Σενεγάλη: Οι χρυσές φουρνιές και η εξιλέωση του Αλιού

Μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα, η Σενεγάλη δεν είχε να επιδείξει κάποια επιτυχία σε ποδοσφαιρικό επίπεδο. Ποτέ δεν είχε φτάσει σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου, ενώ σε Copa Africa είχε να επιδείξει έξι παρουσίες με την 4η θέση του 1965 και του 1990 να είναι οι σπουδαιότερες επιτυχίες.

Το σημείο καμπής ήταν το 2002. Τότε, μέσα σε λίγους μήνες, οι Σενεγαλέζοι έγραψαν δύο μεγάλες πρωτιές, ξεκινώντας από το Κύπελλο Εθνών της Αφρικής στο Μάλι.

Εκεί, κατάφεραν να φτάσουν για πρώτη φορά στον τελικό, αποκλείοντας τη Λ.Δ. του Κονγκό και τη Νιγηρία στα νοκ άουτ. Στις 10 Φεβρουαρίου όμως, η τύχη τους σταμάτησε, καθώς μετά το 0-0 σε 120’ αγώνα, ήρθαν τρεις συνεχόμενες χαμένες εκτελέσεις πέναλτι να δώσουν το τρόπαιο στο Καμερούν με τις αμάνικες φανέλες.

Το τελευταίο, το είχε χάσει ο σημερινός ομοσπονδιακός τεχνικός, Αλιού Σισέ, που είδε τον Μπουκάρ να αποκρούει με τα πόδια

Aliou Cisse's missed penalty in 2002 AFCON Final ?? pic.twitter.com/tRcOAfDA7N

— Sports Hustle (@SportsHustle3) February 7, 2022

Λίγους μήνες αργότερα, η Σενεγάλη συμμετείχε για πρώτη φορά στην ιστορία της σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Και δεν είχε πάει στα γήπεδα της Ιαπωνίας και της Ν. Κορέας για την εμπειρία.

Με παίκτες που στη συντριπτική τους πλειοψηφία αγωνίζονταν στη Γαλλία, τα «λιοντάρια της Τεράνγκα» έδειξαν εξαρχής τις προθέσεις τους σοκάροντας την πρωταθλήτρια κόσμου και Ευρώπης, ενώ εν συνεχεία μέτρησαν δύο ισοπαλίες με Ουρουγουάη και Δανία, φτάνοντας στα νοκ άουτ.

Ο Σισέ ήταν ο ηγέτης και αρχηγός της ομάδας του Μπρούνο Μετσού, ενώ μάθαμε ονόματα όπως εκείνα του αδικοχαμένου Πάπα Μπούμπα Ντιοπ, του Ανρί Καμαρά, του Ελ Χάτζι Ντιουφ και του Σαλίφ Ντιαό.



Η ξέφρενη πορεία της Σενεγάλης είχε σταματήσει στα προημιτελικά ενάντια σε μία άλλη έκπληξη, την Τουρκία.

Η σπουδαία εκείνη φουρνιά δεν είχε άλλα πράγματα να δώσει. Μέτρησε βέβαια άλλες τρεις συνεχόμενες παρουσίες σε τελική φάση Copa Africa, φτάνοντας σε μία ακόμη 4η θέση το 2006.

Πέρασαν χρόνια μέχρι να έρθει η νέα φουρνιά του αφρικανικού κράτους. Όταν ήρθε όμως, απέδειξε πως ήταν έτοιμη να πετύχει εκείνα που δεν κατάφερε η προηγούμενη. Καθοδηγητής της, ο άλλοτε αρχηγός, Αλιού Σισέ, που ανέλαβε την ομάδα το 2015, μετά από μια διετία στις Ελπίδες.

Τις μέτριες εμφανίσεις στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής το 2015 και το 2017 διαδέχτηκε η μεγάλη επιστροφή σε Μουντιάλ, το ’18, στη Ρωσία. Παρά τις εξαιρετικές εμφανίσεις, η πρόκριση χάθηκε στην ισοβαθμία με την Ιαπωνία ελέω... καρτών!

Ήταν όμως σαφές ότι με αστέρες όπως ο Σαντιό Μανέ, ο Καλιντού Κουλιμπαλί, ο Ιντρισά Γκέιγ και ο Εντουάρντ Μεντί, αλλά και τον Παπέ Σισέ του Ολυμπιακού τα «λιοντάρια της Τεράνγκα» είχαν μέλλον. Το 2019, έφτασαν για δεύτερη φορά σε τελικό Κυπέλλου Εθνών Αφρικής, όμως είχαν την ατυχία να πέσουν στην Αλγερία του Μαχρέζ. Η ήττα με 1-0 στον τελικό δεν τους πτόησε.



Το επόμενο τουρνουά, του 2021, καθυστέρησε λόγω κορωνοϊού όμως οι αρχές του 2022 βρήκαν τη Σενεγάλη έτοιμη. Παρά τη... μέτρια πρωτιά με πέντε βαθμούς σε όμιλο με Γουινέα, Μαλάουι και Ζιμπάμπουε, ακολούθησαν εντυπωσιακές προκρίσεις εις βάρος του Πράσινου Ακρωτηρίου (2-0), της Ισημερινής Γουινέας (3-1) και της Μπουρκίνα Φάσο (3-1), με την πολυνίκη Αίγυπτο να είναι το τελευταίο εμπόδιο.

Η ομάδα του Μοχάμεντ Σαλάχ περιορίστηκε σε παθητικό ρόλο. Ο Γκαμπάσκι, αφού νίκησε τον Μανέ στα έντεκα βήματα σε επτά λεπτά αγώνα, κατόρθωσε να κρατήσει το μηδέν, μέχρι τα πέναλτι.

Ο Σισέ ένιωσε ξανά το άγχος του 2002. Μόνο που αυτή τη φορά δεν είχε να εκτελέσει αυτός πέναλτι. Μανέ. Αυτή τη φορά εύστοχος, 4-2, η Σενεγάλη είναι βασίλισσα της Αφρικής!

Aliou Cisse porte en triomphe par son groupe. ?????? pic.twitter.com/10PMNUN2pY

— Actu Foot (@ActuFoot_) February 6, 2022

«Αφιερώνω την επιτυχία αυτή στους ανθρώπους της Σενεγάλης» δήλωσε μετά τη λήξη του τελικού ο 46χρονος τεχνικός. «Κυνηγούσαμε αυτόν τον τίτλο για 60 χρόνια, τώρα μπορούμε να βάλουμε το αστέρι στη φανέλα μας. Το να τα καταφέρνουμε σε Καμερούν έχει ιδιαίτερη σημασία, το να νικάμε την πολυνίκη του θεσμού επίσης. Δουλεύαμε επτά χρόνια, καλή δουλειά παιδιά».

Η καρδιά είχε πάει, πια, στη θέση της. Αυτό που δεν κατάφερε ο άλλοτε ποδοσφαιριστής της Λιλ, της Παρί Σεν Ζερμέν, της Μπέρμιγχαμ και της Πόρτσμουθ, το πέτυχαν οι ποδοσφαιριστές του, 20 χρόνια αργότερα. Εξιλέωση...