Όταν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού… ενώθηκαν για να «ισοπεδώσουν» μαζί τη Λεωφόρο!

Για τις παλιές, ρομαντικές και σίγουρα πιο ειρηνικές εποχές του ελληνικού και όχι μόνο ποδοσφαίρου έχουν γραφτεί χιλιάδες αράδες.

Οι διηγήσεις από πατεράδες και παππούδες για τις αγνές μέρες που οι αντίπαλοι οπαδοί πήγαιναν παρέα στο γήπεδο, έβλεπαν τις αγαπημένες τους ομάδες καθισμένοι δίπλα δίπλα και έπαιρναν μαζί τον δρόμο της επιστροφής φαντάζουν εδώ και δεκαετίες ολόκληρες ουτοπικές για τη σημερινή εποχή, η οποία μαστίζεται από αμέτρητα περιστατικά οπαδικής βίας κάθε χρόνο.

Υπήρχαν βέβαια και εξαιρέσεις. Ναι, τα πνεύματα ήταν πολύ πιο ήρεμα τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 – ίσως ο κόσμος είχε σημαντικότερα προβλήματα από την μπάλα – όμως ένα συγκεκριμένο απόγευμα του Ιουνίου του 1964, έλαβε χώρα ένα συμβάν που μέχρι και σήμερα δεν έχει καταγραφεί αντίστοιχό του.

Για να θέσουμε το σκηνικό της ιστορίας, το ημερολόγιο έδειχνε 17 του μήνα, Τετάρτη, πρώτες μέρες του καλοκαιριού. Ο Παναθηναϊκός του σπουδαίου Στέφαν Μπόμπεκ έχει ολοκληρώσει λίγο καιρό νωρίτερα έναν απίστευτο άθλο, κατακτώντας το πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής κατηγορίας δίχως ήττα – 24 νίκες και έξι ισοπαλίες είχαν καταγράψει οι «πράσινοι», που είχαν τερματίσει έτσι στο +7 από τον Ολυμπιακό και στο +13 από την ΑΕΚ. Σημειώνεται πως ίσχυε το σύστημα βαθμολόγησης 3-2-1.



Το ιδανικό φινάλε για το «τριφύλλι», θα ήταν να κατακτήσει και το Κύπελλο. Εκεί, απέμεναν δύο εμπόδια. Το πρώτο, ήταν στα ημιτελικά εκείνο του αιωνίου αντιπάλου, ο οποίος ήθελε τον τίτλο τόσο για να μετριάσει την πίκρα μίας κακής χρονιά, όσο και για να πάρει το εισιτήριο για το Κύπελλο Κυπελλούχων.

Ο Παναθηναϊκός είχε τον τίτλο του φαβορί, όμως τα ντέρμπι είναι πάντα ντέρμπι. Σέντρα στις 17:00, παρά τη ζέστη, διαιτητής ο Ολλανδός Μάτενς, το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας γεμάτο με περίπου 25.000 οπαδούς, από αμφότερες ομάδες, παρά τα τσουχτερά εισιτήρια (μέχρι και 40 δραχμές είχαν φτάσει τα μαγικά χαρτάκια, ποσό υψηλό για την εποχή). Ανάμεσα στους φιλάθλους, και διασημότητες της εποχής, όπως ο Γιάννης Βογιατζής, ο Νίκος Κούρκουλος και ο Γιώργος Φούντας.

Το πρώτο γκολ ήρθε νωρίς, με τον Νεοφώτιστο να βάζει μπροστά τον Ολυμπιακό με κοντινή προσπάθεια μετά από ασθενή απόκρουση του Βουτσαρά στο 16ο λεπτό. Παρ’ όλα αυτά, οι αήττητοι πρωταθλητές πρόλαβαν να ισοφαρίσουν πριν το ημίχρονο, με τον μεγάλο Δομάζο να φέρνει το ματς στα ίσα στο 36’.



Μπορεί το πρώτο ημίχρονο να ήταν συναρπαστικό, ωστόσο το δεύτερο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί... σούπα. Κάπως έτσι φτάσαμε στην παράταση, με τους οπαδούς που βρίσκονταν στις κερκίδες να δυσανασχετούν. Ο λόγος; Υπήρχε η καχυποψία από πλευράς τους ότι οι δύο ομάδες τα είχαν βρει με την ΕΠΟ προκειμένου το ματς να λήξει ισόπαλο και μετά την παράταση και να διεξαχθεί ρεβάνς στο «Γ. Καραϊσκάκης», καθώς τότε δεν προβλεπόταν διαδικασία πέναλτι!

