάχαρη και να έχει, μου κάθεται πάντοτε πικρός.



Και έχω δοκιμάσει και ελληνικό (τον οποίο θεωρώ ως τον καλύτερο), και φρέντο, και φραπέ και και και. Συνολικά στη ζωή μου πρέπει να έχω πιει περί τους πέντε με δέκα καφέδες. Και ο τελευταίος χρονολογείται πιθανότατα στα χρόνια του λυκείου. Τους περισσότερους τους είχα πιει σε περιπτώσεις που είχα μπροστά μου ξενύχτι και δεν είχα κοιμηθεί καλά. Ε, δεν μου έκανε απολύτως τίποτα, εξακολούθησα να κουτουλάω μέχρι το χάραμα.

Συνεπώς, γεύση βάζω Χ, όπως και στον... μύθο ότι σε κρατάει ξύπνιο. Όσον αφορά στο οικονομικό κομμάτι, πιθανότατα έχω γλιτώσει μερικές χιλιάδες ευρώ στη ζωή μου – βέβαια ένα μέρος τους πήγε, πιθανότατα, σε σουβλάκια, οπότε ΟΚ, όλοι μας κάπου τον ακουμπάμε τον παρά, όσο να ‘ναι.

Στον στρατό ήμουν ο μοναδικός που δεν είχε καφέ-τσιγάρο στο χέρι – γιατί ευτυχώς, ούτε το καπνίζειν εξασκώ, με τα οκτώ ευρώ και κάτι ψιλά που έμπαιναν στην τσέπη μηνιαίως να με βγάζουν για τρεις μέρες στο ΚΨΜ.

Πάμε τώρα στις συμπεριφορές που διακρίνω σε εσάς, τους... φυσιολογικούς, που πίνετε καφέ. Δεν μπορώ να ακούω κλισέ τύπου «χωρίς καφέ δεν λειτουργώ». Το «μην μου μιλάτε πριν πιω καφέ» δεν είναι μαγκιά, είναι αυτοταπείνωση. Τις προάλλες σε συνεργείο, ο μάστορας που ήταν στα middle 20’s, κατέβασε την τελευταία ρουφηξιά μονολογώντας πως «αυτός ήταν ο τέταρτος σήμερα». Η ώρα ήταν λίγο μετά τις 2 το μεσημέρι. Βρε, πάτε καλά βρε;



Και όχι, αγαπητοί συνάδελφοι στον bwinΣΠΟΡ FM, δεν ξεχνώ την απορία στο βλέμμα σας κάθε φορά που ένας από εσάς άκουγε από τα χείλη μου τις τρομακτικές λέξεις «δεν», «πίνω» και «καφέ». Να ‘ναι καλά οι Χρήστος Ρομπόλης και Αποστόλης Λιβάνιος, που μου συμπαραστέκονται. Θα επιμείνουμε στα κουλούρια Θεσσαλονίκης τα πρωινά...

Bonus fact: Προσφάτως, σε δερματολογικό ιατρείο λόγω αλλεργίας. Μαζί με κάποια χάπια, ο doc προχώρησε και στην απαγγελία των τροφών που θα έπρεπε να αποφεύγω. Αφού λοιπόν είχε αραδιάσει τα μισά φαγώσιμα που κάνουν πιο γλυκιά τη ζωή, σοβάρεψε και είπε: «Πάμε τώρα στο τελευταίο. Το αφήνω πάντα τελευταίο αυτό».

Φίδια με ζώσαν. Να είναι η ζάχαρη; Να είναι το αλάτι; Μην είναι το λάδι; Και έσκασε η βόμβα: «Απαγορεύεται ο καφές». Γέλια πλημμύρισαν το ιατρείο. Εντάξει γιατρέ, όλα καλά, και με τρόμαξες για μια στιγμή...