Ο υποτιμημένος κύριος Ράσταβατς…

Η σκληρή δουλειά, πάντα αποδίδει καρπούς. Δεν είναι βέβαιο, πάντως, ότι θα αναγνωριστεί κάθε φορά. Αξιοκρατία, ιδιαίτερα στο ποδόσφαιρο και πόσω μάλλον στο ελληνικό, πολλές φορές δεν υπάρχει. Μπορεί κανείς να πει, κάλλιστα, πως ο αθλητισμός στη χώρα μας είναι ένας πιο κλειστός χώρος. Με πολλά από τα πρόσωπα που αναμειγνύονται σε αυτόν να είναι ανακυκλώσιμα. Ορισμένες φορές, μάλιστα, ο άλλος πρέπει και να «πουλάει». Είτε με τις δηλώσεις του, είτε με την εν γένει συμπεριφορά του και τα όσα λέγει και πράττει.

Ο Μίλαν Ράσταβατς είναι ένας προπονητής ήπιων τόνων. Ένας άνθρωπος που θα ασχοληθεί με την ομάδα του, δεν θα προκαλέσει με τη συμπεριφορά του στις τέσσερις γραμμές και θα εμφανιστεί πάντα μετρημένος στις δηλώσεις του. Έχουν να το λένε στην Τρίπολη για το ήθος και τον χαρακτήρα του, αλλά και για το γεγονός πως είναι ένας εργατικός προπονητής, ο οποίος προσπαθεί με όλα τα μέλη του κλαμπ, να βελτιώσει την ομάδα του.

Το πρώτο αποτέλεσμα της σεζόν, το οποίο αν μη τι άλλο ήταν σπουδαίο, ήταν μια δικαίωση. Για τους ανθρώπους του Asteras AKTOR που εμπιστεύονται τις τύχες της ομάδας στον Σέρβο προπονητή, για τα χρήματα που δαπάνησαν στο μεταγραφικό παζάρι (και ίσως δαπανήσουν μερικά ακόμη…), αλλά και για τον ίδιο τον 50χρονο τεχνικό. Το χθεσινό παιχνίδι ήταν και μια απόδειξη του επιπέδου του Ράσταβατς. Ένα ακόμη μήνυμα, από τα πολλά που έχει στείλει αλλά έχουν μείνει «αδιάβαστα», ότι αποτελεί έναν από τους καλύτερους προπονητές που έχουν περάσει από τη χώρα τα τελευταία χρόνια. Παρότι είναι εκ των πραγμάτων ιδιαίτερα υποτιμημένος.



Η δουλειά που έγινε από τον ίδιο και τους συνεργάτες του (βοηθούς, γυμναστές, αναλυτές), αλλά και τους ποδοσφαιριστές καθ’ όλη την εβδομάδα, απέδωσε καρπούς. Το πλάνο εκτελέστηκε άρτια, με τους Αρκάδες να οδηγούν εξ αρχής το παιχνίδι εκεί όπου ακριβώς ήθελαν. Ασφαλώς, αρκετά πράγματα τους πήγαν… δεξιά. Επηρέασαν, όμως, και οι ίδιοι με την απόδοσή τους, για να συμβεί αυτό. Ήξεραν πως απέναντί τους είχαν μια ομάδα υψηλού επιπέδου, η οποία παρατάχτηκε με πολλές αλλαγές για λόγους ξεκούρασης και ψυχολογικής αποφόρτισης. Γνώριζαν πως επίσης είχαν μπροστά τους μια νέα ευρωπαϊκή πρόκληση, ενώ τον δικό του ρόλο θα έπαιζε και το άδειο ΟΑΚΑ.

Ο Ράσταβατς πόνταρε στη συνοχή της δικής του ομάδας, επιλέγοντας μια ενδεκάδα με 9 ποδοσφαιριστές από το περσινό ρόστερ. Βέβαια, δεν είχε διαθέσιμο ούτε τον Άλχο, ούτε τον Ντελί, οι οποίοι μέσα στη σεζόν θα έχουν βασικό ρόλο. Οι άλλοι δύο, ήταν δύο σημαντικά γρανάζια στη μηχανή του. Ο Μούμο στον άξονα και ο Άνταμ στην επίθεση. Οι Αρκάδες με μικρές αποστάσεις στις γραμμές τους και τον Μπαρτόλο σε ελεύθερο ρόλο στο πλάι του Άνταμ, είχαν μια τριπλή ζώνη άμυνας με πίεση που ξεκινούσε άλλοτε από το κέντρο και άλλοτε έφτανε στην αντίπαλη περιοχή. Ξεκάθαρος στόχος, να κοπεί η κυκλοφορία του αντιπάλου και να αποτρέψουν το κάθετο παιχνίδι. Το κατάφεραν, απορρυθμίζοντας τους παίκτες του Παναθηναϊκού, έχοντας τους Μούμο και Γιαμπλόνσκι να πραγματοποιούν αρκετές ανακτήσεις και να δίνουν αρκετές κατοχές στην ομάδα. Το transition εξαιρετικό, ταχύτατο και διαρκώς μια μόνιμη απειλή προς την εστία του Λοντίγκιν, είτε φτάνοντας είτε και όχι σε τελικές προσπάθειες.