Ήδη από την κανονική διάρκεια του αγώνα είχαν υπάρξει ρίψεις αντικειμένων και διαμαρτυρίες από τους φιλάθλους όποτε ένιωθαν πως οι 22 ποδοσφαιριστές δεν έδιναν το 100% των δυνατοτήτων τους – κάτι που πολλοί εξ αυτών διέψευσαν κατηγορηματικά, κάνοντας λόγο για κούραση που γιγαντωνόταν από τη ζέστη και την υγρασία.

Το 1-1 δεν άλλαζε και συνθήματα όπως «θα μπούμε μέσα» και «θα γίνει Περού» δονούσαν τη Λεωφόρο. Λίγες εβδομάδες νωρίτερα, στις 24 Μαΐου, 328 άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους σε επεισόδια στο “Estadio Nacional” στη Λίμα, όταν ο διαιτητής είχε ακυρώσει γκολ των Περουβιανών ενάντια στην Αργεντινή. Οπαδοί είχαν μπει στο γήπεδο, με την αστυνομία να ρίχνει δακρυγόνα και να προκαλεί πανικό, μέσα στον οποίο χάθηκαν εκατοντάδες ψυχές, στη μεγαλύτερη τραγωδία που έχει λάβει χώρα σε αθλητικό γεγονός.



Στα δικά μας, μία προσπάθεια του Δομάζου, που έχασε το κοντρόλ με αποτέλεσμα να προλάβει να μπλοκάρει την μπάλα ο Αυγητίδης, έφερε την έκρηξη από τις κερκίδες. Τα πρώτα καθίσματα εκσφεδονίστηκαν άμεσα, με εξαγριωμένους οπαδούς που θεωρούσαν ότι το ματς είχε «στηθεί» να εισβάλουν στον αγωνιστικό χώρο κάνοντας γυαλιά καρφιά τις εγκαταστάσεις της Λεωφόρου και ανάβοντας φωτιές.

Το ματς διεκόπη στο 116’, με χάος να ακολουθεί και την αστυνομία να προχωρά σε συλλήψεις, αν και η στάση της θεωρήθηκε σε μεγάλο βαθμό παθητική. «Καλύτερα» σχολιάστηκε από ποδοσφαιριστές, που είχαν την πεποίθηση πως «αν υπήρχαν συγκρούσεις, θα είχαμε θύματα».

Το αξιοπερίεργο είναι ότι σε κανένα σημείο δεν σημειώθηκαν συγκρούσεις ανάμεσα στους οπαδούς του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού. Κατά μία έννοια ήταν ενωμένοι κατά των... ομάδων τους και της ΕΠΟ, η οποία είχε προχωρήσει τελικά στην απόφαση να μηδενίσει τις δύο ομάδες και να μην απονείμει το Κύπελλο για τη σεζόν 1963/64.

Το εισιτήριο για το Κύπελλο Κυπελλούχων της επόμενης χρονιάς είχε δοθεί στην ΑΕΚ, η οποία είχε εξασφαλίσει την παρουσία της στον τελικό χάρη στο 3-1 επί του Πιερικού στους «4». Αργότερα, θα της δινόταν και το Κύπελλο, παρόλο που τελικός δεν έγινε ποτέ.



Ο απολογισμός των επεισοδίων ήταν τεράστιες ζημιές στην ιστορική έδρα του Παναθηναϊκού. Μαρτυρίες ανέφεραν πως μέρη των εγκαταστάσεων, όπως δοκάρια, δίχτυα ή κομμάτια από την πόρτα εθεάθησαν τις επόμενες μέρες από την Ομόνοια μέχρι την Κοκκινιά!

Συνολικά, το οικονομικό κόστος των ζημιών ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο δραχμές, ενώ οι διοικήσεις των δύο «αιωνίων» είχαν καταδικάσει τόσο τα γεγονότα, όσο και τη φημολογία περί στημένου αγώνα.

Όσο για τους παίκτες των ομάδων; Ανακάλυψαν διάφορους τρόπους για να αποχωρήσουν από το γήπεδο δίχως να γίνουν αντιληπτοί, μεταμφιεζόμενοι σε αστυνομικούς ή εργαζόμενους των εγκαταστάσεων!

Οι ενδεκάδες των δύο ομάδων

Παναθηναϊκός (Στ. Μπόμπεκ): Boυτσαράς, Καµάρας, Παπουλίδης, Σούρπης, Ανδρέου, Πιτυχούτης, Δοµάζος, Λουκανίδης, Κοµιανίδης, Πανάκης, Παπαεµµανουήλ.

Ολυμπιακός (Α. Ντόλγκος): Αυγητίδης, Πλέσσας, Στεφανάκος, Παυλίδης, Σηµαντήρης, Πολυχρονίου, Γκαϊτατζής, Βασιλείου, Σιδέρης, Παπάζογλου, Νεοφώτιστος.