Οι «αγορές του αιώνα» είναι το έγκλημα της εξουσίας (SportDay / Γιώργος Χελάκης)

Tην ώρα της μεγάλης καταστροφής περισσεύουν οι κουβέντες αγανάκτησης. Οσοι χάνουν από τη φωτιά δικούς τους ανθρώπους και βλέπουν τα σπίτια τους να καίγονται θα βρίσουν, θα καταραστούν, θα απειλήσουν θεούς και δαίμονες. Να μη σβήνει μια φωτιά είναι –ίσως– κατανοητό. Να καίει ανθρώπους ζωντανούς είναι απαράδεκτο. Ξεπερνάει τα όρια της λογικής, όταν μιλάμε για μια αναπτυγμένη ευρωπαϊκή χώρα στον 21ο αιώνα. Σταματάει ο νους του ανθρώπου μπροστά στα απανθρακωμένα πτώματα, στην απόγνωση και τον φόβο. Οι κατάρες και το ανάθεμα στους κάθε είδους υπεύθυνους δικαιολογούνται τέτοιες ώρες. Ωστόσο, αφήνουν το πρόβλημα άλυτο και πιθανό το ενδεχόμενο για παρόμοιες καταστροφές.

Το κράτος βρέθηκε ανοργάνωτο, ανίκανο να περιορίσει την τραγωδία, να σώσει τις ανθρώπινες ζωές. Από τον Ιούνιο μέχρι τώρα, οι συζητήσεις για τις πυρκαγιές καταλήγουν σε μονότονα συμπεράσματα. Λίγοι πυροσβέστες, ελάχιστα αεροπλάνα, ελάχιστα ελικόπτερα. Αφήνουμε κατά μέρος τις διαπιστώσεις για ελλιπή έως ανύπαρκτο συντονισμό. Σημασία έχει το πού η συντεταγμένη πολιτεία δίνει προτεραιότητα. Χρόνια τώρα ακούμε για τις αλλεπάλληλες «αγορές του αιώνα». Ολες αφορούν πολεμικό εξοπλισμό. Αρματα μάχης, υποβρύχια, μαχητικά αεροσκάφη. Το εξωτερικό χρέος της χώρας εκτινάσσεται κάθε φορά που το Υπουργείο Εθνικής Αμυνας δίνει τη νέα παραγγελία για πολεμικό εξοπλισμό.

Χρόνια ολόκληρα ζούμε με τον φόβο του κινδύνου από τον «εξωτερικό εχθρό», εξοπλιζόμαστε δανειζόμενοι για να αντιμετωπίσουμε όσους θα μας επιτεθούν και οι οποίοι παρεμπιπτόντως είναι «σύμμαχοί» μας στην «αμυντική συμμαχία» που λέγεται ΝΑΤΟ. Χρόνια τώρα Αμερικανοί, Γερμανοί, Γάλλοι και Ρώσοι πλασιέ όπλων έρχονται στην Ελλάδα για να πάρουν παραγγελίες. Ακόμα και αρχηγοί κυβερνήσεων τηλεφωνούν και μας επισκέπτονται για να πλασάρουν προϊόντα από τις βιομηχανίες όπλων των χωρών τους. Ολα αυτά ανακατεμένα με ιστορίες, διαρροές και καταγγελίες για μίζες και προμήθειες.

Εστω και τώρα, έπειτα από δεκάδες νεκρούς και εκατομμύρια στρέμματα δάσους και καλλιεργειών κατεστραμμένα, πρέπει να εξαχθούν συμπεράσματα. Η χώρα καταστρέφεται από έναν ακήρυχτο πόλεμο. Απαιτείται εξοπλισμός για να αντιμετωπιστεί ο «εσωτερικός εχθρός». Εφόσον ως πολίτες πρέπει να παραμένουμε χρεωμένοι, ας το κάνουμε για λόγους πραγματικούς. Για εξοπλισμούς που σώζουν ζωές, περιουσίες, δάση και καλλιέργειες. Που σώζουν ό,τι η ειρηνική διαβίωση παράγει. Αυτού του είδους η εθνική άμυνα μας χρειάζεται. Τώρα που πάμε για εκλογές, γι' αυτή την εθνική άμυνα πρέπει να συζητήσουμε. Οσοι τόσα χρόνια ασκούσαν εξουσία είναι υπόλογοι γιατί δεν έκαναν τέτοιες «αγορές του αιώνα».

Ακόμα και στην εμπόλεμη Βαγδάτη οι πολίτες περισυλλέγουν τους νεκρούς από τους δρόμους. Στη Ζαχάρω τα απανθρακωμένα πτώματα έμειναν σε κοινή θέα... Τραγική απόδειξη μιας εξουσίας που διαχρονικά -είτε από πρόθεση είτε από ανικανότητα- γονατίζει οικονομικά τον ελληνικό λαό στο όνομα ενός εχθρού που... θα μας καταστρέψει. Τα πτώματα και οι καταστροφές ήρθαν από αλλού. Θα ήταν τραγικό αν δεν ήταν και εγκληματικό συνάμα...