Επιβίωσαν από τον Τιτανικό, επέστρεψαν στα κορτς: Οι δυο τενίστες που σώθηκαν από το φονικό ναυάγιο

Η ζωή τους ενώθηκε με τον πιο παράδοξο τρόπο, όταν -χωρίς να γνωρίζονται- έγιναν συνταξιδιώτες στο πλοίο, το οποίο δημιούργησε τη μεγαλύτερη τραγωδία, που γνώρισε ποτέ η θάλασσα.

Ο Καρλ Μπερ και ο Ντικ Γουίλιαμς επιβίωσαν από το ασφυκτικό θρίλερ, που συνέβη σαν σήμερα πριν από 110 χρόνια, αλλά αυτό δεν είναι το μοναδικό γεγονός, που τους έφερε κοντά. Η κοινή τους αγάπη για το τένις έγινε η αφορμή για μια βαθιά φιλία, που αναβίωσε στα courts.

Καρλ Μπερ: Ο έρωτας, ο αγώνας, η ντροπή...

Ο Μπερ ήταν δικηγόρος, απόφοιτος του Yale και μέλος του δικηγορικού συλλόγου, αλλά παράλληλα ήταν και σταρ του τένις. Το 1912, όταν έγινε το πρώτο και τελευταίο ταξίδι του Τιτανικού, είχε φτάσει στον τελικό με την ομάδα των ΗΠΑ στο Davis Cup (1907), στο απλό του US Open (1906) και στο διπλό του Wimbledon (1907). Μάλιστα, είχε φτάσει στην τρίτη θέση του ranking των ΗΠΑ το 1907, επίδοση που επανέλαβε το 1914, δύο χρόνια μετά το ναυάγιο.

Η αγάπη του Αμερικανικού για το τένις ήταν δεδομένη. Μια άλλη αγάπη που έκαιγε μέσα του ήταν αυτή που τον οδήγησε στην είσοδο του Τιτανικού. Ο Μπερ ήταν ερωτευμένος με την 19χρονη Χέλεν Νιούσομ, κι αυτή μαζί του. Εμπόδιο στη σχέση τους ήταν οι γονείς της, που δεν είχαν πρόθεση να δώσουν τη συγκατάθεσή τους. Αντιθέτως, σε μια προσπάθεια να της αλλάξουν γνώμη, οργάνωσαν μια κρουαζιέρα στην Ευρώπη. Ο Μπερ δεν κατέθεσε τα όπλα, τους ακολούθησε και συναντήθηκε μαζί της σε διάφορους σταθμούς της κρουαζιέρας. Ο επαναστατικός χαρακτήρας της 19χρονης -και ο έρωτας που φούντωσε μέσα της- ενέτειναν την ανάγκη της να είναι μαζί του και με ένα λιτό τηλεγράφημα τον ενημέρωσε ότι θα επιστρέψει στις ΗΠΑ με τον Τιτανικό. Αυτός, εφοδιασμένος με το δαχτυλίδι τον αρραβώνων τους, έτρεξε να τη συναντήσει, στο ταξίδι που θα τους άλλαζε για πάντα τη ζωή.



Τη στιγμή της σύγκρουσης του θηριώδους πλοίου με το παγόβουνο ο Μπερ ήταν ξύπνιος. Αμέσως, έτρεξε να ενημερώσει την Χέλεν και την οικογένειά της. Όλοι μαζί επιβιβάστηκαν σε μια από τις σωστικές λέμβους, απόφαση για την οποία -καλώς ή κακώς- κατακρίθηκε, λόγω της συντονισμένης προσπάθειας να επιβιβαστούν πρώτα γυναίκες και παιδιά.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, πέντε χρόνια μετά το τραγικό ναυάγιο, ο Μπερ κατέρρευσε ψυχολογικά, λόγω του «συνδρόμου του επιζώντα». Πρόκειται για την ψυχική κατάρρευση ενός ανθρώπου που πιστεύει ότι έκανε κάτι κακό, επειδή επιβίωσε από ένα τραυματικό γεγονός, στο οποίο άλλα άτομα έχασαν τη ζωή τους. Γράφτηκε πως χρειάστηκε να νοσηλευτεί για ένα μικρό χρονικό διάστημα, προκειμένου να συνέλθει, ενώ σε δημοσίευμα της εποχής δημοσιεύτηκε η «απολογία» του.

