Η σκληρή πρεμιέρα του Ντούσαν Μπάγεβιτς στην ΑΕΚ δεν συμβάδιζε με τον μύθο που ακολούθησε!

Το όνομα του Ντούσαν Μπάγεβιτς έχει συνδεθεί αν μη τι άλλο με το παρελθόν της ΑΕΚ, με τον Βόσνιο να είναι μέλος της ομάδας, είτε ως παίκτης, είτε ως προπονητής, σε μερικές από τις πιο χρυσές σελίδες της ιστορίας της. Για πολλούς Ενωσίτες, βέβαια, δεν είναι μυστικό ότι ο Μπάγεβιτς αποτελεί ακόμη και σήμερα «κόκκινο πανί» για την απόφασή του να πάει στον Ολυμπιακό. Άλλοι, πιο ψύχραιμοι, τον «συγχώρησαν», αποδεχόμενοι τη συνεισφορά του στον σύλλογο και τον έχουν τοποθετήσει δίπλα στις πιο εμβληματικές μορφές του «Δικεφάλου» στα χρονικά.

Αυτή η σχέση ζωής, ξεκίνησε το μακρινό 1977, όταν ο 29χρονος Μπάγεβιτς έφτασε για πρώτη φορά στη Νέα Φιλαδέλφεια από τη Βελέζ Μόσταρ και μαζί με τον Θωμά Μαύρο δημιούργησαν ένα από τα πιο «καυτά» επιθετικά δίδυμα, που είδε ποτέ το ελληνικό ποδόσφαιρο. Στην τετραετία του με την ΑΕΚ κατέκτησε δύο πρωταθλήματα, με το ένα εξ αυτών να είναι και νταμπλ, το δεύτερο στα 54 (τότε) έτη ζωής της ομάδας.

Το στίγμα, που άφησε ως ποδοσφαιριστής, έμεινε ανεξίτηλο, όμως με κάποιον τρόπο ο «Ντούσκο» κατάφερε ως προπονητής της ΑΕΚ, τελικά, να φτάσει και να ξεπεράσει τα επιτεύγματά του αυτά σε θρυλικό βαθμό.

Το καλοκαίρι του 1988 η Ένωση βρισκόταν σε μία περίοδο μεγάλης εσωστρέφειας. Η προεδρία του κλαμπ είχε περάσει στον Στράτο Γιδόπουλο, αν και μεγαλομέτοχος της ομάδας παρέμενε ο Ανδρέας Ζαφειρόπουλος. Η ΑΕΚ βρισκόταν μία γεμάτη 10ετία μακριά από την κορυφή του πρωταθλήματος και οι φίλοι της ομάδας ζητούσαν άμεσα αλλαγές.

Την ίδια ακριβώς περίοδο, ο Ντούσαν Μπάγεβιτς επέστρεψε στην ΑΕΚ, αυτήν τη φορά, όμως, όχι για να πάρει θέση στην επίθεση, αλλά στον πάγκο της ομάδας. Οι δυσκολίες έκαναν την εμφάνισή τους από πολύ νωρίς. Αν και το πρώτο δείγμα ήταν αρκετά θετικό, καθώς η ΑΕΚ πήρε μία σπουδαία νίκη απέναντι στην Αθλέτικ Μπιλμπάο (1-0, 07/09/1988) για τα προκριματικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων.



Η πρεμιέρα του Μπάγεβιτς στο ελληνικό πρωτάθλημα, ωστόσο, έγινε μία μέρα σαν τη σημερινή (11/09), πριν από 36χρόνια. Και ήταν σκληρή. Ο Πανιώνιος υποδέχθηκε στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» την ΑΕΚ και τη «λύγισε» (1-0), με τον Μπάγεβιτς να πραγματοποιεί ξεκίνημα με το… αριστερό. Η μουρμούρα ξεκίνησε να παίρνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, ενώ ο αποκλεισμός, τελικά, από την Μπιλμπάο στην Ισπανία, σίγουρα επιδείνωσε περαιτέρω την κατάσταση (2-0, 05/10/1988).

Ο Νίκος Αναστόπουλος ήταν αυτός που «πλήγωσε» την ομάδα του Μπάγεβιτς στο 21ο πρώτο λεπτό, με τον Έλληνα επιθετικό να ξεφεύγει από την κιτρινόμαυρη άμυνα και απέναντι στον Οικονομόπουλο πλάσαρε ιαδανικά για το 1-0.

Η Ένωση εκείνο το καλοκαίρι είχε ενδιαφερθεί έντονα για την απόκτηση του σκόρερ της αναμέτρησης, ερχόμενος στην Ελλάδα από την Αβελίνο. Η μεταγραφή τελικά δεν προχώρησε όμως και ο Αναστόπουλος κατέληξε στον Πανιώνιο και έγινε συμπαίκτης με τον Θωμά Μαύρο.

Οι 11άδες του αγώνα:

Πανιώνιος (Μπο Γιόχανσον): Θ. Παπαδόπουλος, Χατζημωυσιάδης, Καπουράνης (89? Παπουλίδης), Κουτρόπουλος, Χαλκίδης, Καναράς, Μαραγκός, Μίχος, Αναστόπουλος, Μπόρντιγκαρντ, Μαύρος (74? Κοπιτσής).

