Πόσο μοιάζουνε: Τα κοινά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα ΑΕΚ-Παναθηναϊκού

Για το ποια είναι καλύτερη ομάδα μπορεί να έχει ο καθένας την άποψή του. Κι εξάλλου Κυριακή κοντή γιορτή, θα φανεί στο γήπεδο ποιος θα είναι ανώτερος.

Ανεξάρτητα όμως από το τι πιστεύει κανείς για την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό (και με όλη την υποκειμενικότητα που πάντα έχουν τέτοιες συζητήσεις) υπάρχουν κάποια αντικειμενικά στοιχεία που τους συνδέουν.

Ένας αξιοπρόσεκτος αριθμός ομοιοτήτων τους σε αγωνιστικό επίπεδο.

Γιατί δύσκολα μπορείς να διαφωνήσεις ότι (ανεξαρτήτως του βαθμού που ισχύει σε κάθε περίπτωση) οι δυο μονομάχοι του αθηναϊκού ντέρμπι έχουν κοινά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα.

Και συγκεκριμένα τα εξής:

Βελτίωση στη θέση του τερματοφύλακα

Δεν είχαν αντίστοιχου μεγέθους πρόβλημα (αφού αναμφισβήτητα ο Διούδης απέδιδε καλύτερα από τον Τσιντώτα). Ωστόσο είναι δεδομένο πως οι διάδοχοί τους κάτω από τις δυο εστίες αναβάθμισαν ΑΕΚ και Παναθηναϊκό. Ο μεν Στάνκοβιτς έχει κάνει σπουδαίες επεμβάσεις και έχει κρατήσει όρθια την «Ένωση» σε ματς που εντέλει τα κέρδισε. Ο δε Μπρινιόλι έχει επιβεβαιώσει τις καλές συστάσεις που τον συνόδευαν και (με αποκορύφωμα την εμφάνιση στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό) έχει προσφέρει ασφάλεια στο «τριφύλλι».



Έλλειψη ενός στόπερ-σημείου αναφοράς

Αμφότεροι διαθέτουν «μπαρουτοκαπνισμένους» αμυντικούς (Βράνιες, Βέλεθ, Τζαβέλλας, Σένκεφελντ) και φερέλπιδες νεαρότερους (Μήτογλου, Σάρλια). Κανένας από τους δυο όμως δεν διαθέτει τον στόπερ-ηγέτη. Τον παίκτη που θα καθαρίζει και με την προσωπικότητα εκτός από τις ικανότητές του και ταυτόχρονα θα καθοδηγεί και τους υπόλοιπους. Έναν Τσιγκρίνσκι στα καλά του κι έναν Μολέδο τις εποχές που δέσποζε στα πράσινα μετόπισθεν (για να γίνει ξεκάθαρο και με χαρακτηριστικά παραδείγματα από κάθε πλευρά).



Κομβική απουσία στα χαφ

Αλήθεια είναι ότι και στη μεσαία γραμμή έχουν ανάγκη έναν παίκτη «βαρβάτο». Κάποιον ανώτερο από τους υπάρχοντες, που θα κάνει διαφορά αντίστοιχη με αυτή που κάνουν παίκτες των ανταγωνιστών τους στη συγκεκριμένη γραμμή (π.χ. Καμαρά, Κούρτιτς, Εμβιλά). Πέρα απ’ αυτό όμως, τόσο η ΑΕΚ, όσο και ο Παναθηναϊκός έχουν την ατυχία να διαθέτουν από έναν εξαιρετικό χαφ που είναι νοκ-άουτ. Αναμφίβολα θα ήταν πολύ καλύτερη η εικόνα και πολύ πιο εύρυθμη η λειτουργία τους αν έπαιζαν οι μακροχρόνια απόντες Γαλανόπουλος-Κουρμπέλης.



Αξιόπιστη επίθεση

Είναι το δυνατό «χαρτί» και των δυο. Η γραμμή που τους έχει βγάλει ασπροπρόσωπους και τους έχει ξελασπώσει κατά περιπτώσεις. Όπως επιβεβαιώνεται από τους αριθμούς (που λένε ότι η μεν διαθέτει την πρώτη επίθεση του πρωταθλήματος, ο δε τη δεύτερη καλύτερη), ΑΕΚ και Παναθηναϊκός βασίζουν πολλά στην παραγωγικότητά τους. Παράγουν ευκαιρίες, σκοράρουν εύκολα (ειδικά εντός έδρας) και μόνο τυχαίο δεν είναι ότι οι σέντερ-φορ τους (Καρλίτος-Αραούχο) βρίσκονται στην πρώτη και δεύτερη θέση των σκόρερ αντίστοιχα.



Καλύτεροι προπονητές από τους προηγούμενους

Ειδικά στην περίπτωση του Παναθηναϊκού δεν τίθεται θέμα αν υπάρχει πρόοδος στη θέση του προπονητή. Παρόλο που προφανώς η ομάδα σηκώνει βελτίωση, δεν συζητείται το αν ο Γιοβάνοβιτς κάνει καλύτερη δουλειά από Πογιάτος και Μπόλονι. Και στην ΑΕΚ όμως (παρόλο που είναι μικρό το δείγμα του Αργύρη Γιαννίκη) είναι αναμφισβήτητη η διαφορά της ομάδας σε σχέση με την περίοδο του Βλάνταν Μιλόγεβιτς. Δεν μπορεί (ακόμα) να πει κανείς ότι βρήκαν προπονητή για την επόμενη πενταετία, αλλά μη τι άλλο «Ένωση» και «τριφύλλι» κοιμούνται ήσυχοι ότι έχουν από έναν δουλευταρά στον πάγκο.