«Εκείνη τη στιγμή γνωρίζαμε ότι υπάρχουν πολλές σωστικές λέμβοι, για όλους τους επιβάτες. Μια από τις κυρίες ρώτησε τον κ. Ισμέι (σ.σ. Διευθύνων σύμβουλος των ιδιοκτητών του Τιτανικού) αν οι άνδρες μπορούν να επιβιβαστούν. Άκουσα τον κ. Ισμέι να απαντάει χαμηλόφωνα “ναι, βέβαια, κυρία”. Όλοι μπήκαμε στη βάρκα. Ακόμα κι έτσι δεν ήταν γεμάτη και ο κ. Ισμέι είπε σε έναν αξιωματούχο και δύο ή τρία μέλη του πληρώματος να μας ακολουθήσουν», ανέφερε.


Το βέλος δείχνει τον Μπρους Ισμέι, ανάμεσα σε άλλους διασωθέντες

Ο Καρλ και η Χέλεν αρραβωνιάστηκαν έξι μήνες μετά την τραγωδία και παντρεύτηκαν τον Μάρτιο του 1913, με τα δημοσιεύματα της εποχής να κάνουν λόγο για έναν μεγάλο έρωτα που επιβίωσε μέσα στην πολύνεκρη τραγωδία.

Ντικ Γουίλιμας: Ένας ήρωας με ατσάλινη θέληση

Ο Ντικ Γουίλιαμς διένυε την αρχή της καριέρας του στο τένις, όταν βρέθηκε στο μοιραίο ταξίδι. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ευρώπη, όμως στο αίμα του κυλούσε αμερικανικό αίμα: Ήταν απόγονος του Βενιαμίν Φρανκλίνου.

Δεν ήταν περίεργο, λοιπόν, που επέλεξε να ταξιδέψει στις ΗΠΑ μαζί με τον πατέρα του, για να συμμετάσχει σε αγώνες τένις. Ήταν μοιραίο, βέβαια, να βρεθεί στον Τιτανικό, αφού κανονικά θα είχε αναχωρήσει νωρίτερα, ώστε να ολοκληρώσει την εγγραφή του στο Χάρβαρντ. Μια ασθένεια, όμως, τον καθυστέρησε, με αποτέλεσμα να βγάλει το εισιτήριο για το μοιραίο ταξίδι.



Ο Ντικ και ο πατέρας του δείπνησαν με τον καπετάνιο του Τιτανικού, Έντουαρντ Σμιθ και στη συνέχεια πήγαν για ύπνο. Ο ήχος της πρόσκρουσης στο παγόβουνο τους ξύπνησε, αλλά δεν τους ανησύχησε. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Τσαρλς Γουίλιαμς βρισκόταν μπροστά σε αντίστοιχο κίνδυνο. Πριν δεκαετίες είχε βρεθεί ξανά σε πλοίο που συγκρούστηκε με παγόβουνο, όμως τότε διασώθηκαν όλοι με τις σωσίβιες λέμβους. Ήξερε, λοιπόν, ότι για να επιβιώσουν έπρεπε να μείνουν ζεστοί.

Φόρεσαν σωσίβια και από πάνω βαριά παλτό, περπατούσαν συνεχώς και χρησιμοποίησαν τα στατικά ποδήλατα του γυμναστηρίου για να διευκολύνουν τη ροή του αίματος. Στη συνέχεια, βοήθησαν συνταξιδιώτες τους να επιβιβαστούν στις λέμβους και, όταν όλες οι θέσεις είχαν καταληφθεί, πήγαν στην γέφυρα του πλοίου. Τότε ήταν η στιγμή που ένα από τα γιγάντια φουγάρα του Τιτανικού αποκολλήθηκε από το υπόλοιπο πλοίο. Ο πατέρας του Ντικ Γουίλιαμς έχασε ακαριαία τη ζωή του, ενώ αυτός πρόλαβε να πηδήξει στη θάλασσα και κολύμπησε ως μια λέμβο.