Το πλάνο εξουδετέρωσης του αντιπάλου πέτυχε σε πολύ μεγάλο βαθμό, με τον Άνταμ να λειτουργεί ως ο παίκτης που υποδεχόταν μπάλες και υποστήριζε τους συμπαίκτες του. Τα στοιχεία του θηριώδη Ούγγρου φορ τον καθιστούν έναν παίκτη που μπορεί να βάλει πλάτη τον αντίπαλο, να κρατήσει ή να σπάσει μπάλες, να τραβήξει δύο παίκτες πάνω του και να ανοίξει διαδρόμους. Είναι και ένας παίκτης που μπορεί να αποτελέσει και ένα «στόχο», ώστε όταν η άμυνα του Αστέρα πιέζεται, να ψάχνουν αυτόν με μεγάλες μπάλες ώστε να υπάρχει αποσυμφόρηση από το πρέσινγκ. Η άμεση ενσωμάτωσή του στα πλάνα του Σέρβου κόουτς και η δουλειά μαζί του στα πολύ δυνατά φιλικά της Ιταλίας, έχουν ως αποτέλεσμα να παίζει σαν να βρίσκεται στην ομάδα εδώ και αρκετό καιρό. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τον Μούμο, αλλά και για τα περισσότερα μεταγραφικά αποκτήματα.

Η αποβολή και το γκολ στο ξεκίνημα του δευτέρου μέρους, ήταν ευεργετικά για τους «κιτρινομπλέ». Ακόμα και όταν ο Ντιέγκο Αλόνσο θέλησε να παίξει φουλ επίθεση με τις αλλαγές που έκανε, ο πάγκος του Αστέρα είχε τις λύσεις και τις απαντήσεις. Αρχικά, χωρίς να κάνει κάποια κίνηση, αλλά μειώνοντας τις αποστάσεις στις γραμμές. Εν συνεχεία, ρίχνοντας πάνω στον Ιωαννίδη τον Γιαμπλόνσκι που δεν ξεκολλούσε από τον τρομερά ποιοτικό Έλληνα φορ. Ορισμένες στιγμές, η αμυντική συμπεριφορά θύμιζε μια ομάδα που δουλεύει άρτια, με ντουμπλαρίσματα, αλληλοκαλύψεις αλλά και περίσσια ψυχραιμία, όταν έκλεβε μπάλες.

Οι αλλαγές ήρθαν σε κατάλληλα σημεία. Πρώτα, φρεσκάρισμα στην κορυφή της επίθεσης με τον Μάντζη για το πρέσινγκ και στα χαφ με τον Ρέτζιτς, έναν παίκτη που μοιάζει στα στοιχεία με τον Μούμο αλλά δεν διαθέτει τις παραστάσεις του. Εν συνεχεία, νέα αλλαγή στα χαφ, με τον Τζανδάρη να περνά και ο Asteras AKTOR να διαθέτει ένα νέο δίδυμο στον άξονα. Στο φινάλε, ο Άλβαρες μπήκε για να καλύψει τα τελευταία ανεβάσματα του πολύ επικίνδυνου Βαγιαννίδη και ο Ζουγλής για να βρει κάποια κόντρα και να τελειώσει το ματς. Ασχέτως που δεν αυτό χρειάστηκε τελικά.



Το πλάνο βγήκε σε απόλυτο βαθμό στο τεχνικό επιτελείο. Ο αντίπαλος έκανε μόλις δύο τελικές στην εστία, ενώ μετά την αποβολή του Ζέκα δεν ένιωσε ιδιαίτερη απειλή. Αν είχε μεγαλύτερη ουσία, θα μπορούσε να βρει και ένα δεύτερο γκολ από νωρίτερα. Σε αυτό, έπαιξε μεγάλο ρόλο και η δουλειά που έχει γίνει στην προετοιμασία. Οι Αρκάδες έχουν τρομερά τρεξίματα, γεγονός που πιστώνονται οι Παύλος Γκότσης και Γρήγορης Μπογδάνης, ενώ ο Ράσταβατς, οι βοηθοί του και οι αναλυτές, παρατηρούν και διαβάζουν με τρομερή προσήλωση τους αντιπάλους. Σε αυτό παίζει σημαντικό ρόλο και η μεταγραφική δραστηριότητα που είχαν το καλοκαίρι. Οι παίκτες αποτέλεσαν όλοι επιλογή του Σέρβου, ενώ πλέον υπάρχει και το κατάλληλο βάθος στον πάγκο. Κάτι που του δίνει τη δυνατότητα να αποδείξει πως το αποτέλεσμα της πρεμιέρας μόνο τυχαία δεν ήρθε, αλλά θα υπάρξει και συνέχεια…