Μπράιαν Κλαφ: «Όταν πεθάνω ο Θεός θα πρέπει να αφήσει την αγαπημένη του καρέκλα»

Ένας προπονητής που πέτυχε θαύματα, μία εμβληματική φυσιογνωμία που έλεγε τις πιο μυθικές ατάκες. Ο Μπράιαν Κλαφ προσπάθησε να μάθει ποδόσφαιρο στους Άγγλους με επικότερη ατάκα όλων το «αν ο Θεός ήθελε από εμάς να παίξουμε ποδόσφαιρο στα σύννεφα, θα έβαζε το χορτάρι εκεί ψηλά».

Ήταν μια ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα, δημιουργός της Ντέρμπι Κάουντι στις αρχές της δεκαετίας του '70, αλλά και της Νότιγχαμ Φόρεστ με την οποία κατέκτησε δύο συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών.

Είχε το χάρισμα να μεταμορφώνει άσημες ομάδες σε «βασίλισσες». Τη Νότιγχαμ Φόρεστ την ανέβασε στην Α’ Κατηγορία, την έστεψε Πρωταθλήτρια Αγγλίας για πρώτη φορά στην ιστορία της κι έπειτα την οδήγησε σε δύο συνεχόμενες κατακτήσεις του κυπέλλου πρωταθλητριών.

Μαζί με το προπονητικό του alter ego, Πίτερ Τέιλορ, έκαναν την πιο σωστή επιλογή ποδοσφαιριστών και γνώριζαν πολύ καλά την διαχείρισή τους.

Man management σήμερα, όμως τότε δεν υπήρχε καν σαν έννοια στο αγγλικό ποδόσφαιρο.



Ο Κλαφ δεν επέβαλλε την πειθαρχία μόνο με τον αυταρχισμό του, αλλά και με το ίσως σημαντικότερο χαρακτηριστικό που διέθετε, την προσωπικότητά του. Εκκεντρικός, ετοιμόλογος και ατακαδόρος όπως ήταν, η τηλεόραση τον αγάπησε και έτρεχε από πίσω του για την επόμενη δήλωση που θα αφήσει εποχή και θα προκαλέσει.

Η μεγάλη του αποτυχία ήταν με την Λιντς. Σε μία πρώτη του ομιλία προς τους παίκτες είχε χαρακτηριστικά πει: «Πετάξτε τα μετάλλια σας. Τα περισσότερα τα έχετε κερδίσει παράνομα. Θα πάρουμε άλλα μαζί». Όμως οι παίκτες φάνηκαν σκληρότεροι από τον Κλαφ και η απόλυση του δεν άργησε να έρθει μέσα σε μόλις 44 ημέρες.

Δύσκολος χαρακτήρας, ξεχωριστός προπονητής, ο αγαπημένος των media.

Πολλοί τον συγκρίνουν με τον Μουρίνιο. Κάποτε, ο ίδιος ο Κλαφ είχε πει ότι «αυτός ο Μουρίνιο είναι αρκετά όμορφος τύπος και μου θυμίζει τον εαυτό μου όταν ήμουν νεότερος».

Το 1993 αποσύρεται από τους πάγκους, έπειτα από 18 χρόνια συνεχούς παρουσίας στη Νότιγχαμ Φόρεστ και παλεύει με τον δαίμονα του, το αλκοόλ.

Πάλεψε για να νικήσει τον αλκοολισμό, με κίνητρο την παράκληση του εγγονού του να σταματήσει το ποτό. Όμως η αρχή του τέλους ήταν ήδη εκεί. Το 2003 χρειάστηκε μεταμόσχευση ήπατος. Άντεξε είκοσι μήνες και πεθαίνει στις 20 Σεπτεμβρίου του 2004 από καρκίνο, σε ηλικία 69 ετών.

Ένας χαρισματικός προπονητής και ένας αντισυμβατικός σταρ του ποδοσφαίρου που ήρθε για να τα αλλάξει όλα και να «φύγει» αθόρυβα, για να να πάει να βρει τον Θεό και να του «πάρει την καρέκλα»!

«Δεν θα έλεγα ότι είμαι ο μεγαλύτερος προπονητής στην πιάτσα, είμαι σίγουρα όμως στο τοπ 1..»!