Λίγες ώρες αργότερα, έφτασε στο σημείο το Καρπάθια, το πλοίο που συνέλεξε τον Γουίλιαμς, τον Μπερ και 700 περίπου τυχερούς επιβαίνοντες του Τιτανικού.



Εξαντλημένος από την πολύωρη παραμονή στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού, ο Γουίλιαμς υπέφερε από υποθερμία. Τα πόδια του είχαν πάρει μωβ χρώμα και ο γιατρός ήταν κατηγορηματικός: Αν ήθελε να ζήσει, έπρεπε να ακρωτηριαστεί, για να αποφύγει τον κίνδυνο γάγγραινας. Εξίσου κατηγορηματικός ήταν και ο Γουίλιαμς: «Θα τα χρειαστώ αυτά τα πόδια». Για να συνέλθει, περπατούσε κάθε δύο ώρες, ακόμα και τη νύχτα, για να επανέλθει η κυκλοφορία του αίματος. Σε λίγους μήνες ήταν έτοιμος να επιστρέψει στα κορτς.

Η επιστροφή τους στο τένις

Μετά από την απίστευτη περιπέτεια που έζησαν, οι ζωές του Μπερ και του Γουίλιαμς ενώθηκαν με ένα παράξενο τρόπο. Οι δύο τενίστες που σώθηκαν από τον Τιτανικό συναντήθηκαν στα γήπεδα και έπαιξαν αρκετές φορές αντίπαλοι, ενώ με το πέρασμα των χρόνων, ενώθηκαν με μια βαθιά φιλία.

O Γουίλιαμς γνώριζε τον Μπερ, που είχε ήδη μεγάλη καριέρα στο τένις. Τον είχε συναντήσει ξανά, πηγαίνοντας προς τον Τιτανικό, όμως η τύχη τα έφερε έτσι που αντάλλαξαν τις πρώτες τους κουβέντες στο Καρπάθια, το καράβι που τους έσωσε τη ζωή.

Τρεις μήνες αργότερα συναντήθηκαν σε τουρνουά τένις στη Βοστόνη, ενώ το αστέρι του 21χρονου είχε αρχίσει να λάμπει. Εκείνο το καλοκαίρι κατέκτησε τον τίτλο στο χωμάτινο τουρνουά των ΗΠΑ, την πρώτη θέση στο εθνικό μεικτό διπλό πρωτάθλημα και στέφθηκε πρωταθλητής στην Πενσιλβανία.



Ο πρώτος αγώνας που έδωσαν μεταξύ τους ήταν συναρπαστικός. Ο νεαρός Γουίλιαμς προηγήθηκε 2-0 σετ (0-6, 7-9), όμως ο έμπειρος Μπερ πήρε εντυπωσιακά τα τρία επόμενα σετ (6-2, 6-1, 6-4).

Λίγες εβδομάδες αργότερα αναμετρήθηκαν ξανά στα προημιτελικά του US Open. Ο Γουίλιαμς πήρε την «εκδίκησή» του και νίκησε 3-0 σετ, ανοίγοντας τον δρόμο για τον πρώτο από τους δύο εθνικούς του τίτλους. Πριν ολοκληρώσει την καριέρα του, είχε κατακτήσει την πρωτιά σε πέντε Davis Cup, είχε πάρει δύο φορές τον τίτλο στα διπλά του Wimbledon, ισάριθμους στα διπλά του US Open και ένα χρυσό μετάλλιο στο διπλό μεικτό των Ολυμπιακών Αγώνων του 1924.



Το όνομα του Γουίλιαμς μπήκε στο Hall of Fame του τένις το 1958, αυτό του Μπερ ακολούθησε το 1969. Αναμφίβολα, όμως, παρότι οι αθλητικές επιτυχίες, για την εποχή που έζησαν, ήταν μεγάλες, το μεγαλύτερό τους επίτευγμα είναι ότι επιβίωσαν από τη μεγαλύτερη τραγωδία που έχει συμβεί στις θάλασσες...