ΑΕΚ (Ντούσαν Μπάγεβιτς): Οικονομόπουλος, Βασιλόπουλος, Κούτουλας, Μανωλάς, Πεππές (46? Μαυροδήμος), Π. Παπαϊωάννου, Πατίκας, Πήττας, Δίντσικος (46? Νίλσεν), Οκόνσκι, Σαββίδης.



Ο «Πρίγκιπας» όμως, που ποτέ δεν τα παρατούσε, χρησιμοποίησε το υλικό, που είχε στα χέρια του, ξεκινώντας μία πορεία, που μέχρι και σήμερα μνημονεύεται από τους φιλάθλους όλων των ομάδων, που την έζησαν.

Ο Μπάγεβιτς πήρε μία ΑΕΚ ξεγραμμένη απ' όλους και με δική του δουλειά και προσπάθεια κατάφερε να την κάνει ξανά πρωταθλήτρια. Το φινάλε της σεζόν 1988/89 ήταν βγαλμένο από τα πιο τρελά όνειρα του κάθε ΑΕΚτζή, με την Ένωση να κερδίζει τον Ολυμπιακό μέσα στο κατάμεστο ΟΑΚΑ, χάρη στο γκολ του Τάκη Καραγκιοζόπουλου. Ένα γκολ που ισοδυναμούσε με πρωτάθλημα. Η Νέα Φιλαδέλφεια «κάηκε» και ο Ντούσαν Μπάγεβιτς ξεκίνησε να γράφει τον μύθο του, για δεύτερη φορά στην ΑΕΚ.

Τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν κατά κοινή ομολογία, τα κορυφαία στην ιστορία της ομάδας, με αποκορύφωμα τα τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα Ελλάδος (1991/92, 1992/93, 1993/94), τα οποία συνδυάστηκαν και με τρομερό ποδόσφαιρο, που φίλαθλοι δεν χόρταιναν να απολαμβάνουν.

Όλα τα καλά, όμως, κάποτε τελειώνουν και για τους φίλους της ΑΕΚ, η σεζόν 1995/96 εξελίχθηκε σε εφιάλτη. Ο Μιχάλης Τροχανάς γίνεται ο νέος ιδιοκτήτης της ομάδας και πολύ γρήγορα το γυαλί με τον Μπάγεβιτς ράγισε. Ο Βόσνιος ήρθε σε ρήξη με τον νέο ιδιοκτήτη της ομάδας και σε μία απόφαση σοκ, αποχώρησε από τον σύλλογο. Πριν ακόμη συνειδητοποιήσουν οι φίλαθλοι τι έχει συμβεί, 22 μέρες μετά ανακοινώνεται από τον Ολυμπιακό.

Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς πραγματοποίησε τη μεγαλύτερη αλλαγή στρατοπέδου στα χρονικά του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Για πολλούς η λέξη «προδοσία» ήταν πολύ ήπια και αυτό έγινε πλήρως κατανοητό στην επιστροφή του Μπάγεβιτς στη Νέα Φιλαδέλφεια, τον Ιανουάριο 1997, φορώντας την κόκκινη φόρμα του Ολυμπιακού. Μία αναμέτρηση, που ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν ήθελε να πραγματοποιηθεί, καθώς λόγω της καταρρακτώδους βροχής το παιχνίδι αναβλήθηκε για 24 ώρες.

Σε ένα από τα πιο αξιομνημόνευτα ντέρμπι ΑΕΚ-Ολυμπιακός, το «Νίκος Γκούμας» κόντεψε να καταρρεύσει πριν την ώρα του, με τα σφυρίγματα των φίλων της Ένωσης, να σπάει… τύμπανα. Εκείνο το παιχνίδι η ΑΕΚ κέρδισε με 2-0, αν και στο φινάλε της σεζόν χαμογέλασαν οι «ερυθρόλευκοι», κατακτώντας το πρωτάθλημα, βάζοντας ένα τέλος στα πέτρινα χρόνια της ομάδας.



Ο Μπάγεβιτς κατάφερε για άλλη μία φορά να ξεπεράσει τον εαυτό του, διότι τα χρόνια, που πέρασε στον Πειραιά, τον εδραίωσαν στο μυαλό όλων, ως έναν από τους κορυφαίους (αν όχι ο κορυφαίος) προπονητής, που πάτησε το πόδι του ποτέ στην Ελλάδα.

Ο Μπάγεβιτς επέστρεψε για άλλες δύο φορές ως καπετάνιος της ΑΕΚ, με τον κόσμο, βέβαια, να μην τον υποδέχεται με ανοικτές αγκάλες, όπως ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο. Πλέον, όμως, η πλειοψηφία αναγνωρίζει το μεγαλείο του, με πιο πρόσφατο παράδειγμα να είναι η είσοδός του, στο χορτάρι της OPAP Arena για τα εγκαίνια του νέου γηπέδου, εκεί όπου τα χειροκροτήματα υπερίσχυσαν της γιούχας.

Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς δεν έχει συνδέσει το όνομα του μόνο με την ΑΕΚ ή τον Ολυμπιακό, αλλά με ολόκληρο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Και δικαίως.